باسلام

دوست گرامی

چطور می فرمایید که فقط خلفای نخستین را به عنوان خلیفه قبول دارید و به اعمال اونها کار ندارید؟ فکر نمی کنید این آیات قرآن با این عقیده شما سازگاری ندارد؟

خداوند در قرآن می فرماید کسانی در روز قیامت از اینکه دوست خوبی انتخاب نکرده اند آرزو می کنند کاش این کار را انجام نداده بودیم تا حالا چنین گرفتار نشده بودیم. فرد بخاطر انتخاب دوست بد، گرفتار باشد ولی بخاطر انتخاب رهبر نادرست و ناحق گرفتار نباشد! «یا وَیْلَتى‏ لَیْتَنی‏ لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلیلاً» (فرقان/۲۸)

مگر خداوند بارها در قرآن از زبان رسول الله صلی الله و علیه و آله نفرموده است که اجر رسالت من مودت با ذوی القربای من است (شوری و...) چگونه اطاعت از کسی که به فردی ظلم می کند مودت با فرد دوم خواهد بود اگر دستور داریم که دوستی با گروهی د اشته باشیم لازمه این کار، تبری از کسانی است که حق آنها را از بین برده اند و به آنها ظلم کرده اند.

آیا اگر فردی را رسول خدا صلی الله وعلیه و آله برای رهبری جامعه انتخاب کند لازم نیست این عمل ایشان در جامعه پیاده شود؟

مگر خداوند نمی فرماید: «وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى» (نجم/۳) رسول ما از روی هوی و هوس سخن نمی گوید: بلکه تمام سخنان او وحی الهی ست. «إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْیٌ یُوحى»‏ (نجم/ ۴)

آیا طرفداری شما باعث تقویت راه او نیست؟ چطور می شود فردی را برای جانشینی رسول خدا صلی الله و علیه و آله لایق دانست و این طرفداری باعث تقویت او و جبهه او نشود؟ و اگر باعث تقویت جبهه او باشد چطور این عمل در محکمه الهی بی جزا بماند؟ و اگر باعث تقویت جبهه اوست آیا باعث تضعیف جبهه مقابل او نیست؟ اگر این جبهه بر حق باشد این عمل مخالفت با دستور الهی و مخالفت با شایستگی و لیاقت افراد نیست؟

آیا این طرفداری شما، طرفداری از اعمال انها نیست؟ چرا از اعمال بد آنها تبری نمی جویید؟

آیا صرف اعتقاد به عدم عصمت فردی برای شریک نبودن در اعمال او کافیست؟ چرا خودمان را با این سخنان به بازی بگیریم و گول بزنیم؟

اگر شما تبعیت از قرآن و سنت را کافی می دانید به خودتان نمی گویید چرا در صدر اسلام وقتی حضرت علی علیه السلام همین سخن را در شوری عمر زد از او قبول نکردند؟ چرا تاکید بر سیره شیخین داشتند؟ آیا شما در همین راه نیستید؟

هر کاری که فردی بخاطر حضور در منصبی انجام دهد گناه آن در پرونده فردی که او را در آن منسب قرار داده هم نوشته می شود. و هر کسی که بعداً بر عمل او راضی باشد هم در گناه او شریک است. دلیل ما این آیه قرآن است که می فرماید: «فَعَقَرُوها فَقالَ تَمَتَّعُوا فی‏ دارِکُمْ ثَلاثَةَ أَیَّامٍ ذلِکَ وَعْدٌ غَیْرُ مَکْذُوب‏» (هود/۶۵) چرا خداوند در این آیه با اینکه قاتل ناقه صالح فقط یک نفر بود ولی قتل آن را به عهده همه آنها می اندازد؟ چرا همه آنها عذاب شدند؟

حضرت علی علیه السلام در این مورد می فرمایند: «الراضی بفعل قوم کالداخل فیه معهم ، وعلى کل داخل فی باطل إثمان : إثم العمل به ، وإثم الرضا به » کسی که به عمل قومی راضی باشد داخل در عمل آنهاست و به این خاطر که رضایت داده نه اینکه گناه نکرده بلکه دو گناه هم کرده است یگ گناه گناه خود عمل است که در پرونده او نوشته می شود و یک گناه هم بخاطر رضایت او به عمل فرد در پرونده او نوشته می شود!. (شرح نهج البلاغة، بن أبی الحدید(۶۵۵)، ج ۱۸، ص ۱۶۸، دار الکتب العلمیة - بیروت / لبنان - ۱۴۱۸هـ - ۱۹۹۸م ، الطبعة : الأولى ، تحقیق : محمد عبد الکریم النمری)
اما در مورد نامگذاری عمر دلیل دیگر زور است، مخفی کردن ظلمهای خود بر نسلهای بعدی همچون افراد زمان ماست و... اگر قرار است با این راهها بین آنها محبت را اثبات کنید و تمام اعمال زشت و غصبها و... را نادیده بگیرید مشکلی نیست من آنچه شرط بلاغ است با تو می گویم تو خواه از سخنم پند گیر خواه ملال!.

السلام علی من اتبع الهدی

گروه پاسخ به شبهات

(۱)