با سلام

دوست گرامی

شما ولایت و یا حق بر تشریع را با ولایت تشریعی اشتباه گرفته اید ؛ ولایت بر تشریع، همان ولایت بر قانونگذاری و تشریع احکام است; یعنی اینکه کسی، سرپرست جعل قانون و وضع کننده اصول و مواد قانونی باشد. این ولایت در حیطه قوانین است و نه در دایره موجودات واقعی و تکوینی، و ما این نوع تشریع را گفتیم که آیه می گفت باید به خدا و رسول رجوع کرد. اما ولایت تشریعی یعنی نوعی سرپرستی که نه ولایت تکوینی است و نه ولایت بر تشریع و قانون، بلکه ولایتی است در محدوده تشریع و تابع قانون الهی که خود بر دو قسم است: یکی ولایت بر محجوران و دیگری ولایت بر جامعه خردمندان و با این ولایت‌ تشریعی‌ است که امام شرعاً‌ حق‌ دارد به‌ مردم‌ امر و نهی‌ کند

علاوه طباطبایی در این خصوص گوید: الّذی ینبغی ان یقال فی المقام ان الأدلة متراکمة على إکمال الدین قبل رحلة النبی صلى اللَّه علیه و آله و لازمه اشتمال الکتاب و السنة على کل حکم شرعی و ما یحتاج إلیه ذلک من البیان ثم اختفاء بعض ذلک بعد رحلة النبی صلى اللَّه علیه و آله انما هو لأمور خارجة غیر راجعة إلى ناحیة الشارع و من الثابت المقرر فی محله أیضا ان الإمام وظیفته بیان الأحکام دون التشریع “آنچه سزاوار است در این مقام به آن توجه شود، این است که دلایل فراوانی بر اکمال دین، قبل از رحلت پیامبر (ص) وجود دارد. لازمه این اکمال آن است که کتاب و سنت شامل تمام احکام شرعی می‌شود …، و از سوی دیگر در جای خود ثابت گردیده که امام (ع)، وظیفه‌اش فقط بیان احکام است نه تشریع . حاشیة الکفایة - قم، چاپ: اول، -.حاشیة الکفایة ؛ ج‏۲ ؛ ص۲۹۵ بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی‏: قم‏

بنابراین امامان معصوم مبیّن و مفسر کلام پیامبر (ص) هستند و حق تشریع به معنای قانون گذاری، ندارند. اما در ولایت تشریعی داشتن ائمه علیهم السلام کسی شک ندارد.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات