 |
درباره ما |  |
| کد سؤال: ۴۳۰۴۴ | عدالت صحابه عمومی عمومی »بررسی روایات | تعداد بازدید: ۳۸ |
معنای عبارت أن تکفر باللات والعزی: اینکه فرمودید این کلام رسول خدا که به علی فرمودند : به لات و عزی کافر شو مانند کلام خدا به رسول خدا است که از کافرین اطاعت نکن و نیز مانند کلام لقمان به پسر خویش که به خدا شرک نورز ؛ ظاهرا درست نمی باشد ؛ زیرا : بین این دو آیه و بین کلام رسول خدا با امیر مومنان فرق واضحی وجود دارد ؛ ماده استفاده شده در کلام رسول خدا – ک ف ر – است که در کلام عرب به معنی پوشاندن است . یعنی چیزی بوده است که آن را می پوشانند ؛ و گرنه پوشاندن چیزی که وجود ندارد معنی ندارد ؛ و لازمه این سخن آن است که وقتی رسول خدا به علی می گویند به لات و عزی کافر شو ، یعنی در تو لات وعزی وجود دارد و باید آن را در دلت بپوشانی و محو کنی . و این خود یعنی اینکه علی قبلا لات و عزی را می پرستیده است . اما در دو آیه ای که اشاره فرمودید چنین ماده ای نیامده است و همانطور که علمای ادب عربی می گویند در استعمال این گونه جملات در نهی ، سابقه انجام ضروری نیست ؛ یعنی می توان بدون آنکه شخصی قبلا شراب خورده باشد به او بگوییم شراب نخور ؛ یعنی در آینده نیز به همین سیره ات در گذشته ادامه بده . کثرت نقل فضائل علی به خاطر مقابله با نظر خوارج است : در پاسخ به این سوال باید گفت که خوارج با معاویه نیز دشمنی بسیار داشتند ، اما اهل سنت هیچ روایت صحیحی در مدح معاویه نقل نکرده اند !!! در این زمینه نسائی از مولفین صحاح سته می گوید : إن أبا عبد الرحمن فارق مصر فی آخر عمره وخرج إلى دمشق فسئل عن معاویة وما روى من فضائله فقال أما یرضى معاویة أن یخرج رأسا برأس حتى یفضل وفی روایة ما أعرف له فضیلة إلا لا أشبع الله بطنک وکان یتشیع فما زالوا یدافعونه فی خصیتیه وداسوه ثم حمل إلى مکة شذرات الذهب ج۲/ص۲۴۰ وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان ج۱/ص۷۷ الحطة فی ذکر الصحاح الستة ج۱/ص۲۵۴ ابا عبد الرحمن ( نسایی) در آخر عمر خویش از مصر بیرون رفته و به شام رفت ؛ پس در آنجا از او در مورد معاویه سوال کردند و گفت : آیا معاویه را کفایت نمی کند که نام او همسنگ نام علی ذکر می شود و می خواهد از علی نیز بالاتر برود ؟ و در نقل دیگر : من برای او هیچ فضیلتی سراغ ندارم مگر روایت «لا أشبع الله بطنه» را . پس به شدت به شرمگاه او زدند و او را لگد مال کرده و ... عثمان نیز دشمنان بسیار داشت و قبل از علی به سبب کارهای خویش مردم ( وعده ای از صحابه ) از وی خشمگین گشته و او را به قتل رساندند ؛ اما در مورد او نیز به اندازه امیر مومنان در کتب اهل سنت روایت صحیح موجود نیست . البته باید گفت که تنها خوارج نبودند که با علی دشمنی می کردند ؛ معاویه نیز از دشمنان حضرت بود و دستور داد روایات زیادی در مذمت امیر مومنان جعل شود ؛ و در این زمینه از ابو هریره ها استفاده زیادی برد : تهمت ارتداد به امیر المؤمنین علیه السلام: ابن أبی الحدید شافعی در شرح نهج البلاغه ، ج۴ ، ص ۶۳ به نقل از استادش ابو جعفر اسکافی می‌نویسد أن معاویة وضع قوما من الصحابة وقوما من التابعین على روایة أخبار قبیحة فی علی علیه السلام ، تقتضی الطعن فیه والبراءة منه ، وجعل لهم على ذلک جعلا یرغب فی مثله ، فاختلقوا ما أرضاه ، منهم أبو هریرة وعمرو بن العاص والمغیرة بن شعبة ، ومن التابعین عروة بن الزبیر معاویه ، گروهی از صحابه و تابعین را گماشت تا روایات و احادیث دروغینی که بیانگر نقض و بیزاری جستن از علی (علیه السلام) باشد ، بسازند . و حقوقتی هم برای آنان مقرر کرد که از این افراد ابوهریره ، عمروعاص ، مغیرة بن شعبة ، از اصحاب و عروة بن زبیر از تابعان می باشد و در ادامه می‌نویسد روى الزهری أن عروة بن الزبیر حدثه ، قال : حدثتنی عائشة قالت : کنت عند رسول الله إذ أقبل العباس وعلى ، فقال : یا عائشة ، إن هذین یموتان على غیر ملتی أو قال دینی زهری روایت کرده است که عروة بن زبیر برای او نقل کرد که عایشه به من گفت : من پیش رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) بودم ، در همان عباس و علی علیه السلام وارد شد . رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود : " ای عایشه ! این دو نفر در حالی از دنیا می‌رود که بر غیر ملت و یا دین من هستند علی (علیه السلام) سبب بروز فاجعه در مدینه: ابن أبی الحدید به نقل از استادش ابوجعفر اسکافی می‌نویسد لما قدم أبو هریرة العراق مع معاویة عام الجماعة ، جاء إلى مسجد الکوفة ، فلما رأى کثرة من استقبله من الناس جثا على رکبتیه ، ثم ضرب صلعته مرارا ، وقال : یا أهل العراق ، أتزعمون أنى أکذب على الله وعلى رسوله ، وأحرق نفسی بالنار ! والله لقد سمعت رسول الله صلى الله علیه وآله یقول : ( إن لکل نبی حرما ، وإن حرمی بالمدینة ، ما بین عیر إلى ثور ، فمن أحدث فیها حدثا فعلیه لعنة الله والملائکة والناس أجمعین ) ، وأشهد بالله أن علیا أحدث فیها : فلما بلغ معاویة قوله أجازه وأکرمه وولاه إمارة المدینة شرح نهج البلاغه ، ج۴ ، ص۶۷ وقتی ابو هریره در سال خشکسالی همراه با معاویه به عراق آمد ، به مسجد کوفه آمده و وقتی که جمعیت زیاد استقبال کننده از خویش را دید ، دوزانو نشسته و سپس چند بار دست بر سر کچل خویش کشیده و گفت : ای اهل عراق ؛ آیا گمان دارید که من به خدا و رسول خدا دروغ می بندم و خود را با آتش می سوزانم ؟ قسم به خدا از رسول خدا صلی الله علیه (وآله) وسلم شنیدم که می گفت : هر پیامبری حرمی دارد و حرم من مدینه است ؛ از بین منطقه عیر تا ثور ؛ پس هرکس که در آن سبب بروز فاجعه شود لعنت خداوند ملائکه و همه مردمان بر او باد ؛ و خدا را شاهد می گیرم که علی در مدینه سبب بروز فاجعه شده است وقتی که این خبر به معاویه رسید ، او را جایزه داده و گرامی داشته و او را حاکم بر مدینه قرار داد چهار صد هزار درهم جایزه جعل حدیث در مذمت امیر المؤمنین علیه السلام: ابن أبی الحدید به نقل از استادش ابوجعفر اسکافی می‌نویسد أن معاویة بذل لسمرة بن جندب مائة ألف درهم حتى یروی أن هذه الآیة نزلت فی علی ( ع ) ( ومن الناس من یعجبک قوله فی الحیاة الدنیا ویشهد الله علیما فی قلبه وهو ألد الخصام . وإذا تولى سعى فی الارض لیفسد فیها ویهلک الحرث والنسل والله لا یحب الفساد ) . وأن الآیة الثانیة نزلت فی ابن ملجم وهی قوله تعالى : ( ومن الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضاة الله ) فلم یقبل ، فبذل له مائتی ألف درهم ، فلم یقبل ، فبذل له أربعمائة ألف درهم فقبل إستجاب لمعاویة جمع من الصحابة والتابعین ، فأصابوا من دنیا معاویة العریضة . وخالفه آخرون ، فأصابهم التشرید والتقتیل ، ووقعت بین الطرفین معارک ضاریة کانت نتائجها آلاف الاحادیث الموضوعة التی ورثناها الیوم من جانب ، ومن جانب آخر آلاف الضحایا البریئة من خیار المسلمین . وکان سمرة هذا ممن امتثل أوامر معاویة ، فأصاب الامرة فی البصرة فأسرف فی قتل من خالفه شرح نهج البلاغه ، ج۴ ، ص ۷۳ معاویه به سمرة بن جندب صد هزار درهم داد تا اینکه روایتی جعل کند که این آیه که « ومن الناس من یعجبک قوله ...» در مورد علی نازل شده است و نیز آیه « ومن الناس من یشری نفسه ...» در مورد ابن ملجم ؛ اما او قبول نکرد ؛ پس چهارصد هزار درهم دیگر به او داد و او قبول کرد . عده ای از مهاجرین و انصار ، به در خواست معاویه پاسخ مثبت دادند و از دنیای بزرگ معاویه بهره مند شدند ؛ اما عده ای دیگر با او مخالفت کردند ، و دچار تبیعد و کشتار شدند ؛ و بین دو گروه درگیری های سختی درگرفت که نتیجه آن از یک سو هزاران روایت جعلی بود که ما آن ها را به ارث برده ایم ؛ و از سوی دیگر هزاران قربانی بی گناه از خوبان مسلمانان ؛ این سمرة که در مورد او گفتیم از کسانی بود که دستور معاویه را اطاعت کرد ، پس به حکومت بصره رسیده و در کشتن مخالفینش خونریزی بسیار کرد . ترازوی عدل سبب تفضیل ابو بکر و عمر و عثمان و علیست زیرا فضائل بیشتری دارند !!! نمی دانم که در این زمینه چطور بدون مراجعه به مصادر اهل سنت چنین راحت حکم کرده اند : قال احمد وإسماعیل القاضی والنسائی وأبو علی النیسابوری لم یرد فی حق أحد من الصحابة بالأسانید الجیاد أکثر مما جاء فی علی فتح الباری ج۷/ص۷۱ احمد وقاضی اسماعیل ونسایی و ابو علی نیشابوری گفته اند در حق هیچ یک از صحابه با سند نیکو مثل آنچه در مورد علی آمده است ، موجود نیست . هیچ یک از اهل سنت با علی دشمنی ندارد : شما در بین کلمات خود فرموده اید : «اینکه گفته اید که عده از اهل سنت و الجماعت دشمن اهل بیت است خیلی جای تأسف عمیق است زیرا مقام شامخ حضرت علی مرتضی و اهل بیت اطهر شان از نگاه علم ، زهد ، تقوا ، شجاعت ، دلیری ، و غیره ... در بین اهل سنت و جماعت چیزی نیست که شما انرا بپوشید» ظاهرا شما معاویه و طلحه و زبیر و عائشه را جزو اهل سنت نمی دانید ؛ زیرا جنگ ایشان با امیر مومنان نیز در بین اهل سنت چیزی نیست که بتوانید آن را بپوشانید . و یا اینکه معاویه عده ای را مامور کرد که در ذم علی روایت جعل کنند ، یا ایشان را از اهل سنت نمی دانید و یا جعل روایت در ذم علی را دشمنی با علی نمی دانید !!! اهل سنت تمامی صحابه را گرامی می دارند : در این زمینه در سایت به طور مفصل پاسخ گفته ایم ؛ می توانید به آدرس ذیل مراجعه کنید : http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=maghalat&id=۹۹ موفق باشید گروه پاسخ به شبهات موسسه تحقیقاتی ولیعصر (عج) | ||