باسلام

دوست گرامی؛ در این مورد نظر شما را به سخنان آیت الله مکارم شیرازی در مورد این آیات جلب می کنم:

ایشان می فرمایند: ما دو نظام(تکوین و تشریع) داریم و خداوند حاکم بر هر دو نظام است، هیچ مانعى ندارد: خداوند گروهى را مأمور پیاده کردن نظام تشریع کند، و گروهى از فرشتگان یا بعضى از انسان‏ها (همچون خضر) را مأمور پیاده کردن نظام تکوین نماید (دقت کنید).
از نظر نظام تکوین الهى، هیچ مانعى ندارد که خداوند حتى کودک نابالغى را گرفتار حادثه‏ اى کند و در آن حادثه، جان بسپارد؛ چرا که وجودش در آینده ممکن است خطرات بزرگى به بار آورد، همان گونه که گاهى ماندن این اشخاص داراى مصالحى مانند آزمایش و امتحان و امثال اینها است.
و نیز هیچ مانعى ندارد خداوند شخصى را امروز به بیمارى سختى گرفتار کند به طورى که نتواند از خانه بیرون برود؛ چرا که مى‏ داند اگر از خانه بیرون رود حادثه خطرناکى پیش خواهد آمد، و او را لایق مى ‏داند که از آن خطر برهاند.
و به تعبیر دیگر، گروهى از مأموران خدا در این عالم، مأمور به باطنند. و گروهى مأمور به ظاهر، آنها که مأمور به باطنند، ضوابط، اصول و برنامه‏ هائى مخصوص به خود دارند، همان گونه که مأموران به ظاهر براى خود اصول و ضوابط خاصى دارند.
درست است که خط کلّى این دو برنامه، هر دو انسان را به سمت کمال مى ‏برد، و از این نظر هماهنگ اند، ولى گاهى در جزئیات از هم جدا مى ‏شوند.
البته، بدون شک در هیچ یک از دو خط، هیچ کس نمى‏ تواند خودسرانه اقدامى کند، بلکه، باید از طرف مالک و حاکم حقیقى مجاز باشد، لذا «خضر» با صراحت این حقیقت را بیان کرده گفت: ما فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِی: «من هرگز پیش خود این کار را انجام ندادم». بلکه درست طبق یک برنامه الهى، ضابطه و خطى که به من داده شده است، گام برمى ‏دارم.
و به این ترتیب، تضاد بر طرف خواهد شد.
و این که: مى ‏بینیم موسى‏ علیه السلام تاب تحمل کارهاى خضر را نداشت به خاطر همین بود که خط مأموریت او از خط مأموریت خضر جدا بود، لذا، هر بار مشاهده مى ‏کرد گامش بر خلاف ظواهر قانون شرع است، فریاد اعتراضش بلند مى ‏شد، ولى خضر با خونسردى به راه خود ادامه مى ‏داد، و چون این دو رهبر بزرگ الهى به خاطر مأموریت‏هاى متفاوت نمى ‏توانستند براى همیشه با هم زندگى کنند «هذا فِراقُ بَیْنِی وَ بَیْنِکَ» را گفت. (تفسیر نمونه ذیل آیات مربوطه)

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

(۱)