با سلام

دوست گرامی

هرچند برخی از شارحان سنی مثل ابن ابی الحدید و عبده مراد از این کلام را اشاره به خلیفه دوم مى‏ دانند، اما با دقت در خطبه‏ هاى دیگر نهج‏ البلاغه مشخص می شود که مراد عمر نمی باشد؛ زیرا حضرت علی علیه السلام که خلافت عمر را خلافت و سنت فرعون، کردار او را گمراهی، اندیشه‌های او را اندیشه نادرست، خلافت او را غصبی می داند چگونه مى‏ توان پذیذفت که حضرت از عمر تمجید کرده باشد؟! آیا می شود آن همه را نادیده گرفت و این کلام مبهم و مجمل «للَّهِ بَلاَءُ فُلاَنٍ» را ناظر به خلیفه دوم دانست؟

حضرت در خطبه خطبه ۱۵۰ نهج البلاغه می فرماید: حتی اذا قبض الله رسوله صلی الله علیه و آله, رجع قوم علی الاعقاب و غالتهم السبل و اتکلوا علی الولائج و وصلوا غیر الرحم و هجروا السبب الذی امروا بمودته و تقلوا البناء عن رص اساسه فبنوه فی غیر موضعه, معادن کل خطیئه و ابواب کل ضارب فی غمره قد ماروا فی الحیره و ذهلوا فی السکره علی سنه من ال فرعون من منقطع الی الدنیا راکن, او مفارق للدین مباین

ترجمه: ... تا اینکه خداوند رسول خویش را قبض روح نمود, گروهی (از اسلام) روی برگرداندند و راهها (ی گمراهی) ایشان را به هلاکت انداخت, آنان بر اندیشه‌های نادرست خود اعتماد نمودند, به غیر رحم(رسول خدا) پیوستند(به جای صله رحم رسول خدا با غیر رحم رسول خدا پیوند برقرار نمودند) و ترک نمودند آن سبب و وسیله‌ای را که (از جانب خدا و رسول او) به مودت و دوستی آن امر شده بودند و بناء و ساختمان (دین اسلام) را از بنیاد استوارش انتقال داده و غیر موضع آن بناء نهادند, آنان معدن و کانون هر گناهی بوده, و درهائی می‌باشند برای هر وارد شونده به سختی و گمراهی, به تحقیق درحیرت (همچون در امواج دریا) این طرف و آن طرف حرکت کردند و بر سنت آل فرعوت در مستی و بی‌هوشی غافل شدند و (از آخرت) بریده و به دنیا متوجه شدند و یا از دین دست کشیده و از آن جدا گشتند.

جهت اطلاع بیشتر درباره مراد خطبه ای که ذکر کردید به این آدرس رجوع کنید:

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات