با سلام

دوست گرامی

روایات صحیح درباره ولادت حضرت مهدی علیه السلام آنچنان فراوان است که قابل انکار نیست حتی روایات از امام حسن عسگری علیه السلام نیز با سند صحیح وجود دارد جهت اطلاع به این آدرس رجوع کنید

اما این حرف که با منهج آیه الله خوئی که فقط روایات صحیح اسناد را قبول دارد، نمی توان ولادت حضرت را ثابت کرد، این حرف اشتباه است و این طور نیست که علامه خویی فقط روایات صحیح السند را قبول کند. نسبت دادن چنین چیزی به ایشان، اشتباه و خطای یزرگی است؛ زیرا اگر کسی با آثار ایشان آشنایی داشته باشد می فهمد که علامه روایات ضعیفی که قرینه دارد و یا مستفیض هستند را قبول می کند و نیاز به سند نمی بیند که به نمونه از آنها اشاره خواهیم کرد اما قبل این به منهج علامه با ذکر مقدمه ای ار تقسیم روایات اشاره می کنیم تا روش شود که منهج ایشان در تصحیح روایت چگونه است

روایات بر چند قسم است ۱ - روایات متواتر که کسی در اعتبار آنها شکی ندارد ۲-روایات محفوف به قرائن قطعیه مانند اخبار انبیاء و ملائکه که هرچند مخبر خبر یک نفر است اما این به عنوان خبر واحد شمرده نمی شود زیرا قرینه مانند معجزه دلالت بر صدق نبی وجود دارد

۳-اخبار مستفیضه که هر چند روایات ضعیف باشند اما اگر از سه تا بیشتر شد در این صورت روایت مستفیض و مورد قبول است نیاز به بررسی سند نیست

۴-روایات محفوف به قرائن که مفید وثوق به صدق آن می شود . این روایات طوری است که موجب اطمینان بصدق آن می رود که عقلاء با آن معامله علم می کنند

این اخبار نزد محققین مورد قبول است حتی علامه خویی نیز با آن مخالفت نکرده است

۵- اخبار احاد : این اخبار دو شرط در آنها جمع شده است الف: عدد روات آنها یکی و یا دوتا است که نه متواتر است و نه مستفیض شرط دوم اینکه این اخبار خالی از قرائن مفیده است که یقین آور و یا مورد وثوق باشد

آن اخباری که در خصوص آنها بین علامه خویی و دیگران اختلاف است، این قسم از اخبار است؛ علامه خویی این اخبار قسم پنجم را در صورتی حجت می داند که سندش متصل و روات موثق باشد در حالی مشهور بین علماء این قسم اخبار از حجت نمی دانند

بنابراین منهج علامه خویی از منهج مشهور نیز وسعتش بیشتر است علامه روایات احاد را زمانی که سند متصل باشد و راویان از طریق علمای رجال توثیق شده باشند را صحیح می داند، در صورتی که مشهور این روایات را تصحیح نمی کنند بلکه اینجا به قرائن نگاه می کنند اگر با آن قرائن اطمینان حاصل شد، قبول می کنند و الا قبول نمی کنند

خلاصه اینکه روایات متواتر، مستفیض،محفوف به قرائن قطعیه و محفوف به قرائن که مفید اطمینان نزد علماء حجت هستند و به سند آنها نگاه نمی شود که این را علامه خویی نیز قبول دارد

برای نمونه مبانی علامه خویی را ذکر می کنیم تا منهج ایشان روش شود که ایشان مطلقا نمی گویند که باید روایت صحیح السند باشد

۱- أن فی الأخبار الواردة فی الریاء مضافا إلى دلالتها على حرمته دلالة واضحة على بطلان العمل المأتی به ریاءا ، وأنه مردود إلى من عمل له وغیر مقبول ، وفی بعضها أن الله سبحانه یأمر به لیجعل فی سجین ، إلى غیر ذلک من الأخبار ، وهذه الأخبار وإن کان أغلبها ضعیفة إلا أن استفاضتها بل الاطمئنان بصدور بعضها - لو لم ندع العلم - کافیة فی الحکم باعتبارها ، على أن بعضها معتبرة فی نفسه .کتاب الطهارة - السید الخوئی - ج ۵ ص ۷

۲- أن المناط فی جواز الاخبار عن الغائبات فی مستقبل الزمان إنما هو حصول الاطمئنان بوقوع المخبر به مصباح الفقاهة - السید الخوئی - ج ۱ ص ۶۴۴

۳- نعم الخبر الموجب للوثوق والاطمئنان الشخصی یجب العمل به وإن کان ضعیفا فی نفسهمصباح الأصول - تقریر بحث الخوئی ، للبهسودی - ج ۲ ص ۲۰۱

۴- ان المعروف المشهور بینهم انجبار ضعف السند بعمل المشهور ، مع أن الشهرة فی نفسها لا تکون حجةمصباح الأصول - تقریر بحث الخوئی ، للبهسودی - ج ۲ ص ۲۴۰

بنابرین منهج علامه چنین نیست که بطور کلی روایت صحیح السند را فقط قبول کند بلکه فقط در روایات احاد قسم پنجم بود که علماء در قبول آن با هم اختلاف دارند. علامه معتقد است در صورت سند صحیح داشتن، مورد قبول است ولی عده دیگر وجود قرائن را قبول را شرط قبول این روایات احاد می دانند

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات