با سلام

دوست گرامی

شما که خوب بلدید کلام امام سجاد علیه السلام و ائمه دیگر را به نفع خود توجیه کنید ای کاش به سایر بیانات این حضرات نیر نگاه می کردید و می دیدید که ائمه علیه السلام درباره توسل چه مطالبی گفته اند و حتی خود آنها چگونه به سایر ائمه متوسل می شدند . برای نمونه چند مورد از توسل اهل بیت را بویژه از صحیفه سجادیه نقل می کنیم تا برای شما آشکار شود که امام سجاد علیه السلام چنین توسل می کردند: أسألک یا سیدی ولیس مثلک شئ بکل دعوة دعاه بها نبی مرسل ، أو ملک مقرب ، أو مؤمن امتحنت قلبه بالإیمان ، واستجبت دعوته ، وأتوجه إلیک بنبیک محمد نبی الرحمة ، وأقدمه بین یدی حوائجی ، یا رسول الله بأبی أنت وأمی وأهل بیت الطیبین ، إنی أتوجه بک إلى ربک ، وأقدمک بین یدی حوائجی. الصحیفة السجادیة ( ابطحی ) - الإمام زین العابدین ( ع ) - ص ۲۵۸

در جای دیگر می فرماید: اللَّهُمَّ فَإِنِّی أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِالْمُحَمَّدِیَّةِ الرَّفِیعَةِ، وَ الْعَلَوِیَّةِ الْبَیْضَاءِ، وَ أَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ بِهِمَا أَنْ تُعِیذَنِی مِنْ شَرِّ کَذَا وَ کَذَا، فَإِنَّ ذَلِکَ لَا یَضِیقُ عَلَیْکَ فِی وُجْدِکَ، وَ لَا یَتَکَأَّدُکَ فِی قُدْرَتِکَ وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ فَهَبْ لِی- یَا إِلَهِی- مِنْ رَحْمَتِکَ وَ دَوَامِ تَوْفِیقِکَ مَا أَتَّخِذُهُ سُلَّماً أَعْرُجُ بِهِ إِلَى رِضْوَانِکَ، وَ آمَنُ بِهِ مِنْ عِقَابِکَ، یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

خداوندا !من با توسل به مقام بلند محمدی و موقعیّت در خشان علوی به تو تقرب می جویم و به واسطه آن دو رو به سوی تو می آورم. که مرا از شرّ آنچه از آن به تو پناه آورده‏ام پناه دهى، که بر آوردن این نیاز با وجود توانگریت تو را به تنگنا نیفکند و با وجود قدرتت به رنج نیندازد، که تو بر هر کارى توانایى. اى خداوند من، به من ارزانى دار رحمت و دوام توفیق خود را تا آن را چون نردبامى گیرم و به مقام خشنودیت عروج کنم و از عذاب تو ایمنى گزینم. یا ارحم الراحمین.

الصحیفة السجادیة ( ابطحی ) - الإمام زین العابدین ( ع ) - ص ۳۵۸

پس شما با چه دلیل و منطقی می گویید توسل از دیدگاه ائمه (ع) جایز نیست؟! آیا این نتیجه عدم دقت و قضاوت عجولانه نیست؟!

اما اینکه گفتید صحابه ممکن است اشتباه کنند چرا این اشتباه را در غضب خلافت شیخین نمی گویید؟! چرا نمی گویید جمع شدن حزب پیروان خلیفه اول در سقیفه اشتباه بوده است؟! اگر کار آنها در مورد توسل اشتباه بوده چرا بعدا اشتباه خود را به مردم نگفتند تا مردم در گمراهی و کفر نیفتند؟! آیا این طور صحبت کردن بر علیه صحابه تهمت به آنها نیست آیا آنها اشتباه خود را نفهمیدند اما شما بهتر از آنها توانستید اشتباه آنها را تشخیص بدهید؟! چرا قبل از شما علماء نگفتند آنها اشتباه کردند آیا آنها اهل کتمان حقیقت بودند آیا این تهمت به علمای خود نیست؟!

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات