باسلام

دوست گرامی؛ در این مورد جوابهای فراوانی داده شده و به زودی هم مقاله مفصل و کاملی در این مورد روی سایت قرار داده خواهد شد اما برای اینکه سوال جنابعالی را بی جواب نگذاشته باشیم مختصری برای شما توضیح می دهیم.

آنچه مهم است خود مساله امامت است و خداوند در این مورد در قرآن به تفصیل سخن گفته است و ما در مقاله «ادله نقلى «نصب امام» توسط خداوند (امامت عامه)» به آن پرداخته ایم اما اینکه باید نام امام هم در قرآن بیاید به هیچ وجه اصل اعتقادی نیست و یک مساله جزئی به حساب می آید و خداوند وظیفه ابلاغ آن را هم داده و در قرآن به آن تصریح کرده و رسول الله صلی اله علیه و آله هم به این وظیفه عمل کرده است در این مورد روایات متواتر وجود دارد که در حجیت تالی تلو قرآن می باشد و سنی و شیعه حجیت آن را قبول دارند.

باوجود اینکه ذکر نام امام مهم نبوده و اصلی از اصول نیست ولی با این وجود خداوند اوصاف او را در قرآن معرفی هم کرده است.

معرفی به وصف اقتضای جامعه آن زمان بوده و به دلایل مختلف از معرفی به نام بهتر است که در مقاله فوق الذکر بیان خواهد شد فقط به عناوین برخی از آنها اشاره می شود:

معرفی شخصیت معرفی الگوهاست.
معرفی شخصیت زمینه ساز پذیرش معقول است، در حالی که معرفی شخص در مواردی موجب دافعه می‏شود.

افراد زیادی نسبت به امیر المومنین علیه السلام کینه داشتند و نسبت به سن ایشان هم حرف داشتند و زیر بار نمی رفتند.

احتمال توهینِ «نهادینه کردن خلافت در خانواده خود» به رسول الله صلی الله علیه و آله وجود داشت.

جواب دیگر اینکه: قرآن در مقام معرفی افراد همیشه از ذکر نام استفاده نمی کند. بلکه گاهاً آنها را با اوصاف معرفی کرده که از این قسم هم نمونه‌های فراوان در قرآن می باشد مانند:
«قالَ الَّذی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتاب...»‏ سوره نمل، آیه ۴۰
کسى که دانشى از کتاب (آسمانى) داشت گفت...
«وَ قالَ الَّذِی اشْتَراهُ مِنْ مِصْرَ لاِمْرَأَتِهِ أَکْرِمی‏ مَثْواهُ...» (یوسف/ ۲۱)
و آن کس که او را از سرزمین مصر خرید [= عزیز مصر]، به همسرش گفت: «مقام وى را گرامى دار...
«أَوْ کَالَّذی مَرَّ عَلى‏ قَرْیَةٍ وَ هِیَ خاوِیَةٌ عَلى‏ عُرُوشِها قالَ أَنَّى یُحْیی‏ هذِهِ اللَّهُ بَعْدَ مَوْتِها» (البقرة/ ۲۵۹)
یا همانند کسى که از کنار یک آبادى (ویران شده) عبور کرد...
و جواب های دیگر ...

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

(۱)