باسلام

دوست گرامی؛ به دلیل آیاتی که ذکر کردیم. خلفا با آن مخالفت کردند و حالا اهل سنت برخی چشم و گوش بسته از آنها تبعیت می کنند و هیچ اعتراضی نمی کنند و سخن انها را همانند سخن الهی پذیرفته اند.

آیات تصریح داشته و حالا هم تصریح دارد ولی برخی که برای آنها سخت بوده سخن خلیفه را رد کنند، در صدد توجیح آن بر آمده اند بطوری که پس از سالها، امثال جنابعالی در تصریح آن شک می کنید تصریح را شما می فهمید یا حضرت فاطمه سلام الله علیها که برای ارث بر آنها استدلال می کند؟ جالب است کسی که خودش بدعت گذاشته قبول دارد اما شما آن را هم قبول ندارید!

گویا منظور ما را از استدلال به آیات مربوط به یهود و نصاری نفهمیده اید؟! خداوند می فرماید: ما رسول آخر الزمان را در کتب آنها به طوری برای آنها معرفی کردیم و نام بردیم که او را از فرزندان خود بهتر می شناختند حتی برای یافتن او به مدینه می آیند اما وقتی او ظهور می کند نمی پذیرند. چه تضمینی است که اگر خداوند نام وصی رسول الله صلی الله و علیه و آله را در قرآن می آورد مسلمانا هم به آن تمکین می کردند؟ خداوند با این طریق می خواست قرآن و عترت که ثقلین هستند را از گزند غاصبین نگه دارد چون در صورتی که همه راهها برای غصب آنها بسته می شد سعی در قتل وصی یا تحریف قرآن می کردند چنانکه در زمان رسول الله صلی الله علیه و آله نقشه قتل ایشان و در زمان رحلت ایشان نقشه قتل امام علی علیه السلام را کشیدند ولی بحمد الله نتوانستند و خداوند آنها را از این حوادث حفظ کرد و قرآن را با این ترفند از تحریف نجات داد.

در مورد ارث انتقاد کرده اید! برادر عزیز نبوت ارث بردنی نیست بلکه اعطایی از طرف خداست. ثانیاً مگر آدم کم است که حضرت ذکریا اصرار داشته باشد خداوند به ایشان پسری بدهد تا نبی بعد از او باشد؟ مگر حضرت عیسی علیه السلام به دنیا نیامده بود آنهم با آنهمه معجزه؟ پس ایشان نبوت را در مورد ارث بردن لحاظ نداشته است.

در مورد حدیث دوات و قلم در دو مطلب «بررسی حدیث دوات و قلم ۰۱» و «بررسی حدیث دوات و قلم ۰۲» بحث شده مراجعه کنید و نقد خودتان را آنجا مطرح کنید.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

(۱)