با سلام

دوست گرامی

اولا: هرچند نام ائمه در قرآن نیامده است، اما آیات فراوانی در قرآن در خصوص ائمه نازل شده است و آیاتی که در مورد اهل‌بیت و امامت در قرآن وارده شده است از یک وضع خاصی برخوردار هستند که سعی شده است این آیات در لابه لای آیات دیگر که مربوط به موضوع دیگری می‌باشند ذکر شوند و به‌طور آشکار به نام ائمه اشاره نشده است. مثل آیات إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً و آیه ... الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ( هرچند هر آدم منصف و حقیقت طلبی به غرض اصلی آیه پی می‌برد. چنان که اهل تسنن نیز این آیات را به اهل‌بیت پیامبر و امامان ما تفسیر کرده‌اند.مخشری حنفی، ‌الکشاف، بیروت،‌ دارالمعرفه،‌ ج ۱، ص ۵۹به

علامه مطهری در این خصوص می گوید: این وضع خاص در ذکر این آیات به خاطر نگرانی بوده که پیامبر صلی الله علیه وآله از ابلاغ و ذکر آیات مربوط به امامت و اهل‌بیت ـ علیهم السلام ـ داشتند؛ چون ممکن بود عربی که عصبیت درعمق جان و دل آن‌ها نفوذ کرده بود بگویند پیامبر صلی الله علیه وآله این آیات را به خاطر خانواده خود بیان کرده است.مامت و رهبری، ص ۶۰

ثانیا: تصریح به نام ائمه موجب می‌شد که عده‌ای افراد متعصب و ضعیف الایمان و دشمنان ائمه از دستورات قرآن تمرّد کرده و در مقابل قرآن بایستند و این به‌صورت تمرد از اسلام و قرآن در آید و ممکن بود کل قرآن و اسلام را انکار کنند گویا خداوند متعال می‌خواهد تمردشان به شکلی در نیاید که به معنی طرد قرآن در کمال صراحت باشد. لااقل یک پرده‌ای بتوانند برایش درست کنند. همانند آیه إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ دادن زکات در حال رکوع یک کار عمومی نیست بلکه اشاره به یک واقعه معین دارد که هر آدم بی‌غرضی منظور آیه را می‌فهمد که در مورد امام علی ـ علیه السلام ـ می‌باشد ولی باز طبق همان سر و هدف به نام امام در این آیه و به نام ائمه در آیات دیگر اشاره نشده است. والا انسان بی‌غرض، هدف اصلی آیاتی که در خصوص ائمه نازل شده است را می‌فهمد

ثالثا: ترس از تحریف قرآن، به هر حال قرآن باید از تحریف حفظ می‌شد چون برای همه زمان‌ها نازل شده است باید از عواملی که موجب تحریف در قرآن می‌شد در قرآن نمی‌آورد که در صورت آوردن نام ائمه، یا پیامبر را متهم به تحریف می‌کردند و می‌گفتند این آیات را خود پیامبر به خاطر خانواده خودش وارد کرده است و یا خودشان قرآن را تحریف می‌کردند. چنانکه غاصبان خلافت قرآن جمع‌آوری شده به وسیله حضرت علی ـ علیه السلام ـ را قبول نکردند و قرآن ‌جمع‌آوری شده به وسیله عثمان را قبول کردند. امامت و رهبری، ص ۱۶۲ در حالی که همه آن‌ها به جایگاه و فضیلت و تقوای علی ـ علیه السلام ـ آگاه بودند.

رابعا:شیعه معتقد است اسلام در قرآن خلاصه نمی شود و این سخن که «کتاب الله حسبنا؛ کتاب خدا ما را کفایت می کند»، سخنی باطل و مردود است. شیعه بر این امر اعتقاد دارد که دین اسلام را باید از قرآن و عترت گرفت و این همان سفارش رسول خدا صلی الله علیه و آله در حدیث ثقلین است. از این رو اگر دستوری در قرآن نبود ولی روایت معتبری داشت مانند قرآن مقبول است و باید به آن عمل شود.لذا در قرآن نام تعداد معدودی از انبیاء در قرآن آمده است با توجه به اینکه آنها دارای مقامان والایی بودنددر قرآن مگر نام خداوند و مسائل مربوط به توحید در قرآن ذکر نشده است ولی با این حالی عده زیادی از مسلمانان در مسائل توحید یک نظر نیستند و با هم اختلاف دارند

خامسا: ذکر و یا عدم ذکر نام همیشه دلیل بر برتری نیست در قرآن نام حضرت موسی (ع) از نام پیامبر (ص) بیشتر ذکر شده است آیا این بدان معنی است که حضرت موسی مقامش از پیامبر (ص) بیشتر است؟!!

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات