با سلام

دوست گرامی

بسیاری از بزرگان شیعه و سنی صراحت دارند که مخاطب در این عبس و تولی، نبی مکرم صلی الله علیه و آله نیست و ضمیر به نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) بر نمی‌گردد. چون عَبَسَ وَ تَوَلَّی صیغه غایب است و وَ مَا یُدْرِیکَ صیغه مخاطب است. اگر مخاطب نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) بود، باید به جای عَبَسَ وَ تَوَلَّی می‌گفت: عبست و تولیت و به جای أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَی می‌گفت: أن جائک الأعمی. ولی می‌بینیم که این‌گونه نیست.

زرکشی ـ از علمای بزرگ أهل سنت و از متولیان علوم قرآنی ـ در کتاب البرهان فی علوم القرآن، جلد ۲، صفحه ۴۳ صراحت دارد: قیل: إنه أمیة إبن خلف و هو الذی تولی دون النبی (ص)، ألا تری أنه لم یقل عبست.

کسی که روی برگرداند، أمیة بن خلف بوده، نه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله). آیا نمی‌بینید که خداوند فرمود: عبس، نه عبست.

قاضی عیاض ـ از شخصیت‌های پر آوازه أهل سنت ـ می‌گوید: و قیل أراد ب (عبس) و (تولی) الکافر الذی کان مع النبی (ص)، قاله أبو تمّام. مراد از عبس، کافری است که همراه رسول الله (صلی الله علیه و سلم) بوده.

الشفا بتعریف حقوق المصطفی للقاضی عیاض، ج۲، ص۱۶۱، دار الأرقم ـ بیروت

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات