با سلام

دوست گرامی

اولا: درصورتی که انسان در عرض خدا موجودی را بپرستد، و یا در توسل و شفاعت خواهی کسی را مستقل در تاثیر بداند، در این صورت، طبق اعتقاد شیعه او مشرک است. این در حالی است که شیعیان و یا برادارن اهل سنت وقتی از پیامبر (ص) و یا از بزرگان خود کمک می خواهند معتقدند که واسطه بدون کمک خدا قادر بر کاری نیست و هر چی دارد از خداست . اگر حاجت خواستن از غیر خدا شرک است که همه ی عالم و آدم مشرک هستند. آیا انبیا از مردم کمک نمی گرفتند ؟ آیا حضرت سلیمان برای آوردن تخت بلقیس از مخلوق کمک نخواست ؟ آیا شما برای رفع حوائج روزمره از مردم کمک نمی گیرید وقتی ما می گوییم یا علی ادرکنی در حقیقت از ایشان درخواست کمک می کنیم و بوسیله ی ایشان به خدا توجه می کنیم.حاجت خواهی مستقیم از خدا نیز مورد توجه شیعیان نیز هست ولی اینکه چرا ما بدنبال وسیله هستیم مربوط می شود به فرمانی که خداوند متعال در آیه ی ۳۵ سوره ی مائده به ما داده است و فرموده است (وابتغوا الیه الوسیله) ؛ می بینید که ما طبق دستور نبی مکرم اسلام (ص) خاندان آن حضرت را وسیله ی تقرب خود به سوی الله می دانیم.

بنابراین مسئله کمک خواستن و واسطه قرار دادن ، انبیاء ، امامان و صالحان به پیشگاه خداوند ریشه قرآنی دارد چنانچه خداوند، در قرآن کریم می‌فرماید :یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ .مائدة، آیه۳۵ ای کسانی که ایمان آورده‌اید ، از خدا بترسید و برای تقرب به او وسیله‌ای بجویید .

این آیه به تمامی مؤمنین دستور می‌دهد که به هر وسیله‌ای که سبب تقرب به خداوند می‌شود تمسک بجویند ؛ بنابراین تقرب به خداوند بدون وسیله و واسطه‌ امکان ندارد :شیعیان در حقیقت همان کار را می کنند که خداوند به آن امر کرده است

شیطان نیز وقتی خداوند به او دستور دارد بر آدم سجده کند اما او گفت من فقط بر خدا سجده می کنم آیا می شود گفت او چون بر غیر خدا سجده نکرد مقربترین افراد به خداوند است؟!!!

شما َاین آیه را چگونه توجیه می کنید: اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ بقره وَاسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ بقره ۴۵ آیا این منافات با آیه ایاک نستعین ندارد؟

پس منحصر کردن استعانت به خداوند صحیح است و هرگز منافاتى با استعانت از اسباب ندارد؛ زیرا اگر این اسباب استقلال در تأثیر داشته باشند در این صورت استعانت از آنها منافات با استعانت از خداى متعال دارد امّا اگر این اسباب را مستقل ندانیم و بگوییم لامؤثر فى‏ الوجود الّا اللَّه در این صورت استعانت از آنها منافاتى با توحید در استعانت ندارد و قرآن نیز فرموده است: وَاسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ

با این وجود اگر شخص کسی را مستقل در تأثیر نداند بلکه او را عبد خدا بداند که با اراده و مشیّت الهى و به اذن خدا کار مى‏ کند در این صورت استغاثه به او عین توحید و بلکه موجب تقرب به خداوند مى‏ گردد.

در موارد فراوان در کتب شیعه درباره اینکه ائمه وسیله تقرب به خداوند هستند چنین امده است:

مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع یَقُولُ‏ مَنْ قَالَ هَذَا الْقَوْلَ کَانَ مَعَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ إِذَا قَامَ قَبْلَ أَنْ یَسْتَفْتِحَ الصَّلَاةَ- اللَّهُمَّ إِنِّی أَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ- بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أُقَدِّمُهُمْ بَیْنَ یَدَیْ صَلَاتِی وَ أَتَقَرَّبُ‏ بِهِمْ‏ إِلَیْکَ‏ فَاجْعَلْنِی بِهِمْ‏ وَجِیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ‏ مَنَنْتَ عَلَیَّ بِمَعْرِفَتِهِمْ فَاخْتِمْ لِی بِطَاعَتِهِمْ وَ مَعْرِفَتِهِمْ وَ وَلَایَتِهِمْ فَإِنَّهَا السَّعَادَةُ وَ اخْتِمْ لِی بِهَا فَ إِنَّکَ عَلى‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ*

خدایا به وسیله محمّد و آل محمّد به سوى تو رو مى‌آورم و ایشان را جلو نمازم مقدّم مى‌دارم و به وسیله ایشان نزد تو تقرّب مى‌جویم، پس مرا به برکت ایشان در دنیا و آخرت آبرومند ساز، و از مقرّبان درگاهت قرار ده. معرفت ایشان را به من ارزانى داشتى پس کارم را به اطاعت و معرفت و ولایت ایشان به پایان رسان که همانا سعادت در آنهاست، و آن را خاتمه کارم قرار ده که تو بر هر چیز توانایى».

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا رَفَعَهُ قَالَ: تَقُولُ قَبْلَ دُخُولِکَ فِی الصَّلَاةِ- اللَّهُمَّ إِنِّی أُقَدِّمُ- مُحَمَّداً نَبِیَّکَ ص بَیْنَ یَدَیْ حَاجَتِی وَ أَتَوَجَّهُ بِهِ إِلَیْکَ فِی طَلِبَتِی فَاجْعَلْنِی بِهِمْ‏ وَجِیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ‏ اللَّهُمَّ اجْعَلْ صَلَاتِی بِهِمْ مُتَقَبَّلَةً وَ ذَنْبِی بِهِمْ مَغْفُوراً وَ دُعَائِی بِهِمْ مُسْتَجَاباً یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏۲ ؛ ص۵۴۴

در این فرازها اگر دقت شود حتی امر شده است که قبل از نماز برای اینکه نمازمان مورد تقرب قرار بگیرد به ائمه که مصداق موحدان واقعی هستند، توسل کنیم تا شاید به برکت انها عبادات ما نیز مورد قبول واقع شود

در روایات ذکر شده است

ثانیا: در راویات معتبر و فراوان نقل شده است که حتی خود اهل بیت نیز متوسل می شدند و آیا می شود گفت آنها کار غیر عبادی انجام می دادند

به عنوان نمونه به چند مورد اشاره می کنیم

امام سجاد علیه السلام این چنین متوسل می شوند : فإنی بمحمد وعلی وأوصیائهما إلیک أتوسل ، وعلیک أتوکل ، ولک أسال ، یا مجیب المضطرین یا ملجأ الهاربین

الصحیفة السجادیة (ابطحی) - الإمام زین العابدین (ع) - ص ۲۰۵، دعاء ( ۱۱۴ ) دعاؤه علیه السلام عند صلاة اللیل والشفع والوتر فی لیلة النصف من شعبان.

و یا در جای دیگر چنین آمده است:. اللهم إنی أتوسل إلیک بهم ، وأتشفع بهم إلیک أن تحیینی محیاهم ، وتمیتنی على طاعتهم وملتهم

الصحیفة السجادیة (ع) (ابطحی) ص ۹۲(ع) دعاء ( ۴۲ )

حضرت زهرا علیه السلام به زیارت قبر عمویشان حمزه می رفتند . حاکم می نویسد:

أخبرنا أبو عبد الله محمد بن عبد الله الصفار ثنا أبو بکر بن أبی الدنیا القرشی حدثنی علی بن شعیب ثنا بن أبی فدیک أخبرنی سلیمان بن داود عن أبیه عن جعفر بن محمد عن أبیه أن أباه علی بن الحسین حدثه عن أبیه أن فاطمة بنت النبی صلى الله علیه وسلم کانت تزور قبر عمها حمزة بن عبد المطلب فی الأیام فتصلی وتبکی عنده هذا حدیث صحیح الإسناد ولم یخرجاه. المستدرک على الصحیحین ج ۳ ص ۳۰

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات