 |
درباره ما |  |
| کد سؤال: ۴۲۴۰۹ | عدالت صحابه | تعداد بازدید: ۲۴ |
با سلام دوست گرامی اگر رضایت خداوند از مهاجرین مقید به عمل صالح نباشد و آن‌ها بدون قید و شرط ( چه بعدها عمل صالح انجام دهند و چه کارهاى زشتى مرتکب شوند ) به بهشت بروند، آیات بسیارى از قرآن کریم تکذیب خواهد شد؛ از جمله خداوند در آیه ۷ و ۸ سوره زلزله مى‌فرماید: وَ مَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَه.هر کس هموزن ذرّهاى کار بد کرده آن را مىبیند! اگر قرار باشد که پیشى گیرندگان مهاجر و انصار بدون قید و شرط؛ چه تقواى الهى پیشه کنند و چه اعمال ناشایست انجام دهند؛ در عین حال گرامى‌ترین افراد نزد خداوند باشند، این آیه إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیر. الحجرات / ۱۳.« گرامى ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست خداوند دانا و آگاه است» و بسیارى دیگر از آیات قرآن تکذیب خواهد شد! اما با این کلام پیامبر صلی الله علیه وآله درباره ارتداد صحابه چکار می کنید که بناى عدالت همه صحابه را سست وفرو مى‌ریزد وبهشتى بودن آنان را زیر سؤال مى‌برد حدیث معروف حوض است که در منابع معتبر روائى اهل سنت نقل شده است.محمد بن اسماعیل بخارى مى‌نویسد: حَدَّثَنِی إِبْرَاهِیمُ بْنُ الْمُنْذِرِ، حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ فُلَیْح، حَدَّثَنَا أَبِی قَالَ، حَدَّثَنِی هِلاَلٌ، عَنْ عَطَاءِ بْنِ یَسَار، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ، عَنِ النَّبِیِّ صلى الله علیه وسلم قَالَ " بَیْنَا أَنَا قَائِمٌ إِذَا زُمْرَةٌ، حَتَّى إِذَا عَرَفْتُهُمْ خَرَجَ رَجُلٌ مِنْ بَیْنِی وَبَیْنِهِمْ فَقَالَ هَلُمَّ. فَقُلْتُ أَیْنَ قَالَ إِلَى النَّارِ وَاللَّهِ. قُلْتُ وَمَا شَأْنُهُمْ قَالَ إِنَّهُمُ ارْتَدُّوا بَعْدَکَ عَلَى أَدْبَارِهِمُ الْقَهْقَرَى. ثُمَّ إِذَا زُمْرَةٌ حَتَّى إِذَا عَرَفْتُهُمْ خَرَجَ رَجُلٌ مِنْ بَیْنِی وَبَیْنِهِمْ فَقَالَ هَلُمَّ. قُلْتُ أَیْنَ قَالَ إِلَى النَّارِ وَاللَّهِ. قُلْتُ مَا شَأْنُهُمْ قَالَ إِنَّهُمُ ارْتَدُّوا بَعْدَکَ عَلَى أَدْبَارِهِمُ الْقَهْقَرَى. فَلاَ أُرَاهُ یَخْلُصُ مِنْهُمْ إِلاَّ مِثْلُ هَمَلِ النَّعَمِ ". پس از تو ( صحابه ) مرتد شدند و به عقب بر گشتند. پیغمبر فرمود: من نمىبینم که از آنان کسى رهایى یابد مگر تعداد اندک و انگشت شمار. البخاری الجعفی، محمد بن إسماعیل أبو عبدالله (متوفای۲۵۶هـ)، صحیح البخاری، ج ۳، ص ۱۰۱۷، ح ۲۶۱۵، کتاب الوصایا، ب ۲۳، باب قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى ( إِنَّ الَّذِینَ یَأْکُلُونَ... و ج ۷، ص ۲۰۹، ح ۶۵۸۷، کتاب الرقاق، ب ۵۳، باب فِی الْحَوْضِ، تحقیق د. مصطفى دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، ۱۴۰۷ - ۱۹۸۷ . ابن کثیر در البدایة والنهایة به نقل از عائشه مى‌نویسد:لما قبض رسول الله صلى الله علیه وسلم ارتدت العرب قاطبة واشرأبت النفاق. پیامبر که از دنیا رفت همه اعراب مرتد شدند و نفاق همه جا را فرا گرفت. القرشی الدمشقی، إسماعیل بن عمر بن کثیر أبو الفداء (متوفای۷۷۴هـ)، البدایة والنهایة، ج ۶، ص ۳۳۶، ناشر: مکتبة المعارف – بیروت. طبق این دو روایت، جز عده‌اى انگشت شمار از صحابه، بقیه مرتد شدند؛ چه آن‌ها که جزء السابقون الأولون بوده‌اند و چه آن‌ها که بعد‌ا اسلام آوردند. با این وجود آیا می شود گفت رسول خدا صلی الله علیه وآله بر خلاف قرآن عمل کرده و صحابه را مرتد دانسته است؟! جهت اطلاع بیشتر در این زمینه به این آدرس مراجعه کنید اما درباره همراهی ابوبکر با پیامبر صلی الله علیه واله، باید ثابت شود همراه رسول خدا صلى الله علیه وآله در غار، ابوبکر بوده نه شخص دیگری. روشن است که از خود آیه قرآن کریم چنین مطلبى هرگز ثابت نمى‌شود؛ چرا که در آیه غار، هیچ اسمى از ابوبکر برده نشده و صرفا سخن از همراهى است که با رسول خدا در غار بوده است؛ اما این که آن همراه چه کسى است، باید به کمک روایات موجود در منابع تاریخى و روائى ثابت شود که آن‌هم با مشکلاتى مواجه است در این خصوص مقاله مفصلی در سایت موجود است که جهت اطلاع به آنجا رجوع شود درباره آیه آخر سوره فتح باید عرض شود که آیه هرگز عدالت تمام صحابه را ثابت نخواهد کرد؛ زیرا منظور از «معیت» در « وَالَّذینَ مَعَهُ» فقط به معناى معیت و همراهى جسمانى نیست؛ بلکه مقصود معیت روحى و ایمانى و منظور کسانى هستند که از اوصاف یاد شده در آیه برخوردار بوده‌اند. خداوند در این آیه براى همراهان رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلّم صفات و ویژگی‌هاى را مى‌شمارد که با بررسى زندگى صحابه، درمى‌یابیم که برخى از صحابه از این ویژگی‌ها برخوردار نبوده‌اند؛ بنابراین آیه شامل همه آن‌ها نمى‌شود و فقط شامل کسانى مى‌شود که این ویژگی‌ها را دارا بوده‌اند مقاله مستقلی درباره این آیه درسایت موجود است موفق باشید گروه پاسخ به شبهات | ||