 |
درباره ما |  |
| کد سؤال: ۴۲۲۶۵ | امامت و ائمه (علیهم السلام) امامت و ائمه (علیهم السلام) »امامت عامه »امامت عامه مفاهیم و کلیات »دلیل بر لزوم امامت امامت و ائمه (علیهم السلام) »امامت عامه »امامت عامه در قرآن امامت و ائمه (علیهم السلام) »امامت خاصه »امامت خاصه در قرآن امامت و ائمه (علیهم السلام) »امامت خاصه »امامت خاصه در قرآن »نام ائمه در قرآن | تعداد بازدید: ۱۴۰ |
با سلام دوست گرامی اولا: از سخن شما چنین برداشت می شود که اگر نام ائمه در قرآن می آمد شما قبول می کردید والا قبول نمی کنید حال سوال ما این است که «نبوت» به تصریح شیعه و سنی از اصول دین است پس چرا نام تمام انبیا در قرآن نیامده است؟ آیا نام تمام انبیا در قرآن آمده است تا قرار باشد نام ائمه در قرآن ذکر شود؟ فقط نام ۲۶ تن از انبیا علیهم السلام در قرآن آمده است که عبارتند از: آدم، نوح، صالح، هود، ابراهیم، اسماعیل، یوسف، لوط، یعقوب، موسى، هارون، شعیب، عیسى، داود، سلیمان، ایوب، یونس، یسع، الیاس، زکریا، یحیی، اسحاق، ذالکفل، عزیر علیهم السلام و حضرت محمد صلی الله علیه و آله: در این صورت آیا شما سایر انبیاء که بیش از صدو بیست هزار نفر می شود را قبول ندارید؟! ثانیا:کتب اهل کتاب به نام و خصوصیات رسول خاتم صلی الله علیه و آله تصریح شده بود؛ اما اکثرشان به ایشان ایمان نیاوردند. حضرت عیسی علیه السلام، مسیحیان را به رسول خاتم صلی الله علیه و آله بشارت داده بود: «وَ إِذْ قالَ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یا بَنی إِسْرائیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتی مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَد» (صف/۹) و (به یاد آورید) هنگامى را که عیسى بن مریم گفت: «اى بنى اسرائیل! من فرستاده خدا به سوى شما هستم در حالى که تصدیقکننده کتابى که قبل از من فرستاده شده [= تورات] مىباشم، و بشارتدهنده به رسولى که بعد از من مىآید و نام او احمد است!» اگر ذکر نام در قرآن مشکلی را حل می کند چرا در خصوص انبیاء این اتفاق نیفتاد؟! لذا آمدن و یا نیامدن نام حضرت علی علیه السلام دردی را دوا نمی کرد؛ زیرا غاصبان خلافت خیلی از آیات را انکار و برخلاف آن عمل کردند از کجا معلوم که آنها اگر نام حضرت در قرآن می آمد قبول می کردند! در تایید این حرف چند مورد را می آوریم که چگونه خلفاء بر خلاف قرآن عمل کردند.۱. خلیفه اول با آوردن حدیثی که تنها خود شاهد صدور آن از پیامبر اکرم (ص) بود ، بر خلاف آیات شریفه " وَوَرِثَ سُلَیْمَانُ دَاوُودَ " (نمل/۱۶) و " فَهَبْ لِی مِن لَّدُنکَ وَلِیًّا ، یَرِثُنِی وَیَرِثُ مِنْ آلِ یَعْقُوبَ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِیًّا " (مریم/۵ - ۶) ارث بردن از پیامبران را انکار و فدک را از حضرت فاطمه (سلام الله علیها) پس گرفت. ۲. آیه ی "فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ"فَریضة (نساء ، ۲۴) صریحاً در مورد متعة النساء است و اما خلیفه دوم آن حکم را ممنوع اعلام کرد. ۳.خلیفه دوم آیه ی " فَمَن تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ ... "(بقره ،۱۹۶) را منسوخ اعلام کرد و دستور داد تا بدان عمل ننمایند. ۴. قرآن کریم در باره ی پیامبر(ص) می فرماید : " وَمَا یَنطِقُ عَنِ الْهَوَى ، إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى ،عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى" (نجم۳) ولی وقتی پیامبر(ص) قلم و دوات برای نوشتن خواست تا بدان وسیله جلوی ضلالت امت را بگیرد، گفتند: این مرد هذیان می گوید، در حالیکه این خلاف صریح قرآن است . جهت اطلاع بیشتر در این خصوص به این آدرس رجوع کنید اما در خصوص مدارک درباره امامت سایر ائمه به این آدرس رجوع کنید گروه پاسخ به شبهات | ||