با سلام

دوست گرامی

اولا: هم سباق بودن در جائی است که در یک آیه استعمال شده باشد یا در دو آیه پشت سر هم باشد. میان آیه ولایت و آیه نهی تولّی یهود و نصارا سه آیه یعنی &#۱۷۸۱;۲ و &#۱۷۸۱;&#۱۷۷۹; و ۵۴ فاصله وجود دارد

ثانیا: شرط وحدت سیاق این است که ثابت شود که آیات همه با هم نازل شده اند ولی روایات حاکی از آن است که این دو آیه جداگانه نازل شده اند

ثالثا: سیاق در صورتی قابل احتجاج است که با دلیل و قرینه‌ای روشن تر معارض نباشد، در حالی که قراین و احادیثی که در شأن نزول آیه نقل شده است، مانع از تمسک و استدلال به وحدت سیاق است

رابعا:در همان آیه « یَأَیهَُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ الْیهَُودَ وَ النَّصَارَى أَوْلِیَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ» نیز ولی به معنای أولی الأمر است. قرآن می‌گوید از یهود و نصاری، کسی را به عنوان ولی أمر خود قرار ندهید. چون آنها موحد نیستند و مشرک هستند و دشمنی سختی با مؤمنین دارند و متّصف به عداوت با مؤمنین هستند و شایستگی ولایت أمری را ندارند و اگر خواستید در جامعه، کسی را به عنوان ولی أمر انتخاب کنید، نباید این ولی أمر، غیر مسلمان باشد. چون، ولایت از آن خداست و به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و حضرت علی علیه السلام نیز ولایت داده شده است . پس اگر این آیه را قرینه آیه ولایت قرار دهیم، هیچ منافاتی با هم ندارد.

در این آیه ولی به معنی دوستی نیست؛ زیرا در هیچ آیه ای از قرآن ، خدای متعال مومنین را از هر گونه رابطه دوستی با کفار به نحو مطلق منع نکرده است به عنوان مثال دور مورد را ذکر می کنیم؛ درآیه ۸ سوره ممتحنه : لَّا یَنْهَئکمُ‏ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ یُقَاتِلُوکُمْ فىِ الدِّینِ وَ لَمْ یخُرِجُوکمُ مِّن دِیَارِکُمْ أَن تَبرَّوهُمْ وَ تُقْسِطُواْ إِلَیهْمْ إِنَّ اللَّهَ یحُبُّ الْمُقْسِطِینَ : خدا شما را نهی نمی کند تا با آنان که در دین قتال و دشمنى نکرده و از دیارتان بیرون ننمودند نیکى کنید و به عدالت و انصاف رفتار نمایید، همانا خدا مردم عادل را دوست مى ‏دارد.

و آیه ۹: إِنَّمَا یَنهْئکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ قَاتَلُوکُمْ فىِ الدِّینِ وَ أَخْرَجُوکُم مِّن دِیَارِکُمْ وَ ظَاهَرُواْ عَلىَ إِخْرَاجِکُمْ أَن تَوَلَّوْهُمْ وَ مَن یَتَوَلهَّمْ فَأُوْلَئکَ هُمُ الظَّالِمُونَ: فقط خدا شما را از دوستى با کسانى باز مى ‏دارد که در [کار] دین جنگ کرده و از خانه‏ هایتان بیرون رانده و در بیرون ‏راندنتان یکدیگر را پشتیبانی کرده ‏اند. و هر کس آنان را به دوستى گیرد، از ستمگران است .

از این آیات استفاده می شود که دوستی منحصر به مومنین نیست پس چگونه خدای متعال در آیه ۵۵ مائده دوستی را در مومنان محدود کرده است ؟ . در اثر همین رفتار منصفانه مومنین و بالاخص شخص پیامبر اکرم (صلی الله و علیه و آله ) با کافران غیر حربی است که حتی زنان کافران از جبهه کفار گریخته و به مومنین می پیوندند

آن هنگام که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به عیادت یک مریض یهودی رفتند، آیا می توان گفت که پیامبر به جهت محبت ورزیدن به آن یهودی نعوذ بالله از دین خدا خارج شده و در زمره اهل کتاب قرار گرفته اند ؟!

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات