با سلام

دوست گرامی

اولا: گزینشی به آیات نگاه کردن موجب گمراهی و عدم دستیابی به حقیقت می شود شما این آیه را طبق دلخواه خود معنی می کنید و معتقدید که خداوند از مهاجرین راضی است در حالی که در بین همین مهاجرین کسانی بودند که اهل نفاق بودند و آیات دیگر نیز به منافق بودن آنها اشاره کرده است مثلا خداوند در سوره مدثر مى‌فرماید:

وَ ما جَعَلْنا أَصْحابَ النَّارِ إِلاَّ مَلائِکَةً وَ ما جَعَلْنا عِدَّتَهُمْ إِلاَّ فِتْنَةً لِلَّذینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ وَ یَزْدادَ الَّذینَ آمَنُوا إیماناً وَ لا یَرْتابَ الَّذینَ أُوتُوا الْکِتابَ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ لِیَقُولَ الَّذینَ فی‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْکافِرُونَ ما ذا أَرادَ اللَّهُ بِهذا مَثَلاً کَذلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدی مَنْ یَشاءُ وَ ما یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلاَّ هُوَ وَ ما هِیَ إِلاَّ ذِکْرى‏ لِلْبَشر

مأموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز براى آزمایش کافران معیّن نکردیم تا اهل کتاب [یهود و نصارى‏] یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقّانیّت این کتاب آسمانى) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظورى دارد؟!» (آرى) این گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه مى‏سازد و هر کس را بخواهد هدایت مى‏ کند! و لشکریان پروردگارت را جز او کسى نمى‏ داند، و این جز هشدار و تذکّرى براى انسانها نیستم . مدثر ۳۱

در سوره دیگر نیز درباره مهاجرین منافق چنین آمده است: وَ لَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْمُنافِقین . مسلماً خداوند مؤمنان را مى ‏شناسد، و به یقین منافقان را (نیز) مى ‏شناسد. العنکبوت ۱۱

همچنین در بین مهاجرین صحابه ای بودند که مرتد شدند آیا می شود گفت آیه السابقون شامل آنها می شود؟! جهت اطلاع به یک مورد اشاره می کنیم .ابن أبی شیبه، نسائی، ذهبی، ابن کثیر دمشقی، و بسیاری دیگر از بزرگان اهل سنت ارتداد عبدالله بن ابی سرح را چنین نقل کرده‌اند:

عن مصعب بن سعدٍ عن أَبِیهِ قَالَ : لَمَّا کَانَ یوْمُ فَتْح مَکَّةَ أَمَّنَ رَسُولُ اللَّهِ النَّاسَ إِلاَّ أَرْبَعَةَ نَفَرٍ وَامْرَأَتَینِ وَقَالَ : أُقْتُلُوهُمْ وَإِنْ وَجَدْتُمُوهُمْ مُتَعَلقِینَ بِأَسْتَارِ الْکَعْبَةِ : عِکْرِمَةَ بْنَ أَبی جَهْلٍ ، وَعَبْدَ اللَّهِ بْنَ خَطْلٍ ، وَمَقِیسَ بْنَ صُبَابَةَ ، وَعَبْدَ اللَّهِ بْنَ سَعْدِ بْنِ أَبی سَرْحٍ ... .

در فتح مکه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمان عدم تعرض به اهل مکه را صادر فرمود و فقط چهار مرد و دو زن را استثنا نمود و فرمود : آنان را بکشید اگر چه به پرده کعبه آویزان باشند ، این افراد عبارت بودند از : عکرمه بن ابوجهل ، عبد الله بن خطل ، مقیس بن صبابه و عبد الله بن سعد بن ابی سرح ... .

إبن أبی شیبة الکوفی، ابوبکر عبد الله بن محمد (متوفاى۲۳۵ هـ)، الکتاب المصنف فی الأحادیث والآثار، ج ۷ ، ص ۴۰۴ ، تحقیق: کمال یوسف الحوت، ناشر: مکتبة الرشد - الریاض، الطبعة: الأولى، ۱۴۰۹هـ.

همچنین کسی که عمار را به قتل رساند از مهاجرین بود آیا می شود گفت خدا از او راضی است؟!

ثانیا: اگر قرار باشد بگوییم خدا با این آیه از همه مهاجرین راضی شده است و آنها اهل بهشت هستند، در این صورت باید آیاتی مانند وَ مَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَه‏ را یا شامل آنها نداست و یا اینکه بگوییم نزول این آیات لغو بوده است!

از این رو به اطلاق آیه السابقون، نمی توان تمسک جست، بلکه باید به ایمان و عمل صالح تا پایان عمر مقید نمود، والاّ چگونه تصور کنیم امثال عبدالله بن أبی که از سردمداران منافقان است، مورد رضایت الهی است

اگر خداوند متعال صحابه را در آیه های قرآن مدح کرده و از آنان اظهار رضایت نموده است، به جهت و اطاعت آنها از خداوند در احکام و تعالیم شریعت و کارهای نیکی است که در گذشته انجام داده اند، امّا این رضایت را نمی توان به آینده زندگانی و اعمال آنان نیز سرایت داد; به این معنا که هر چه می خواهند انجام دهند ـ هر چند خلاف باشد ـ خدا از آنان راضی است.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات