با سلام

دوست گرامی

در قرآن آمده است که برای هر قوم و گروهی، هادی و راهنما بوده سوره (ولکل قوم هاد)رعد/ آیه ۷: و «و لقد بعثنا فی کلّ امةٍ رسولاً ان اعبدواالله واجتنبوا الطّاغوت» «در میان هر امتی پیامبری برانگیختیم تا خدا را بپرستد و از پرستشطاغوت اجتناب ورزد.»سوره نحل / آیه۳۶

این آیات می رساند که در هر کجا انسان هایی که به صورت «قوم» و یا به عنوان «امت» زندگی می کردند از فیض حجه خدا بی بهره نبودند.

از روایات متعدد نیز این حقیقت به دست می آید که انبیا دارای اوصیا و جانشینانی پس از خود بوده اند همچنین پیامبرانی دیگری بعد از حواریون و قبل از پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ به عنوان حجت و مبلغ دین وجود داشته‌اند که این امر از روایات فراوان نیز استفاده می شود: مثلا صدوق روایتی را چنین نقل می کند: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَکِّلِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مُقَاتِلِ بْنِ سُلَیْمَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَنَا سَیِّدُ النَّبِیِّینَ وَ وَصِیِّی سَیِّدُ الْوَصِیِّینَ وَ أَوْصِیَائِی سَادَةُ الْأَوْصِیَاءِ إِنَّ آدَمَ ع سَأَلَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یَجْعَلَ لَهُ وَصِیّاً صَالِحاً فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِ أَنِّی أَکْرَمْتُ الْأَنْبِیَاءَ بِالنُّبُوَّةِ ثُمَّ اخْتَرْتُ خَلْقِی وَ جَعَلْتُ خِیَارَهُمُ الْأَوْصِیَاءَ ثُمَّ أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِ یَا آدَمُ أَوْصِ إِلَى شَیْثٍ فَأَوْصَى آدَمُ إِلَى شَیْثٍ وَ هُوَ هِبَةُ اللَّهِ بْنُ آدَمَ وَ أَوْصَى شَیْثٌ إِلَى ابْنِهِ شَبَانَ وَ هُوَ ابْنُ نَزْلَةَ الْحَوْرَاءِ الَّتِی أَنْزَلَهَا اللَّهُ عَلَى آدَمَ مِنَ الْجَنَّةِ فَزَوَّجَهَا ابْنَهُ شَیْثاً وَ أَوْصَى شَبَانُ إِلَى مجلث وَ أَوْصَى مجلث إِلَى محوق وَ أَوْصَى محوق إِلَى غثمیشا [عثمیشا] وَ أَوْصَى غثمیشا إِلَى أَخْنُوخَ وَ هُوَ إِدْرِیسُ النَّبِیُّ ع وَ أَوْصَى إِدْرِیسُ إِلَى نَاحُورَ وَ دَفَعَهَا نَاحُورُ إِلَى نُوحٍ النَّبِیِّ ع وَ أَوْصَى نُوحٌ إِلَى سَامٍ وَ أَوْصَى سَامٌ إِلَى عَثَامِرَ وَ أَوْصَى عَثَامِرُ إِلَى بَرْعَیْثَاشَا [بَرْعَیْثَاثَا] وَ أَوْصَى بَرْعَیْثَاشَا إِلَى یَافِثَ وَ أَوْصَى یَافِثُ إِلَى بَرَّةَ وَ أَوْصَى بَرَّةُ إِلَى جفسیة [جفیسة] وَ أَوْصَى جفسیة إِلَى عِمْرَانَ وَ دَفَعَهَا عِمْرَانُ إِلَى إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ الرَّحْمَنِ ع وَ أَوْصَى إِبْرَاهِیمُ إِلَى ابْنِهِ إِسْمَاعِیلَ وَ أَوْصَى إِسْمَاعِیلُ إِلَى إِسْحَاقَ وَ أَوْصَى إِسْحَاقُ إِلَى یَعْقُوبَ وَ أَوْصَى یَعْقُوبُ إِلَى یُوسُفَ وَ أَوْصَى یُوسُفُ إِلَى بَثْرِیَاءَ وَ أَوْصَى بَثْرِیَاءُ إِلَى شُعَیْبٍ ع وَ دَفَعَهَا شُعَیْبٌ إِلَى مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ وَ أَوْصَى مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ إِلَى یُوشَعَ بْنِ نُونٍ وَ أَوْصَى یُوشَعُ بْنُ نُونٍ إِلَى دَاوُدَ ع وَ أَوْصَى دَاوُدُ ع إِلَى سُلَیْمَانَ وَ أَوْصَى سُلَیْمَانُ إِلَى آصَفَ بْنِ بَرْخِیَا وَ أَوْصَى آصَفُ بْنُ بَرْخِیَا إِلَى زَکَرِیَّا وَ دَفَعَهَا زَکَرِیَّا إِلَى عِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَ أَوْصَى عِیسَى إِلَى شَمْعُونَ بْنِ حَمُّونَ الصَّفَا وَ أَوْصَى شَمْعُونُ إِلَى یَحْیَى بْنِ زَکَرِیَّا وَ أَوْصَى یَحْیَى بْنُ زَکَرِیَّا إِلَى مُنْذِرٍ وَ أَوْصَى مُنْذِرٌ إِلَى سُلَیْمَةَ وَ أَوْصَى سُلَیْمَةُ إِلَى بُرْدَةَ ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ دَفَعَهَا إِلَیَّ بُرْدَةُ وَ أَنَا أَدْفَعُهَا إِلَیْکَ یَا عَلِیُّ وَ أَنْتَ تَدْفَعُهَا إِلَى وَصِیِّکَ وَ یَدْفَعُهَا وَصِیُّکَ إِلَى أَوْصِیَائِکَ مِنْ وُلْدِکَ وَاحِداً بَعْدَ وَاحِدٍ حَتَّى یُدْفَعَ إِلَى خَیْرِ أَهْلِ الْأَرْضِ بَعْدَکَ وَ لَتَکْفُرَنَّ بِکَ الْأُمَّةُ وَ لَتَخْتَلِفَنَّ عَلَیْکَ اخْتِلَافاً شَدِیداً الثَّابِتُ عَلَیْکَ کَالْمُقِیمِ مَعِی وَ الشَّاذُّ عَنْکَ فِی النَّارِ وَ النَّارُ مَثْوًى لِلْکَافِرِینَ.الأمالی( للصدوق)، النص، ص: ۴۰۳

فرمود که رسول خدا (ص) فرمود من سید پیغمبرانم و وصیم سید اوصیاء و اوصیایم، سادات وصیانند آدم از خدا خواست که وصى نیکى باو دهد خدا باو وحى کرد که من پیغمبرانى را بنبوت گرامى داشتم و خلق خود را برگزیدم و بهترین آنها را وصى نمودم.

سپس خداى عز و جل بآدم وحى کرد که بشیث وصیت کند که هبة اللَّه بن آدم است و شیث پسرش شبان زاد نزله حوریه که از بهشت براى آدم آوردند و او را بپسرش شیث تزویج کرد وصیت کرد و شبان بمحلث وصیت کرد و او بمحوق و محوق بعمیشا و او اخنوخ را که ادریس نبى است وصى خود نمود و ادریس بناحور وصیت کرد و او بنوح نبى، نوح بسام وصیت کرد و او بعثامر وصى عثامر عیساشناسد و وصى او یافت و وصى او بره و او به جفیسه وصیت کرد و او بعمران و عمران بابراهیم خلیل و او بپسرش اسماعیل و اسماعیل باسحاق و او بیعقوب و یعقوب بیوسف و او به ثریاء و او بشعیب و او بموسى بن عمران سپرد و او بیوشع بن نون و او بداود (ع) و او بسلیمان و او بآصف بن برخیا و او بزکریا و زکریا بعیسى بن مریم و او بشمعون بن الصفا و او بیحیى بن زکریا و او بمنذر و از منذر بسلیمه رسید و او ببرده وصیت کرد، رسول خدا (ص) فرمود برده آن را بمن داد و من بتو میدهم اى على و تو به، وصى خود و او باوصیاء تو از فرزندانت یکى پس از دیگرى تا برسد ببهترین اهل زمین پس از تو، امت بتو کافر شوند و در باره تو سخت اختلاف کنند آنکه بر تو برجا ماند چون پاینده با من است و کناره کن از تو در آتش است و آتش اقامتگاه کافرانست

همچنین نام حجت های دیگری نیز ذکر شده است از جمله:۱-اصحاب الاخدود۲-. جرجیس ۳. خالدبن سنان العبس که پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ در مورد وی فرموده: فقال ذلک النبی اضاعه قومه بودند ۴- ابوطالب: علامه مجلسی ابوطالب را از اوصیاء دانسته و گوید: و قد أجمعت الشیعة على إسلامه و أنه قد آمن بالنبی ص فی أول الأمر و لم یعبد صنما قط بل کان من أوصیاء إبراهیم ع و اشتهر إسلامه من مذهب الشیعة حتى أن المخالفین کلهم نسبوا ذلک إلیهم و تواترت الأخبار من طرق الخاصة و العامة فی ذلک‏ . بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج‏۳۵ ؛ ص۱۳۸

بنابراین بعد از حضرت عیسی (ع) پیامبران ، اوصیاء در زمین وجود داشتند و زمین خالی از حجت نبود

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات