باسلام

دوست گرامی

آنچه در مورد صحابه مطرح می شود انحراف بسیاری از آنهاست نسبت به حق حضرت علی علیه السلام بخاطر بیعت با خلیفه اول، نه اینکه اکثر آنها کافر و منافق بوده اند! و در این مورد در کتب خود شما چندین روایت وجود دارد. برای نمونه به این روایت که در صحیح بخاری آمده است توجه کنید:

بینا أنا قائم، فإذا زمرة حتى إذا عرفتهم، خرج رجل من بینی و بینهم فقال: هلم؟ فقلت: أین؟ قال: إلى النار والله! قلت: و ما شأنهم؟ قال: إنهم إرتدوا بعدک على أدبارهم القهقری، ثم إذا زمرة حتى إذا عرفتهم، خرج رجل من بینی و بینهم فقال: هلم؟ قلت: أین؟ قال: إلى النار والله! قلت: ما شأنهم؟ قال: إنهم إرتدوا بعدک على أدبارهم القهقری، فلا أراه یخلص منهم إلا مثل همل النعم.
رسول الله (صلی الله علیه و سلم) می‌فرماید: فردای قیامت، تعدادی از صحابه مرا می‌آورند و اینها را نمی‌گذارند که در کنار حوض بیایند و آنها را از من دور می‌کنند‌، من می‌گویم: اینها را کجا می‌برید؟ ندا می‌رسد: قسم به خدا! اینها را به طرف آتش جهنم می‌بریم. می‌گویم: مگر چه کار کرده‌اند؟ ندا می‌رسد: اینها بعد از تو مرتد شدند و به دوران قبل از اسلام‌شان [جاهلیت] بازگشتند. پس تمام یاران مرا به سوی جهنم می‌برند، به جز به اندازه حَمَل نِعَم ـ حیوانات اندکی که از گله جدا شده و سرگردان در بیابان می‌شوند ـ نجات پیدا می‌کنند.

(صحیح بخاری، جلد ۷، صفحه ۲۰۸، حدیث ۶۵۸۷، کتاب الرقاق، باب فی الحوض )

اما اینکه چرا گروه اندک را از بین نبردند اولاً با وجود حضور رسول الله صلی الله و علیه و آله تعداد منحرفان بسیار کمتر بود و بسیاری بعد از رسول الله بدلایل مختلف مانند پیوند قبیله ای و... در گزوه آنان قرار گرفته بودند. ثانیاً وقتی به این طریق بتوانند به ریاست خود برسند چرا باید چنین کار سختی بکنند بخصوص که به هنگام جنگ مسلحانه هیچ شجاعتی نداشته و احتمال نابودی خودشان بود! ثالثاً ریاست آنها در گرو وجود اسلام بود نه در برگشت به جاهلیت و الا در آن صورت ابوسفیان میداندار قویتری بود.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

(۱)