با سلام

دوست گرامی

زینی دحلان عالم بزرگ اهل سنت به این شبهه پاسخ داده اند ، در کتاب الدرر السنیه فی الرد علی الوهابیه ، صفحه ۳۴ :
ولیس لقائل أن یقول : إنما استسقی بالعباس لأن العباس حی والنبی | قد مات ، وأن الاستسقاء بغیر الحی لایجوز . لأنا یقول : أن هذا التوهم مع وجود الفاضل فإن علیا کان موجودا وهو افضل من العباس .
کسی نگوید که عمر به عباس متوسل شد ؛‌ به این دلیل که عباس زنده بود و رسول خدا (ص) از دنیا رفته بودند . و کسی حق ندارد بگوید که توسل به غیر زنده جایز نیست .
خلاصه مطلب این است که عمر بن خطاب می خواست ثابت کند که با وجود فاضل ، توسل به مفضول هم جایز است

محمد عمر سربازی در کتاب فتاوی منبع العلوم کوه ون ،جلد اول ، صفحه ۱۶۹ ، با عنوان جواب حدیث عمر به مسأله توسل به حضرت عباس ، عموی پیامبر (ص) :
خود همین حدیث بزرگ ترین دلیل است برای ثبوت توسل به احیا و اموات ، مقصد اصلی عمر بن خطاب از این عمل این بوده که امت را بیدار کند که توسل به نبی مکرم اسلام (ص) دو نوع است :
۱ . بلا واسطه از نبی مکرم (ص) توسل کرده شود . ( پیامبر (ص) زنده باشند و از ایشان طلب حاجت کند )
۲ . از اقرباء حسیه یا معنویه نبی مکرم (ص) توسل کرده باشد . کما این که حکیم الامه می فرماید : از این حدیث توسل به غیر نبی (ص) هم ثابت شد وقتی که او را تعلق حسی و معنوی باشد . پس عمر بن خطاب نه به این سبب به حضرت عباس توسل کردند که بعد از وفات حضرت رسول (ص) از او روا نیست ؛ چرا که در روایات دیگر جواز توسل بعد از وفات هم ثابت است ـ چنان که ذکر کردیم ـ بلکه هدف دوم خلیفه این بود که مسلمانان را متوجه کند که جواز توسل خاص به انیباء (ع) نیست ؛ بلکه به دیگر صلحا هم روا ست .

بنابراین این روایت توسل به مرده را نفی نمی کند بلکه عمر به دلایلی به عباس توسل کرد
موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات