با سلام

دوست گرامی

اولا: با ادله عقلی و نقلی ثابت شده است که ائمه علیهم السلام دارای مقام عصمت هستند اما آنچه در قرآن درباره استغفار پیامبران ذکر شده است یا در روایات و مناجات معصومین از استغفار از گناه مطلبی گفته شده است، این منافاتی با عصمت ‌ندارد، چون
استغفار تنها به معنای توبه از گناه و طلب آمرزش نیست، بلکه استغفار در بیان ائمه مراد درجه دیگری از استغفار است که ربطی به گناه ندارد

امام سجاد(ع) به خداوند عرض می‌کند:
وَأَسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلِّ لَذَّة بِغَیْرِ ذِکْرِکَ، وَمِنْ کُلِّ راحَة بِغَیْرِ أُنْسِکَ، وَمِنْ کُلِّ سُرُور بِغَیْرِ قُرْبِکَ، وَمِنْ کُلِّ شُغْل بِغَیْرِ طاعَتِکَ.
صحیفة السجادیة ۱۰/ ۲۰
اخداوندا! از هر لذتی که از غیر یاد تو برایم حاصل شده و هر آسایشی که به غیر از اُنس با تو نصیب من شده و از هر سرور و شادمانی که به غیر از قرب تو برای من پدید آمده و از هر کاری جز طاعت تو، آمرزش می‌خواهم و استغفار می‌کنم».ت.
امام استغفار را به جهت سرور و شادمانی می دانند که مثلاً با همسر و فرزندان و دوستان ...، حاصل شده. آیا این به معنای گناه است!

اما در خصوص ابوبکر که نقل کردید به صراحت دارد که شیطان بر او تسلط دارد و او ر وادار به کاری می کند

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات