باسلام

دوست گرامی
اولا:ابن داود کتابش را به دو قسمت تقسیم کرده، قسم اول: ممدوحین و مهملین، قسم دوم : مجهولین و مجروحین
ثانیا: ابن داود سعی کرده در کتابش اقوال علمای سابق تا زمان شیخ طوسی را جمع اوری کند واز منابع متعددی مانند کتب شیخ طوسی ونجاشی وکشی و ابن غضائری و عقیقی و برقی نقل کرده است
لذا در مورد سوال اول شما باید عرض کنم که اشخاصی که فرمودید در کتب شیخ طوسی ونجاشی توثیق ندارند ولی در قسم اول رجال ابن داود ذکر شدند، امکان دارد جزء مهملین باشند یا اینکه ازدیگر کتب توثیق شده ند
سوال دوم شما:
بله در جرح وتعدیل قواعد خاصی ملاحظه شده است، از جمله این قواعد این می باشد که هم جرح وهم تعدیل باید عن حس باشد نه عن حدس؛ یعنی کسی که توثیق می کند یا کسی که جرح می کند باید از روی اجتهاد این کار را نکند زیرا اگر از روی اجتهاد باشد فقط برای شخص توثیق وجرح کننده حجت می باشد
از این رو علمای ما گفتند جرح و توثیق باید عن حس باشد تا برای ما نیز حجت باشد، برای همین توثیقات و جرح های منقوله تاز مان شیخ طوسی عن حس بوده زیرا، آن زمان نزدیکتر به عصر راویان بوده، و شیخ بیشتر مصادر که در مورد احوال روایان نگاشته شده را داشت، و باتوجه به خود کتب رجالی شیخ به صورت خیلی روشن می تواند فهمید شیخ، توثیقات و جرح های خود را از روی حس نقل کرده نه از روی حدس واجتهاد، ولی بعد از زمان شیخ با توجه به خود کتب تالیف شده مشخص می شود که توثیقات وجرح ها از روی اجتهاد بوده برای همین اینگونه کتابها که به اصطلاح به کتب متاخرین از آنها تعبیر می شوند فاقد حجیت می باشند بله اگر قولی از قدماء را نقل کنند حجت می باشد
موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات