با سلام

دوست گرامی

در خصوص مسئله نامگذاری شما بیایید اولا: ثابت بکنید که نامگذاری فرزندان حضرت علی علیه السلام بخاطر محبت بوده است همچنانکه در خصوص عثمان آمده است بخاطر عثمان بن مظعون بوده است نه کسی دیگر إنّما سمّیته بإسم أخی عثمان بن مظعون.

ثانیا: حتما نامگذاری به اسم شخصی دلیل بر محبت نیست نام یکی از فرزندان امام سجاد (ع) ، عبید الله بود ، آیا این به خاطر محبت به عبید الله بن زیاد بود ؟آیا می شود گفت حضرت بخاطر دوستی یا عبیدالله که قاتل امام حسین علیه السلام بود، این نام را گذاشت؟!!

نام تعدادی از فرزندان صحابه به نام سران کفار و مشرکین بوده است از جمله نام فرزند عثمان ، عمرو بوده است که همنام عمرو بن عبدود و ابو جهل است آیا عثمان عمرو بن عبدود کافر را دوست داشت که نام فرزندش را مانند نام او گذاشت؟!!

اما در خصوص مسئله بعدی که گفتید در صحیحین چیزی درباره مذمت خلفاء نقل نشده است این نشان می دهد که یا شما تمام این دو کتب را نخوانده اید و یا اینکه چاپهایی که تحریف شده است را مطالعه کردید که این مذمتها در آن نیست!!!!

چه مذمتی از این بالاتر که حضرت علی علیه السلام ابوبکر را فردی مستبد می دانستند
ولکنّک استبددت علینا بالأمر وکنّا نرى لقرابتنا من رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم نصیباً حتّى فاضت عینا أبى بکر...تو در امر خلافت با ما مستبدانه برخورد نمودی
صحیح البخارى: ۵/۸۲، کتاب المغازی، باب غزوة خیبر.
همچنین در خصوص کراهت حضرت علی علیه السلام از همنشینی با عمر آمده است
فأرسل إلى أبى بکر أن ائتنا ولا یأتنا أحد معک کراهیّة لمحضر عمر.امیرالمؤمنین صلوات الله و سلامه علیه به دنبال ابوبکر فرستاد و پیغام داد تنها بیا و کسی را با خودت نیاور بخاطر اینکه از همنشینی با عمر کراهت داشت
صحیح البخارى: ۵/۸۲، کتاب المغازی، باب غزوة خیبر، صحیح مسلم : ۵/۱۵۴، کتاب الجهاد، باب قول النبی(صلى الله علیه وآله وسلم)لا نورث... .
و یا حضرت امیر علیه السلام ابوبکر و عمر را دروغگو ، گناهکار، پیمان شکن و خائن می دانستند. به این عبارت دقت کنید مسلم در صحیحش می گوید :
فلمّا توفّی رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم ، قال أبو بکر: أنا ولی رسول اللّه ، ... فقال أبو بکر: قال رسول اللّه صلى الله علیه وسلم : نحن معاشر الأنبیاء لا نورث، ما ترکناه فهو صدقة، فرأیتماه کاذباً آثماً غادراً خائناً ،... ثمّ توفّی أبو بکر فقلت: أنا ولیّ رسول اللّه صلى اللّه علیه وسلم و ولی أبی بکر، فرأیتمانی کاذباً آثماً غادراً خائناً .
صحیح مسلم ج ۵ ص ۱۵۲، کتاب الجهاد باب ۱۵ حکم الفئ حدیث ۴۹، فتح الباری ج ۶ ص ۱۴۴.
با این وجود باز می گویید مذمتی در این دو کتاب نیامده است!! مگر اینکه بگوییم کاذبا، خائنا نزد شما مذمت نیست!!

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات