با سلام

دوست گرامی

این روایت گذشته از ضعف سند آن و تعارض با روایات جهاد و امر به معروف و نهی از منکر و مسئله تقیه، در صدد این نیست که اصل جواز قیام را ردّ کنند، بلکه پیروزی را نفی می کند یعنی در خارج اگر کسی قبل از ظهور قیام بکند،(بخاطر دلائلی مانند عدم وجود یار و یا امکانات و غیره) پیروز نمی شود؛  زیرا اگر مراد نفی جواز قیام باشد ، در این صورت قیام امام حسین(ع) همچنین قیام زید بن علی و حسین بن علی شهید فخ و... است !! در حالی که  بدون تردید، این قیامها مورد تأیید ائمه(ع) بوده است.
بنابراین عدم پیروزی قیام، دلیل بر نفی تکلیف به قیام نیست

همچنانکه آیت الله منتظری در خصوص این روایت و روایات دیگر می نویسد:
أقول : مضافاً إلى ما مرَّ من الخدشة فی سند الخبر ، والى احتمال کون هذا السنخ
من الأخبار من مختلفات أیادی خلفاء الوقت لصرف العلویین عن الخروج علیهم
وإِیجاد روح الیأس فیهم وصرف الناس عن التوجّه إلیهم والدخول تحت رایتهم : ان
مفاد الخبر کما ترى هو ان رسول اللّه ( صلى الله علیه وآله وسلم ) أسرّ بملک بنی أمیة وطوله مدّة ألف شهر إلى علىّ وأهل بیته ومنهم الحسین الشهید قطعاً . والإمام الصادق ( علیه السلام ) قال : " ما خرج ولا یخرج منا أهل البیت . . . " ، فکلامه یشمل خروج الحسین ( علیه السلام ) أیضاً ، فلو کان بصدد التخطئة للخروج لکان مفاد الحدیث تخطئة خروج الحسین ( علیه السلام ) أیضاً . فیعلم بذلک ان المراد بالخبر - على فرض صدوره - لیس هو بیان الحکم الشرعی وان الخروج جائز أو غیر جائز ، بل بیان أمر غیبی تلقاه الإمام ( علیه السلام ) من أجداده ، وان الخارج منّا لا ینجح مأة بالمأة بحیث لا تعرض له البلیة . والمصائب مکروهة للطبع قهراً . ولیس کل مکروه للطبع مکروهاً أو حراماً فی الشرع ، بل عسى أن تکرهوا شیئاً وهو خیر لکم وتترتب علیه برکات من جهات اخر .
فلا یدلّ ذیل الحدیث أیضاً على تخطئة الخروج والقیام . وقد مرَّ أن إِخبار رسول اللّه ( صلى الله علیه وآله وسلم ) بشهادة الحسین ( علیه السلام ) أو شهادة زید بالآخرة لم
یمنعهما عن الخروج ، بعد اقتضاء التکلیف للدفاع عن الحق والأمر بالمعروف والنهی
عن المنکر وإِتمام الحجة على کثیر ممن اشتبه علیه الحق ، مع تحقق الشرائط من
دعوة رؤساء الکوفة وقواتها المسلّحة واخبار رائد الإمام مسلم بن عقیل بصدق
الداعین وبیعتهم . کیف ! ولو لم یکن للخروج أیّة فائدة إِلاّ ظهور خباثة بنی أمیة وبروز باطنهم و

منتظری حسین علی، دراسات فی ولایه الفقیه، اول، قم، دفتر تبلیغات اسلامی ج۱ ، ص۲۵۵-۲۵۷
خلاصه سخن او این است که بر فرض صحیح بودن سند همه آنها:یا اخبار از آینده و حاکم شدن دشمنان شیعه (مثل بنی امیه و بنی عباس) و شکست قیام های شیعیان است و در صدد نفی و تحریم قیام برای امر به معروف و نهی از منکر نمی باشد. و این روایات در صدد این است که شیعیان را از همراهی با مدعیان امامت باز دارد.
یا در صدد این است که شیعه را از عجله در قیام قبل از تهیه مقدمات لازم و فراهم شدن شرایط نهی نماید. یا در صدد این است که بفرماید قیامی که صد در صد موفقیت آمیز باشد قبل از قیام قائم، نخواهد بود و قیام های شیعه قبل از قائم یا شکست می خورد یا فقط به مراحلی از موفقیت می رسد و از رسیدن به موفقیت هایی ناکام است.
یا...
بنابراین این روایت اصلا ربطی به نفی قیام ندارد

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات