با سلام

دوست گرامی

اسلام در مورد کسانى که هنوز اسلام را نپذیرفته‏ اند، سختگیرى نمى‏ کند (منظور اهل کتاب است) و آنها را با دعوت مستمر و تبلیغات پى‏گیر منطقى به اسلام فرا مى ‏خواند، هر گاه نپذیرفتند و حاضر شدند طبق شرائط ذمه همزیستى مسالمت ‏آمیز با مسلمانان داشته باشند نه تنها به آنها امان مى‏دهد بلکه حفظ مال و جان و منافع مشروعشان را بر عهده مى‏ گیرد.
ولى در مورد کسانى که اسلام را پذیرا شوند سپس عدول کنند فوق العاده سختگیر است چرا که این عمل موجب تزلزل جامعه اسلامى مى‏ گردد و یک نوع قیام بر ضد رژیم و حکومت اسلامى محسوب مى‏ شود و غالبا دلیل به سوء نیت است، و سبب مى ‏شود که اسرار جامعه اسلامى به دست دشمنان افتد.
لذا چنین کسى اگر پدر یا مادرش هنگام انعقاد نطفه او مسلمان بوده و به تعبیر ساده‏ تر اگر مسلمان زاده باشد و از اسلام بر گردد و در دادگاه اسلامى به ثبوت رسد خونش را مباح مى ‏شمرد، اموال او باید در میان وارثانش تقسیم گردد و همسرش از او جدا شود، و توبه او در ظاهر پذیرفته نیست، یعنى این احکام سه گانه درباره چنین کسى به هر حال اجرا مى‏ شود، ولى اگر واقعا پشیمان گردد توبه او در پیشگاه خدا پذیرفته خواهد شد، (البته اگر مجرم زن باشد توبه‏اش مطلقا پذیرفته خواهد شد).
ولى اگر شخص از اسلام برگشته، مسلمان زاده نباشد به او تکلیف توبه
مى‏ کنند و اگر توبه کرد مورد قبول واقع خواهد شد و همه مجازاتها از میان خواهد رفت.
گرچه حکم سیاسى مرتد فطرى براى آنها که از محتواى آن آگاه نیستند ممکن است یک نوع خشونت و تحمیل عقیده و سلب آزادى اندیشه تلقى گردد.
ولى اگر به این واقعیت توجه کنیم که این احکام مربوط به کسى نیست که اعتقادى در درون دارد و در مقام اظهار آن بر نیامده، بلکه تنها کسى را شامل مى‏شود که به اظهار یا تبلیغ پردازد، و در حقیقت قیام بر ضد رژیم موجود جامعه کند، روشن مى‏شود که این خشونت بى دلیل نیست، و با مساله آزادى اندیشه نیز منافات ندارد، و همانگونه که گفته‏ایم شبیه این قانون در بسیارى از کشورهاى شرق و غرب با تفاوتهایى وجود دارد.
توجه به این نکته نیز لازم است که: پذیرش اسلام باید طبق منطق باشد، مخصوصا کسى که از پدر یا مادر مسلمان تولد یافته و در یک محیط اسلامى پرورش دیده، بسیار بعید به نظر مى‏رسد که محتواى اسلام را تشخیص نداده باشد، بنا بر این عدول و بازگشت او به توطئه و خیانت شبیه‏تر است تا به اشتباه و عدم درک حقیقت و چنین کسى استحقاق چنان مجازاتى را دارد.
ضمنا احکام هرگز تابع یک فرد و دو فرد نیست بلکه مجموع را به طور کلى باید در نظر گرفت

تفسیر نمونه، ج‏۱۱، ص: ۴۲۷

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات