باسلام

دوست گرامی

اولا: در سوال قبلی به صورت کامل توضیح داده شد که ابوبکر کینه است نه اسم در میان عرب رسم است که علاوه بر اسم و القاب متعدد، کنیه نیز دارند اما اینکه گفتید کنیه را پدر انتخاب می کند اینطور نیست همیشه انتخاب کنیه به دست خود انسان نیست؛ گاهی اشخاص دیگر این کنیه را برای شخصی به کار می‌برد و این شخص به همان کنیه مشهور می‌شود؛ مثل کنیه ابوتراب که توسط رسول خدا (ص) برای امیرمؤمنان (ع) انتخاب شد.
روشن است که «ابوبکر» نام نیست؛ بلکه کنیه است ؛ اما متأسفانه شما اصلا توجهی به این قضیه نمی‌کنید

اگر امیرمؤمنان علیه السلام مى‌خواست نام فرزندش را از نام خلیفه اول بگذارد، از نام اصلى او عبد الکعبه یا عتیق ـ بنابر اختلافى که وجود داردـ مى‌گذاشتند نه از کنیه او.

ثانیا: در خصوص فرزند امام سجاد (ع) نیز گفتیم که این تصحیف عمرو بوده است لذا از منابع قدیم نیز استفاده می شود که عمرو بود بعد عمر نوشته شد البته گفتیم یکی از فرزندان حضرت، عبید الله بود آیا می شود گفت حضرت بخاطر محبت با عبید الله بن زیاد نام فرزندش را این چنین گذاشته است؟!!

ثالثا: نقل روایت از صحیح بخاری در خصوص اختلاف حضرت علی علیه السلام و خلفاء به این خاطر بود که شما آن را قبول دارید والا نقل روایت از کتب خودمان برای شما که قبول نمی کنید چه فایده دارد؟!!

رابعا: در خصوص ام کلثوم مفصل در مقاله ای که معرفی کردیم بحث شده است تا آنجا که برخی اصلا در اصل وجود ایشان شک دارند

خامسا: اشکال می کنید که چرا برای محمد بن ابی بکر روضه نمی خوانید خوب است بدانید او در نزد احترام ویژه دارد اما شما ابتدا باید پاسخ بدهید که او که خواهر عایشه بود چرا از او به خال المومنین یاد نمی کنید اما به معاویه که قاتلش هست خال المومنین می گویید و از او دفاع می کنید مگر او قاتل محمد نبود؟!!

خامسا: در کجا امده است که اصحاب امام علی علیه السلام معاونان خلفاء بودند؟ اگر به منابع رجوع می کردید می دیدید که اگر اصحاب امام در جایی در کار حکومت دخالت می کردند به اذن امامشان حضرت علی علیه السلام بوده است

سادسا: مسئله اختلاف بین حضرت علی علیه السلام و خلفاء چیزی پنهانی نیست که شما بخواهید آن را پنهان کنید شما او تکلیف روایات خودتان را در این خصوص روش کنید بعد اشکال بکنید که شیعیان در صدد هستند تا حمله به ایران را توجیه کنند

در منابع شما چنین آمده است

ابن اثیر در باره جنگ‌هاى خلیفه دوم با ایرانیان مى‌نویسد:
فما کانت بین المسلمین والفرس وقعة أبقى رمة منها بقیت عظام القتلى دهرا طویلا وکانوا یحزرون القتلى مائة ألف.
هیچ جنگى بین مسلمانان و ایرانیان نبود که بعد از آن جنازه¬ها مانند این جنگ بر جاى بماند ؛ استخوان کشته¬ها مدتى طولانى باقى ماند و کشته ها را ۱۰۰۰۰۰ نفر می دانستند !
ابن أثیر الجزری، عز الدین بن الأثیر أبی الحسن علی بن محمد (متوفای۶۳۰هـ) الکامل فی التاریخ، ج۲ ، ص۲۹۰، باب ذکر وقعة البویب ، تحقیق عبد الله القاضی، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت، الطبعة الثانیة، ۱۴۱۵هـ.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات