با سلام

دوست گرامی

در روایات آمده است که بعد از مسموم شدن امام، حضرت به صورت معجزه غل و زنجیر را از پای خود در آورد و رفت به امامت فرزندش وصیت کند. حضرت رفت و برگشت دوباره همان غل و زنجیر را بر پای خود بست که این نشان می دهد که تا آخرین لحظه غل و زنجیر بر دست و پای حضرت بود
.....لم أزل قائما على قدمی حتى رأیته قد عاد إلى مکانه و أعاد الحدید إلى‏ رجلیه‏ فخررت لله ساجدا لوجهی شکر
عیون أخبار الرضا علیه السلام ؛ ج‏۱ ؛ ص۱۰۳

مسیب گفت: عرضکردم: چطور میفرمائید من قفل درها را باز کنم با اینکه نگهبانان پشت درب‏ها کشیک میدهند فرمود: مسیب یقین تو در باره خدا و ما ضعیف است. عرضکردم نه آقاى من. فرمود: پس چرا چنین حرفى را میزنى. گفتم:
آقا از خدا بخواه مرا در راه ایمان ثابت بدارد فرمود: خدایا او را ثابت قدم بدار.
آنگاه فرمود: من خدا را با همان اسم اعظمى که عاصف خواند و تخت بلقیس را قبل از چشم بهم زدن در مقابل سلیمان گذاشت میخوانم تا خداوند وسیله دیدار فرزندم على را در مدینه برایم فراهم کند مسیب گفت: صداى دعا خواندن آن جناب را شنیدم ناگاه متوجه شدم در محل نماز خود نیست همان جا ایستادم تا دو مرتبه برگشت و با دست خود آهنها را بپاى خویش بست من بشکرانه نعمت معرفت امام بسجده افتادم‏

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات