با سلام
دوست گرامی
اولا: همان شیخ طوسی که این روایت را نقل کرده است در تلخیص الشافی نیز جواب این روایت را داده و گفته است روایاتی که در بردانده سوال کردن معصوم هستند خبر واحد هستند که موجب علم نمیشود
أول ما نقول: ان جمیع ما تضمنه السؤال تعویل‏ على‏ أخبار آحاد لا توجب‏ علما- عندنا- و عند خصومنا. و عندنا- خاصة- لا توجب عملا- على ما دللنا علیه- و ما هذا سبیله لا یجوز أن یعترض به على أدلة العقول.
تلخیص الشافی ج‏۱ ۲۶۳
ثانیا: در منابع اهل سنت آمده است که حضرت علی علیه السلام اعلم الناس بودند و تمام علوم را می دانستند و باب علم پیامبر صلی الله علیه و آله بودند
عبد الرزاق صنعانى، استاد محمد بن اسماعیل بخارى با سند صحیح در تفسیر خود آورده است که:
عن معمر عن وهب بن عبد الله عن أبی الطفیل قال شهدت علیا وهو یخطب وهو یقول سلونی فوالله لا تسألونی عن شیء یکون إلى یوم القیامة إلا حدثتکم به وسلونی عن کتاب الله فوالله ما من آیة إلا وأنا أعلم بلیل نزلت أم بنهار أم فی سهل أم فی جبل.
از أبوطفیل نقل شده است که شاهد بودم که على علیه السلام خطبه مى‌خواند و مى‌فرمود: از من بپرسید، به خدا سوگند! از هر چه که تا روز قیامت به وجود مى‏آید و اتفاق مى‌افتد، سؤال نمى‏کنید؛ مگر این که تمام آن‌ها را پاسخ مى‏گویم. از کتاب خدا بپرسید؛ به خدا سوگند! هیچ آیه‏اى نازل نشده است؛ مگر اینکه از همه شما داناترم که شب نازل شده است یا روز، در صحرا نازل شده است یا در کوه‏.
تفسیر القرآن للصنعانی (متوفای ۲۱۱ هـ) - ج۳، ص۲۴۱
با ابن وجود نمی شود گفت حضرت علی (ع) حکم مذی را نمی دانستند پس باید روایت را طور دیگر معنی کرد والا با روایات فراوان که علم حضرت علی را ثابت می کند،معارض می شود!
ثالثا: فرستادن مقداد برای پرسش از پیامبر (ص) دلیل بر ندانستن علی (ع) نیست احتمال های دیگری نیز وجود دارد؛ مثل این که به مردم و مسلمانان بفهماند که علم او از پیامبر (ص) است و ایشان غیر گفته او نمی گوید همچنانکه نقل شده است که حضرت فرمودند: از پیامبر هزار باب علم را فرا گرفتم
عَلَّمَنِی رَسُولُ اللَّهِ أَلْفَ بَابٍ کُلُّ بَابٍ یَفْتَحُ أَلْفَ بَابٍ
جامع الأحادیث ج ۱۲ ص ۸۴
رابعا: این روایت در منابع اهل سنت نیز به وفور نقل شده است در ذیل این روایت گفته اند که این روایت دلالت بر ادب صحابه می کند که حرمت پیامبر (ص) را نگه بدارند بویژه اینکه این مسئله مربوط به بحث جماع می باشد که در خصوص داماد پیامبر می باشد لذا حضرت علی علیه السلام حیا می کردند
ابن حجر در این خصوص گوید:
وفیه ما کان الصحابة علیه من حرمة النبی صلى الله علیه وسلم وتوقیره وفیه استعمال الأدب فی ترک المواجهة بما یستحیی منه عرفا وحسن المعاشرة مع الاصهار وترک ذکر ما یتعلق بجماع المرأة ونحوه بحضرة اقاربها وقد تقدم استدلال المصنف به فی العلم لمن استحیى فأمر غیره بالسؤال لأن فیه جمعا بین المصلحتین استعمال الحیاء وعدم التفریط فی معرفة الحکم
فتح الباری ج ۱ ص ۳۸۱
خاسا: این نوع سوال کردن و ارجاع دادن آن به بالاتر در خصوص پیامبر (ص) نیز نقل شده است شخصی از پیامبر سوال کرد حضرت سکوت کرد تا جبرئیل بیاید جبرئیل آمد او نیز گفت باید از خدا سوال کنم
وعن أبی أمامة قال : إن حبرا من الیهود سأل النبی صلى الله علیه وسلم : أی البقاع خیر ؟ فسکت عنه وقال : أسکت حتى یجیء جبریل فسکت وجاء جبریل علیه السلام فسأل فقال : ما المسؤول عنها بأعلم من السائل ؛ ولکن أسأل ربی تبارک وتعالى . ثم قال جبریل : یا محمد إنی دنوت من الله دنوا ما دنوت منه قط . قال : وکیف کان یا جبریل ؟ قال : کان بینی وبینه سبعون ألف حجاب من نور فقال : شر البقاع أسواقها وخیر البقاع مساجدها
مشکاة المصابیح ،ج ۱ ص ۲۳۰ محمد بن عبد الله الخطیب التبریزی الوفاة: ۹۹۹۹ ، دار النشر : المکتب الإسلامی - بیروت - ۱۹۸۵ ، الطبعة : الثالثة ، تحقیق : محمد ناصر الدین الألبانی .
البانی در خصوص روایت گوید:
حسن
با این وجود آیا می شود گفت پیامبر نسبت به سوال سائل جاهل بودند؟!!
بنابراین روایت در خصوص حکم مذی، دلالت بر ندانستن حضرت علی علیه السلام نمی کند
موفق باشید
گروه پاسخ به شبهات