باسلام

دوست گرامی

سوال اول می تواند متوجه بسیاری از پیامبران و امامان نیز باشد. مثلا امام حسین علیه السلام اگر می دانست کشته می شود چرا به کربلا رفت یا امام حسن علیه السلام اگر می دانست در موزه آب زهر هست چرا نوشید و ...
اما باید در خصوص علم غیب به این نکته توجه داشت که انبیاء و ائمه وظیفه نداشتند در تمام موارد، به علومی که از راه ‌های غیر عادی حاصل می‌شد عمل کنند، بلکه تکالیف دینی آنان همواره طبق علومی بود که از راه‌های عادی پیدا می‌شد لذا رفتار آنان در زندگی مثل سایر مردم است، پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام منافقان را خوب می‌شناختند و می‌دانستند که آن‌ها ایمان واقعی ندارند، ولی هرگز با آن‌ها مانند کفار برخورد نمی‌کردند، بلکه از نظر معاشرت و ازدواج و دیگر احکام با آن‌ها مانند سایر مسلمانان بودند. حتی در خصوص قضاوت و حل و فصل مشکلات مردم مطابق قوانین قضایی اسلام حکم می‌کردند و از علم لدنی استفاده نمی‌کردند و در موردی که دلیل شرعی مثلا بر قاتل بودن متهمی وجود نداشت، امام یا پیامبر با تکیه بر علم غیب، حکم قصاص صادر نمی‌کردند
در خصوص مواردی که ذکر کردید پیامبر صلی الله علیه و آله موظف نیست که حتما طبق علم غیب عمل کند

نتیجه این که پیامبران یا امامان (علیهم صلوات الله) جز در موارد خاص و بنابر مصلحت از علم غیب خود استفاده نمی کردند.
در خصوص مصائب حضرت زهرا علیها السلام به این آدرس رجوع کنید

http://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=۸۶۹۸
مانند نامه خود عمر به معاویه آمده است. در بخشی از آن چنین می‏نویسد:
«... وقتی درب خانه را آتش زدم (آن گاه داخل خانه شدم) ولی فاطمه درب خانه راحجاب خود قرار داد و مانع از دخول من و اصحابم شد. با تازیانه آن چنان بر بازوی اوزدم که مانند دملج (بازوبند) اثر آن بر بازوی او ماند؛ آن گاه صدای ناله او بلند شد؛ چنان که نزدیک بود به حال او رقت کنم و دلم نرم شود؛ ولی به یاد کشته‏های بدر واُحد که به دست علی کشته شده بودند... افتادم، آتش غضبم افروخته‏تر شد و چنان لگدی بر درب زدم که از صدمه آن جنین او (به نام محسن) سقط شد." فَعِنْدَ ذلک صَرَخَتْ فاطِمَةُ صَرْخةً... فَقالَتْ یا اَبَتاهُ یا رَسُولَ الله‏ِ هکَذا کانَ یُفْعَلَبِحَبیبَتِکَ وَ اِبْنَتِکَ... ؛ در این هنگام، فاطمه چنان ناله زد، پس فریاد زد: ای پدر بزرگوار! ای رسول خدا! این چنین با عزیز دلت و دخترت رفتار کردند." سپس فریاد کشید: فضه به فریادم برس که فرزندم را کشتند. سپس به دیوار تکیه داد و من او را به کنار زده، داخل خانه شدم. فاطمه در آن حال می‏خواست مانع (بردن علی) شود، من از روی روسری چنان سیلی به صورت او زدم که گوشواره از گوشش به زمین افتاد...» (بحار الانوار، ج۳۰، ص۲۹۳).
طبق این نقل بحارالانوار ماجرای آتش زدن درب خانه و پشت در قرار گرفتن حضرت زهرا سلام الله علیها و کشته شدن حضرت محسن و سیلی زدن عمر به حضرت زهرا سلام الله علیها اشاره شده است.
درباره قبر حضرت فاطمه علیها السلام نیز باید گفت قبر حضرت زهرا سلام الله علیها مخفی هست اما نه برای اهل بیت و برخی از خواص شیعه ، چون برخی از بزرگان شیعه از جمله سلمان و ... در تشییع جنازه حضرت زهرا سلام الله علیها حضور داشته و از محل قبر آگاهی داشتند. و بنا بر وصیت خود حضرت قبرش مخفی ماند:
اما اینکه چرا قبر ایشان مخفی است به این آدرس رجوع کنید

http://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=۵۰۰۳
اما این که امام حسن مجتبی علیه السلام فرمودند: ادفنونی عند قبر امی فاطمه. مرا کنار قبر مادرم فاطمه (س) به خاک بسپارید.
(الدرة الثمینة فی أخبار المدینة. محب الدین أبو عبد الله محمد بن محمود بن الحسن المعروف بابن النجار (المتوفى: ۶۴۳هـ). ص ۱۶۶. الناشر: شرکة دار الأرقم بن أبی الأرقم. عدد الأجزاء: ۱
مراد از قبر امی، مادر بزرگوارش «فاطمه بنت اسد» است که در قبرستان بقیع است باشد نه مادرش حضرت زهرا (سلام الله علیها) چون اطلاق کلمه «ام» به مادر بزرگ، یک اطلاق شایع و گسترده است. و شاهد آن : عبارت ابن حبان از علمای اهل سنت در کتاب عمدة الاخبار عباسی ص ۱۵۳ آمده: دفن بالبقیع عند جدّته فاطمة بنت اسد بن هاشم. امام حسن مجتبی علیه السلام: در بقیع کنار قبر مادربزرگش فاطمه بنت اسد دفن شدند.
لذا مراد حضرت، مادر بزرگشان است و قرائن و شواهد نیز این را ثابت می کند که نباید کسی از قبر حضرت فاطمه علیها السلام آگاه باشد هر چند در برخی از نقلها امده است که ابتدا من را در کنار جدم اگر نشد در خانه حضرت علی و فاطمه علیهما السلام دفن کنید اگر نشد در بقیع دفن کنید
إذا أنا مت فاحفر لی مع أبى وإلا ففی بیت على وفاطمة وإلا ففی البقیع ولا ترفعن فی ذلک صوتا فمات فی شهر ربیع الأول سنة إحدى وخمسین بعد ما مضى من إمارة معاویة عشر سنین وهو بن تسع وأربعین سنة وصلى علیه سعید
الثقات ج ۳ ص ۶۸
این نقل و نقلهای فراوان دیگر مانند نقل شیخ مفید این را ثابت می کند که حضرت دفن در کنار

مادر بزرگشان مراد بوده است
وَ احْمِلْنِی عَلَى سَرِیرِی إِلَى قَبْرِ جَدِّی رَسُولِ اللَّهِ ص لِأُجَدِّدَ بِهِ عَهْداً ثُمَّ رُدَّنِی إِلَى‏ قَبْرِ جَدَّتِی‏ فَاطِمَةَ بِنْتِ أَسَدٍ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَیْهَا
الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد ؛ ج‏۲ ؛ ص۱۷
هر چند در برخی از روایات بجای «جدتی» «امی»آمده اما شواهد این ثابت می کند مراد فاطمه بنت اسد علیها السلام است

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات