باسلام

دوست گرامی؛ این حدیث در بردارنده مطلب جدیدی نبوده تا آن را موجب کمال دین بدانید و آن را در تعارض با آیه قرآن قلمداد نمایید، با مراجعه به روایات دیگری که در آنها «لن(لا) تضلوا بعدی» آمده معنا و منظور از این حدیث روشن می شود. این الفاظ فقط در دو مورد دیگر بکار رفته است:

۱- در حدیث ثقلین « انی تارک فیکم الثقلین... »

۲- در حدیث: «ألا أدلکم على من إذا تمسکتم به لن تضلوا بعدی قالوا بلى یا رسول الله قال هذا علی فأحبوه بحبی وأکرموه بکرامتی فإن جبریل أمرنی بالذی قلت لکم» (نزهة المجالس، عبد الرحمن بن عبد السلام بن عبد الرحمن بن عثمان الصفوری الوفاة: ۸۹۴ هـ ، ج ۲، ص ۴۲۱، دار المحبة بیروت ۲۰۰۱ ، تحقیق عبد الرحیم مارد ینی ؛ سمط النجوم العوالی فی أنباء الأوائل والتوالی ، عبد الملک بن حسین بن عبد الملک الشافعی العاصمی المکی الوفاة: ۱۱۱۱هـ ، ج ۳، ص ۴۰، دار الکتب العلمیة - بیروت - ۱۴۱۹هـ، تحقیق : عادل أحمد عبد الموجود- علی محمد معوض)

با این وجود می توان فهمید که منظور از آن همان ولایت حضرت علی علیه السلام بوده که قبلاً بطور شفاهی گفته شده بود و بیعت هم اخذ شده بود ولی در اینجا همان را می خواستند مکتوب نمایند، تا در تاریخ ثبت شود. چنانکه بسیاری از علمای اهل سنت نیز بر آن اذعان نموده اند که در پایان متن بالا به سخنان آنها تصریح شد.

نکته ی قابل توجه دیگر این است که در واقعه غدیر، بعد از بیان حدیث غدیر حرف از «لن تضلوا» نشد ولی در همان خطبه وقتی حدیث ثقلین را بیان فرمود حرف از «لن تضلوا» بود چون ممکن است دین کامل شده باشد ولی در صورتی این دینِ کامل، عدم گمراهی را می تواند تضمین کند که افراد به آن متمسک شوند لذا در هرسه روایت می گوید اگر تمسک جستید گمراه نمی شوید با این توضیح سرّ این کلمه معلوم می شود و بین این حدیث با «آیه اکمال» تناقضی نخواهد بود.

بین نصب وصی با مکتوب کردن هم فرق است نصب وصی موجب اکمال دین است چه مکتوب شود و چه مکتوب نشود لذا در واقعه غدیر بمحض نصب ولایت حرف از «اکمال» شد با آنکه مکتوب نشده بود ولی در بحث قرطاس اگر بحث «لن تضلوا» شد بخاطر کلمه کلیدی «ان تمسکتم» بود که قبل از آن گفته شده بود و الا اگر تمسک نباشد حتی در صورت مکتوب شدن هم هدایتی در کار نخواهد بود چون «لن تضلوا» مشروط به «ان تمسکتم» است.

۳- اعتراض عمر در مساله قرطاس موجب از بین رفتن اثر این عمل رسول الله صلی الله علیه و آله شد چون رسول الله صلی الله علیه و آله قصد داشتند نام اوصیای الهی بعد از خود را مکتوب نمایند تا بهانه ای برای فرصت طلبان در غصب خلافت نماند ولی عمر برغم حیات رسول الله حسارت کرده و سخن ایشان را بی مورد دانست و گفت: «حسبنا کتاب الله» با این حال ایشان چه امیدی باید برای عملی شدن سخن مکتوب خود بعد از رحلت می داشتند چون همینها که در حضور ایشان اینگونه سخن ایشان را - با وجود تصریح قرآن به الهی بودن سخنان ایشان - زیر سوال می برد چگونه بعد از رحلت ایشان این کار را نکنند؟ مضاف بر اینکه خود رسول الله صلی الله علیه و آله در آنجا حضور داشتند و می توانستند از سخن خود دفاع کنند دیگر نیازی به دخالت حضرت علی علیه السلام نبود مضاف به اینکه ممکن است ایشان آن لحظه در آنجا حضور نداشته اند یا سر رسول الله در دامن ایشان بوده باشد و از انجام این کار معذور بوده اند و... جواب دو سوال آخرتان هم با توضیحات بالا معلوم شد.

عجیب است جنابعالی بجای اینکه عمل فردی را که تواتر اخبار بر فضاحت آن دلالت دارند رد کنید بحث را به حاشیه می کشید و می خواهید با تفسیر متعصبانه ای که ارائه داده اید ما دست از حدیث متواتر برداریم! آیا این غیر از جهالت و لجاجت است؟ آیا وقت آن نرسیده که بجای پرداختن به حاشیه، دست از این لجاجت بردارید و حقیقت را بپذیرید؟.

السلام علی من اتبع الهدی

گروه پاسخ به شبهات

(۱)