با سلام

کاربر گرامی

اولا:با توجه به منابع اسلامی همه آنچه که جزء مادیات هستند مورد مذمت قرار نگرفتند مثلا در قرآن آمده قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِینَةَ اللَّهِ الَّتِی أَخْرَجَ لِعِبادِهِ .اعراف: ۳۲. بگو چه کسی زینتهای الهی را که برای بندگان خود آفریده حرام کرده است،
ثانیا: احترام به قبور افراد با ایمان یک نوع امر رائج در میان ملل قبل از اسلام بوده است همچنانکه که درباره اصحاب کهف اظهار نظر نمودند، «ابْنُوا عَلَیْهِمْ بُنْیَانًا ً .قَالَ الَّذِینَ غَلَبُوا عَلَی أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیْهِمْ مَسْجِدًا ً(کهف:۲۱.) گروهی گفتند بر روی قبر آنان بنائی بسازید گروه دیگر که در این کار پیروز شده بودند گفتند مدفن آنان را مسجد انتخاب کنیم، قرآن هر دو نظر را نقل می کند بی آنکه از آنها انتقاد کند، در هر حال این دو نظر حاکی است که یکی از طرق بزرگداشت اولیاء و صالحان بنای قبور، و حفظ مدفن آنان بوده است. لذا یکی از راههای حفظ آثار بزرگان دین ساخت ضریح است و شاید یکی از علل ساخت ضریح با طلا بخاطر دوام بیشتر آن باشد
ثالثا: ائمه علیهم السلام دستور ندادند که ضریح آنان را کسی طلا کاری کند بلکه این عشق و علاقة شیعیان و طرفداران امامان هست که آنها را وادار می کند تا با ارزشترین چیزی را که در اختیار دارند در راه معشوقشان مصرف کنند و با این کار ابراز علاقه نمایند و همین مردم هستند که از خرج خود می گذرند ولی با نیت نذورات و خیرات، به بارگاه ائمه کمک می کنند. همچنین خوب است بدانید که هزینه ساخت ضریح ائمه پولی است که مردم برای این کار می دهند و بودجه خاصی در کار نیست.

رابعا: هر چقدر این بارگاهها آبادتر باشند، به همان اندازه نیز فقرا بیشتر بهره می برند؛چون مردم زمانی به فکر فقرا می افتند که احساسهای معنوی آنها به جوش در می آید؛ و این احساسها بیشتر زمانی به غلیان می آید که به زیارت اهل بیت(ع) می روند. حتّی مردم وقتی تصویر حرم امام رضا(ع) یا سیّد الشهدا(ع) را در تلوزیون می بینند روحشان تلطیف می شود. لذا اگر به جامعه نگاه کنید می بینید که بیشترین خیرات در حقّ مستمندان، با نام و یاد اهل بیت(ع) می باشد. این همه سفره های اطعام به یاد آنهاست؛ این همه موقافات همچون مدارس و مساجد و ... با نام و یاد آنهاست . از اینها گذشته، هر ساله هزاران فقیر از خوان ائمه(ع) استفاده می کنند. چون دارایی اهل بیت(ع) فقط همان زیور آلات داخل حرمها نیست؛ بلکه موقوفات فراوان همچون زمینهای زراعی و کارخانجات و مدارس ... نیز دارند که هزاران نفر در آنها کار کرده و کسب درآمد می کنند؛ و از فواید این موقوفات در مسیر رشد اقتصادی و فرهنگی مردم و از جمله مستمندان استفاده می شود. لذا اگر خود حرمها تزئین می شوند، برای آن است که مردم جذب این اماکن مقدّس شوند و در پرتو شکوه ظاهری این اماکن، بتوانند با معنویّت صاحب حرم نیز ارتباط برقرار کنند؛ و در اثر این ارتباط معنوی، دست و دل خویش را به امور خیر بگشایند؛ که نتیجه ی آن بهره مندی هزاران نفر در کلّ کشور است. و این تزئینات قبور ائمه علیه السلام در حقیقت نوعی تبلیغ معنوی است برای کشاندن انسانها به سوی کانون معنویّت ائمه(ع) است؛ زیرا اغلب انسانها آن اندازه تعالی روحی ندارند که بتوانند شکوه معنوی را قبل از شکوه مادّی ببینند. امّا وقتی در اثر کشش شکوه مادّی به کانونهای معنویّت نزدیک شدند، خود به خود در پرتو آن شکوه معنوی نیز قرار می گیرند. کما اینکه وقتی انسان به مظاهر طبیعت نگاه می کند، ناخودآگاه عقل و دل خویش را متوجّه خداوند متعال نیز می کند. لذا اگر همین بارگاهها هم نبودند، مردم در راه خیر هزینه ی چندانی نمی کردند. فقط کافی است مقایسه ای بکنید بین شیعیانی که به زیارت اهل بیت(ع) می روند و به آن حرمها کمک می کنند با شیعیانی که چنین نیستند. می بینید که گروه نخست،خیلی بیشتر به فقرا می رسند و بیشتر خیرات می دهند. همچنین مقایسه کنید بین شیعیان و اهل سنّت. به جرأت می توان گفت که فقط کشور ایران، به تنهایی بیش از تمام کشورهای سنّی به بیچارگان کمک می کنند. در پاکستان سیل آمد؛ اکثر مردم این کشور هم سنّی هستند؛ ولی مردم ایران، بیش از همه کمک کردند. فلسطین، سنّی است؛ ولی ایرانیان سی و اندی سال است که بی دریغ به آنها کمک مالی می کنند. در سومالی که مذهبشان سنی است، قحطی شد، باز ایرانیان بیش از همه کمک کردند. سرش این است لذا شیعیان که با عشق و علاقه از شکم خود می زنند و خرج حرم اماش می کند، با الهام از توصیه های همان امام حاضرند فقرا را هم یاری کند؛هرچند فقیر از هر مذهب و دینی باشد.

در ضمن اگر در جامعه فقری مشاهده می شود، این به بی عدالتی در جامعه و سوء مدیریت و فساد مالی برخی مدیران است که باید با آن مبارزه کرد نه اینکه تا به مشکلی بر می خوریم مسئله را به چیزهای دیگر امثال ساخت بارگاه و یا ضریح بکشیم.
موفق باشید
گروه پاسخ به شبهات