باسلام

دوست گرامی

سنت و قرآن بلحاظ استفاده ما در عرض هم هستند یعنی ما به هنگام نیاز، به قرآن و سنت مراجعه می کنیم و این دو در کنار هم هستند نه اینکه دو چیز جدای از هم که با همدیگر اختلاف دارند بلکه دو چیزی که هردو در یک راستا و به یک هدف که همان هدایت بشر باشد حضور پیدا کرده اند لذا می بینیم که حضرت علی علیه السلام خود را قرآن ناطق می دانند یعنی ما یک حقیقتیم و رسول الله صلی الله و علیه و اله هم منظورشان از حدیث ثقلین همین است که شما برای هدایت به این دو نیاز دارید.

اما اینکه آیت اله قزوینی می فرمایند: قرآن بدون سنت مفهموم ندارد منظور این نیست که قرآن مجمل است یا نقصی متوجه قرآن باشد که سنت آن را برطرف کند بلکه قرآن طبق فرمایش آیت الله طباطبایی ره و علامه جوادی دام ظله روشن و مبین بالذات است و لکن از دید حجاب گرفته ما این گونه است که وقتی حجاب از چشم ما کنار می رود خیال می کنیم حجابی بر قرآن بود و کنار رفت نه بلکه ما با گناهانمان کاری با فطرت و عقل خدا دادی خود کرده ایم که گاه حقایق بسیار شفاف را حتی از بیان رسول الله ص آنها با بیانی کاملاً ساده قبول نمی کنیم.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

(۱)