با سلام

دوست گرامی

اگر در تاریخ دقت می کردید، می دانستید که اول ایرانیان قصد حمله داشتند. وقتی عمر بن خطاب فهمید که نیروهای ایرانی آماده حمله بزرگی می شوند به مسجد آمد و همه را دعوت کرد و از آنان نظر خواست.که در اینجا حضرت علی(ع) به عنوان امام معصوم که ولی، دلسوز و خیرخواه همه مردم جهان حتی کافران است، و نسبت به مردم مسئولیت دارد، کاری کرد که این جنگ با کمترین تلفات به پایان برسد که چنین هم شد همچنانکه حضرت یوسف به عنوان وزیر به پادشاه مصر که کافر بود مشورت می داد و نصیحت می کرد . حضرت بخاطر حفظ اصل دین وجلو گیری ازحاکمیت مجدد کفروشرک‌ به خلفاء مشورت می داد و اگر این کار را نمی کرد معلوم نبود با اقدام‌های نابجا و غلط از سوی خلفا چه بر سر اسلام می آمد؟

«عمر» کثرت و فزونى نفرات دشمن و هجوم آنها به سوى بلاد اسلام را، دلیل قدرت آنها می دانست لذا امام علیه السّلام هر دو را به یک چیز- البتّه با دو تعبیر- پاسخ گفت، و آن این که: ما هرگز به آن نیروى ظاهرى بر دشمن غلبه نکردیم، و در تمام میدانهاى نبرد نصرت و امداد الهى شامل حال ما گشت، و على رغم کمى نفرات و فزونى و هجوم دشمن بر آنها غلبه کردیم.

به این ترتیب امام علیه السّلام هم او را تشجیع به مقابله با دشمن کرد، و هم تأکید فرمود که شخصا در میدان نبرد حاضر نشود، عمر هر دو را پذیرفت و سرانجامش پیروزى لشکر اسلام بود

بنابراین از انجا که هدف حضرت علی علیه السلام دفاع از اسلام بود لذا راه کارهایی را نشان داد تا اصل اسلام ازبین نرود والا فتوحات انجام شده توسط عمر به طور مطلق مورد تأیید امام نبود و اگر این فتوحات مشروع بود چرا خود حضرت به این جنگ نرفتند

جهت اطلاع بیشتر در این خصوص به این آدرس رجوع کنید

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات