باسلام

دوست گرامی ؛ از شما می خواهیم اگر شبهه ای در مورد آیات برایتان پیش می آید به تفاسیر مراجعه نمایید تا با تفسیر آنها آشنا شوید آنگاه در صورت عدم رضایت به سخن مفسران، به کارشناسان مربوطه مراجعه نمایید. مثلاً در مورد آیه ای که در ابتدای سخنانتان مبنی بر اشتباه کردن اهل بیت علیهم السلام بیان داشته اید علامه طباطبایی در تفسیر المیزان آن عتاب را نسبت به همسر رسول الله صلی الله می دانند نه بر خود ایشان و برای سخن خود قرائنی آورده اند. با در نظر گرفتن لحن و مقتضی و سیاق کلام، معنای این آیه را اینگونه می توان دانست: ای نبی ما چرا همسرانت از اخلاق نیکوی تو سوء استفاده می کنند و تو را در مضیقه قرار می دهند تا حلال خداوند را با عملی که خود خداوند انجام آن را تشریع کرده و اجازه داده(قسم خوردن) بر خود حرام کنی؟ چون معلوم است که عتاب در مقابل اشتباه است و در اینجا رسول الله صلی الله علیه و آله هیچ گونه اشتباهی مرتکب نشده اند چون خوشبو بودن در خانه و زینت کردن طبق سلیقه همسر از امور مورد سفارش اسلام است و قسم خوردن هم از امور جایز در اسلام است که توسط خود خداوند تشریع شده است اما در مقابل، این دو همسر رسول الله صلی الله علیه و اله بودند که در اینجا دچار اشتباه شدند و به گفته قرآن، قلبشان از حق منحرف شده بود پس عتاب متوجه آنهاست و خداوند خواسته است اینگونه پیامبر خود را علیه آنها یاری کند.

و همچنین ممکن است تفسیر ارائه شده در تفسیر نمونه را مد نظر قرار دهیم و بگوییم این عتاب نیست بلکه نوعی دلسوزی و شفقت خداوند بر رسول الله است و چون ایشان تنها به خودشان متعلق نیستند، بلکه به تمام جامعه اسلامى و عالم بشریت متعلق اند، بنا بر این اگر در داخل خانه ایشان توطئه‏ اى علیه ایشان، هر چند به ظاهر کوچک و ناچیز، انجام گیرد نباید به سادگى از کنار آن گذشت، تا حیثیتشان نعوذ باللَّه بازیچه دست این و آن گردد، و اگر چنین برنامه‏ اى پیش آید باید با قاطعیت با آن‏ بر خورد کرد.

در نامه ۷۱ نهج البلاغه هم حضرت امیر علیه السلام دچار اشتباهی نشدند بلکه نسبت به فردی طبق قرائن خوشبین بودند که سفارش دین است و او را برای امارت مناسب دیدند و برای آن کار او را انتخاب کردند اما او خیانت کرد بله اگر ایشان بعد از این خیانت، او را دوباره برای اینکار ابقا می کردند اشتباه بود.

مگر خوش گمانی اشتباه است؟ مگر خداوند در آیه ۱۲ سوره نور نمی فرماید: مومنان نسبت به همدیگر خوشبین باشند؟ آیا این رفتار ایشان خلاف قرآن است یا سنت که اشتباه باشد؟

ثانیاً ایشان می فرمایند: شایستگی پدرت مرا نسبت به تو فریب(خوشبین) داد. هر فریبی که اشتباه نیست بلکه فریبی که از روی اعتماد و خوشبینی به افراد باشد زمینه زندگی در این دنیاست و چاره ای از آن نیست. مورد بعدی هم همینگونه است.

خبر اخبار الطوال هم بدون سند و ضعیف است و حدیث بحار الانوار هم باید سند آن بررسی شود و ما به جهت اختلاف نسخه آن حدیث را نیافتیم متن عربی آن را بگذارید تا سند و قبل و بعد مطلب برسی شود.

خداوند در قرآن سخن رسول الله صلی الله علیه و آله را وحی الهی می داند. «ان هو الا وحی یوحی» و طبق آیه تطهیر، ایشان و اهل بیتشان از هر خطایی مصون اند. بلحاظ عقلی هم معلوم است که اگر فرستاده الهی از خطا و اشتباه مصون نباشد زمینه بی اعتمادی و اعراض مردم از او فراهم خواهد شد و طبق قرآن، رسول الله اسوه و الگوی مردم اند(لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه) اگر در عملی اشتباه کنند و مردم از ایشان الگو بگیرند موجب انحراف مردم از خط مستقیم الهی خواهد شد و با هدف ارسال پیامبران مطابقت نخواهد داشت همین استدلال در مورد آیاتی که مردم را امر به اطاعت از ایشان می کند هم جاری است بنا براین انبیار و اولیای الهی باید در رفتار و گفتار از هرگونه اشتباه و خطایی مصون باشند.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

(۱)