باسلام

دوست گرامی

شما خیلی عصبانی هستید توصیه می کنیم اگر ایستاده هستید بنشینید و اگر مقدور است مقداری آب حیات بخورید تا دل وجان شما از تعصب و عصبانیت خالی کند حال کمی به سخنان ما هم گوش دهید:

گفتید مشرک! خوب بود کمی در این مورد توضیح می دادید که منظورتان چیست؟ اگر منظورتان توسل است که خداوند در قرآن ما را به آن توصیه کرده است (یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله و ابتغوا الیه الوسیله) اگر شما فرق بت را با خلفا و رسولان الهی و اوصیای گرام آنان نمی فهمید و احترام به این ذوات مقدسه را پرستش می دانید! تقصیر ما چیست؟

اما سخنان گهر بار و درر بار شما در مورد عمر بساری از آنها در این سایت جواب داده شده است خوب بود کمی به بخشهای مختلف این سایت سر می زدید بعد چنین نظری می دادید حال به شما کمک می کنیم تا به آدرس هر کدام رفته و مطالعه کنید سپس اگر انتقادی داشتید در ذیل همان مطالب بیان کنید.

عروسی عمر با ام کلثوم در این آدرسها بررسی شده است:

درمورد نام گذاری فرزندان حضرت علی علیه السلام به نام خلفا در این آدرس بحث شده است:

در مورد سکوت یا عدم سکوت حضرت امیر علیه السلام در شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها به این آدرس مراجعه کنید:

اما در مورد آیات قرآنی خوب است که بدانید باید آیات را با همدیگر دید و تفسیر کرد و الا انسان دچار تناقض می شود در قرآن برخی از آیات از اصحاب تعریف کرده و همه مهاجرین و انصار را ستوده است و در مقابل برخی از آیات خبر از افراد منافق و سودجو در بین آنها داده است که در نتیجه می فهمیم همه قابل ستایش نیستند که به برخی از این آیات اشاره می شود:

در سوره توبه مسلمانان را در چند دسته تقسیم کرده و گروهی را ستوده است که متاسفانه شما فقط همین یک گروه را ذکر کرده اید و روی آن مانور داده اید که ببینید خداوند از همه آنها راضی بوده است خداوند در این آیات می فرماید: الْأَعْرابُ أَشَدُّ کُفْراً وَ نِفاقاً وَ أَجْدَرُ أَلاَّ یَعْلَمُوا حُدُودَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ عَلى‏ رَسُولِهِ وَ اللَّهُ عَلیمٌ حَکیمٌ (۹۷)وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ یَتَّخِذُ ما یُنْفِقُ مَغْرَماً وَ یَتَرَبَّصُ بِکُمُ الدَّوائِرَ عَلَیْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ (۹۸)وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ یَتَّخِذُ ما یُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّها قُرْبَةٌ لَهُمْ سَیُدْخِلُهُمُ اللَّهُ فی‏ رَحْمَتِهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ (۹۹)وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرینَ وَ الْأَنْصارِ وَ الَّذینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْری تَحْتَهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها أَبَداً ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ (۱۰۰)وَ مِمَّنْ حَوْلَکُمْ مِنَ الْأَعْرابِ مُنافِقُونَ وَ مِنْ أَهْلِ الْمَدینَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفاقِ لا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ یُرَدُّونَ إِلى‏ عَذابٍ عَظیمٍ (۱۰۱)وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلاً صالِحاً وَ آخَرَ سَیِّئاً عَسَى اللَّهُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ (۱۰۲)

بادیه‏ نشینان عرب، کفر و نفاقشان شدیدتر است؛ و به ناآگاهى از حدود و احکامى که خدا بر پیامبرش نازل کرده، سزاوارترند؛ و خداوند دانا و حکیم است! گروهى از (این) اعراب، چیزى را که (در راه خدا) انفاق مى ‏کنند،غرامت محسوب مى ‏دارند؛ و انتظار حوادث دردناکى براى شما مى ‏کشند؛ حوادث دردناک براى خود آنهاست؛ و خداوند شنوا و داناست! گروهى (دیگر) از عربهاى بادیه‏نشین، به خدا و روز رستاخیز ایمان دارند؛ و آنچه را انفاق مى ‏کنند، مایه تقرّب به خدا، و دعاى پیامبر مى ‏دانند؛ آگاه باشید اینها مایه تقرّب آنهاست! خداوند بزودى آنان را در رحمت خود وارد خواهد ساخت؛ به یقین، خداوند آمرزنده و مهربان است! پیشگامان نخستین از مهاجرین و انصار، و کسانى که به نیکى از آنها پیروى کردند، خداوند از آنها خشنود گشت، و آنها (نیز) از او خشنود شدند؛ و باغهایى از بهشت براى آنان فراهم ساخته، که نهرها از زیر درختانش جارى است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و این است پیروزى بزرگ! و از (میان) اعرابی که اطراف شما هستند، جمعى منافقند؛ و از اهل مدینه (نیز)، گروهى سخت به نفاق پاى بندند. تو آنها را نمى ‏شناسى، ولى ما آنها را مى شناسیم. بزودى آنها را دو بار مجازات مى ‏کنیم (:مجازاتى با رسوایى در دنیا، و مجازاتى به هنگام مرگ)؛ سپس بسوى مجازات بزرگى (در قیامت)فرستاده مى ‏شوند. و گروهى دیگر، به گناهان خود اعتراف کردند؛ و کار خوب و بد را به هم آمیختند؛ امید مى ‏رود که خداوند توبه آنها را بپذیرد؛ به یقین، خداوند آمرزنده و مهربان است!

در سوره احزاب هم از برخی از منافقان و افراد سود جو در مدینه خبر می دهد: لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذینَ فی‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدینَةِ لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ ثُمَّ لا یُجاوِرُونَکَ فیها إِلاَّ قَلیلاً (احزاب/۶۰) اگر منافقان و بیماردلان و آنها که اخبار دروغ و شایعات بى‏ اساس در مدینه پخش مى کنند دست از کار خود بر ندارند، تو را بر ضدّ آنان مى ‏شورانیم، سپس جز مدّت کوتاهى نمى ‏توانند در کنار تو در این شهر بمانند!

در سوره منافقان هم به تفصیل از منافقان سخن گفته است: إِذا جاءَکَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّه‏...

اما در آیه بئس الاسم... خود این آیه دلالت بر افراد مشکل دار در میان مسلمانان دارد و خداوند آنها را تهدید می کند اگر دوباره چنین کارهایی بکنید جزو ظالمان خواهید بود :یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسى‏ أَنْ یَکُونُوا خَیْراً مِنْهُمْ وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسى‏ أَنْ یَکُنَّ خَیْراً مِنْهُنَّ وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَکُمْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإیمانِ وَ مَنْ لَمْ یَتُبْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُون‏. اى کسانى که ایمان آورده ‏اید! نباید گروهى از مردان شما گروه دیگر را مسخره کنند، شاید آنها از اینها بهتر باشند؛ و نه زنانى زنان دیگر را، شاید آنان بهتر از اینان باشند؛ و یکدیگر را مورد طعن و عیبجویى قرار ندهید و با القاب زشت و ناپسند یکدیگر را یاد نکنید، بسیار بد است که بر کسى پس از ایمان نام کفرآمیز بگذارید؛ و آنها که توبه نکنند، ظالم و ستمگرند! (حجرات/۱۱)

اما آیه آخر سوره فتح که می فرماید: محمد رسول الله ... با استفاده از روایات تاریخی استفاده می شود که جناب عمر از کسانی که این آیه می فرماید: «الذین معه» نبوده است چون ما آنچه از عمر سراغ داریم وی در جنگها فراری بوده پس اشداء علی الکفار نبوده است بین مردم بسیار خشن و بد اخلاق بوده که معلوم می شود رحماء بینهم نبوده برای اطلاع از مستنداتی که این حقایق را به اثبات می رساند به این آدرسها مراجعه کنید:

www.valiasr-aj.com/fa/page.php

اما در مورد آیه والسابقون السابقون ... که در سوره واقعه قرار دارد باید بگوییم که در این آیه هم خیانت کرده اید و بدون ذکر آیات قبل آن، قصد داشته اید سخن ناروای خود را تایید کنید! من از خوانندگان محترم تقاضا می کنم به این آیات توجه کنند: إِذا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا (۴)وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا (۵)فَکانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا (۶)وَ کُنْتُمْ أَزْواجاً ثَلاثَةً (۷)فَأَصْحابُ الْمَیْمَنَةِ ما أَصْحابُ الْمَیْمَنَةِ (۸)وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ (۹)وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ (۱۰)أُولئِکَ الْمُقَرَّبُونَ (۱۱)در آن هنگام که زمین بشدّت به لرزه درمى ‏آید، و کوه‏ها در هم کوبیده مى ‏شود، و بصورت غبار پراکنده درمى ‏آید، و شما سه گروه خواهید بود! (نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند)؛ چه سعادتمندان و خجستگانى! گروه دیگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانى! و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند، آنها مقرّبانند!.

چنانکه در این آیات دیدید اصلا این آیه مربوط به قیامت است نه این دنیا! و در آنجا هم می فرماید مردم سه گروه می شوند!

اما در مورد آیه والذین آمنوا وهاجروا توجه شما را به سخنان آیت الله مکارم در تفسیر نمونه ج‏۷ ص ۳۱۹ جلب می کنیم:
شکی نیست، «صحابه»، مخصوصاً مهاجران نخستین احترام خاصى دارند، ولى این احترام تا آن زمانى بوده است که در مسیر صحیح گام بر مى‏داشتند و فداکارى به خرج مى‏دادند.
اما از آن روز که گروهى از صحابه از مسیر واقعى اسلام منحرف شدند، مسلماً قضاوت قرآن درباره آنها چیز دیگرى خواهد بود.
فى المثل ما چگونه مى ‏توانیم «طلحه» و «زبیر» را در برابر شکستن بیعت و مخالفت با پیشوائى که گذشته از تصریح پیامبر صلى الله علیه و آله از طرف عموم مسلمانان و حتى خودشان انتخاب شده بود، تبرئه کنیم؟
ما چگونه مى‏توانیم دامن آنها را از خون هفده هزار مسلمان که در میدان جنگ جمل به خاک ریخته شد بشوئیم؟
کسى که خون یک نفر بى ‏گناه را به زمین بریزد، هیچ عذرى در پیشگاه خدا نخواهد داشت، هر کس که باشد، چه رسد به این عده زیاد!
اصولًا مگر مى ‏توان هم «على علیه السلام و یارانش» را در میدان جنگ جمل بر حق دانست و هم «طلحه و زبیر» و بعضى دیگر از صحابه را که به آنها پیوسته بودند؟
آیا هیچ منطق و عقلى این تضاد روشن را مى ‏پذیرد؟
آیا مى‏توانیم با عنوان «تنزیه صحابه» چشم روى هم بگذاریم و آنها را «تافته جدا بافته» بدانیم و سراسر تاریخ اسلام را بعد از پیامبر به دست فراموشى بسپاریم و ضابطه اسلامى: انَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ: «گرامى ‏ترین شما نزد خدا با تقواترین شماست» را زیر پا بگذاریم؟!
این چه قضاوت غیر منطقى است؟
چه مانعى دارد که شخص، یا اشخاصى یک روز در صف بهشتیان و طرفداران حق باشند و روز دیگرى در صف دوزخیان و دشمنان حق قرار گیرند؟
مگر همه معصومند؟
مگر این همه دگرگونى در حالات اشخاص با چشم خود ندیده‏ ایم؟
داستان «اصحاب رَدَّه»، یعنى مرتد شدن جمعى از مسلمانان بعد از رحلت پیغمبر صلى الله علیه و آله را همه، اعم از شیعه و اهل سنت، در کتاب‏هاى خود نقل کرده‏اند که خلیفه اول به جنگ با آنها برخاست و آنها را بر سر جاى خود نشاند.
آیا هیچ یک از «اصحاب رَدَّه» پیامبر صلى الله علیه و آله را ندیده و در صف صحابه نبودند؟!
شگفت‏ انگیزتر این که براى نجات از این تضاد و بن‏بست عجیب، بعضى موضوع «اجتهاد» را دستاویز قرار داده، مى‏گویند:
افرادى مانند «طلحه»، «زبیر» و «معاویه»! و همکاران آنها مجتهد بودند و اشتباه کردند، اما گناهى از آنها سر نزد، بلکه اجر و پاداش در برابر همین اعمالشان از خداوند خواهند گرفت!!
راستى چه منطق رسوائى است؟
مگر قیام بر ضد جانشین پیامبر صلى الله علیه و آله و شکستن پیمان، و ریختن خون هزاران بى ‏گناه آن هم به خاطر جاه‏ طلبى، و رسیدن به مال و مقام، موضوع پیچیده و نامعلومى است که کسى از زشتى آن با خبر نباشد؟
آیا ریختن آن همه خون بى‏گناهان در پیشگاه خداوند اجر و پاداش دارد؟!
اگر ما بخواهیم گروهى از صحابه را، که مرتکب جنایاتى شدند، این چنین تبرئه کنیم، به طور مسلّم هیچ گنهکارى در دنیا وجود نخواهد داشت و با این منطق، همه قاتلان، جانیان و جباران را تبرئه خواهیم کرد.
این گونه دفاع‏هاى بى ‏رویه از صحابه، سبب بدبینى به اصل اسلام خواهد شد.
بنابراین، چاره‏اى جز این نداریم که: براى همه، مخصوصاً صحابه پیامبر صلى الله علیه و آله احترام قائل شویم ولى تا آن روز که از مسیر حق و عدالت و برنامه‏ هاى اسلام منحرف نشده باشند.

اما در مورد آیه ربنا اغفرلنا و لاخواننا الذین سبقونا بالایمان و لا تجعل فی... که شما اشتباه آنرا آورده اید هم به سخن آیت الله مکارم در ذیل آن گوش می دهیم:در اینجا بعضى از مفسران بدون توجه به اوصافى که براى هر یک از «مهاجران» و «انصار» و «تابعین» در آیات فوق آمده، باز اصرار دارند که همه «صحابه» را بدون استثناء، پاک و منزه بشمرند، و کارهاى خلافى که احیاناً در زمان خود پیامبر صلى الله علیه و آله یا بعد از او، از بعضى از آنان سر زده، با دیده اغماض بنگرند، و هر کس در صف مهاجران، انصار و تابعین قرار گرفته، چشم بسته محترم و مقدس بدانند.
در حالى که آیات فوق، پاسخ دندان ‏شکنى به این افراد مى ‏دهد، و ضوابط «مهاجران» راستین و «انصار» و «تابعین» را دقیقاً معین مى‏ کند.
در «مهاجران» اخلاص، و جهاد، و صدق را مى ‏شمرد.
و در «انصار» محبت نسبت به مهاجران، و ایثار، و پرهیز از هر گونه بخل و حرص را ذکر مى‏ کند.
و در «تابعین» خودسازى و احترام به پیشگامان در ایمان، و پرهیز از هر گونه کینه و حسد را بیان مى ‏نماید.

بنابراین، ما در عین احترام به پیشگامان در خط ایمان، پرونده اعمال آنها را چه در عصر پیامبر صلى الله علیه و آله، و چه در طوفانهاى شدیدى که بعد از او در جامعه اسلامى در گرفت، دقیقاً تحت بررسى قرار مى‏دهیم، و بر اساس معیارهائى که در همین آیات از قرآن دریافته‏ایم، درباره آنها قضاوت و داورى مى ‏کنیم، پیوند خود را با آنها که بر سر عهد و پیمان خود باقى ماندند، محکم مى ‏سازیم، و از آنها که در عصر پیامبر صلى الله علیه و آله یا بعد از او رابطه خود را گسستند مى ‏بریم، این است یک منطق صحیح و هماهنگ با حکم قرآن و عقل.

حال ببینید شما در ظلمت و کوردلی قرار داشته اید یا ما؟

السلام علی من اتبع الهدی

گروه پاسخ به شبهات

(۱)