 |
درباره ما |  |
| کد سؤال: ۴۰۱۸۵ | نهج البلاغه امامت و ائمه (علیهم السلام) »امامت خاصه »امام علی (ع) و خلفاء »اقتدای حضرت به خلفا در نماز جماعت و جنگ ها امامت و ائمه (علیهم السلام) »امامت خاصه »امامت خاصه در قرآن »نام ائمه در قرآن چند سؤالی عمومی »بررسی روایات عدالت صحابه امامت و ائمه (علیهم السلام) »امامت خاصه »امام علی (ع) و خلفاء امامت و ائمه (علیهم السلام) »امامت خاصه »امام علی (ع) | تعداد بازدید: ۵۴ |
جناب طه بهنام ! خوشحالم که خیلی زود چهره دوم شما برای ما آشکار شد . البته ما هیچ تردیدی نداشتیم که شما از اهل تسنن هستید . امیدواریم که این ارتباط هرچه بیشتر ادامه پیدا کند قبل از شما نیز دوستان دیگری همین شبهات و سؤالات را برای ما کپی پیست کرده بودند که ما به تمامی آنها پاسخ داده‌ایم ، اگر کمی به خودتان زحمت می‌دادید و صفحات سایت را ورق می‌زدید ، به جواب سؤالات خودتان می‌رسیدید . گفته‌اید که : "و تشخیص اینکه کدام دین و عقیده بهتر و پسندیده تر است با خداوند است نه با من و شما " خداوند با ارسال پیامبران خود ، صراط مستقیم خود را به همه مردم نشان داده و از طرف دیگر ابزار تشخیص را نیز به همه انسان‌ها داده است . این وظیفه هر انسانی است که راه را از چاه با همان معیارهای که خداوند مشخص کرده است ، تشخیص داده و صراط مستقیم الهی را در پیش گیرد . بلی این خداوند است که در نهایت حکم می‌کند که کدام راه درست بوده است ؛ اما در آن زمان ، انسان‌ها حق انتخاب ندارند و باید به خاطر راهی که انتخاب کرده‌اند ، به خداوند جواب پس دهند . نشان دادن صراط مستقیم با خداوند است ؛ اما انتخاب راه از چاه وظیفه من و شما است .اما بحث چشم داشتن خداوند : ما نگفته‌ایم که نعوذ بالله خداوند ما را نمی‌بیند ؛ اما این ثابت نمی‌کند که خداوند چشمی همانند چشمان سنی‌ها داشته باشد !!! روایاتی که در کتاب‌های اهل سنت وجود دارد ، ثابت می‌کند که خداوند چشمانی همچون چشمان انسان ها دارد . برای اطلاع بیشتر به این آدرس مراجعه بفرمایید : http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=maghalat&id=۱۰۱ اما بحث نامه ششم نهج البلاغه امیر المؤمنین علیه السلام به معاویه . ما پیش از این به صورت مفصل تک تک جملات این نامه را بررسی کرده‌ایم ، لطفاً به آدرس ذیل مراجعه بفرمایید : http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=۷۰۰ اما آیه «وأمرهم شوری بینهم» : اولاً خداوند در این آیه دستور می‌دهد که در کارهای خودتان با یکدگر مشورت کنید ؛ اما این مطلب ثابت شده است که امامت امری است الهی و مردم حق اظهار نظر در باره آن را ندارند . اگر لازم بود ، می‌توانیم در این باره بیشتر بحث کنیم . ثانیاً : اگر برای انتخاب خلیفه باید با مردم مشورت می‌شد ، چرا با امیر المؤمنین ، بنی هاشم ، زبیر و تمامی طرفدارانش و نیز با انصار مشورت نشد و ابوبکر در حالی خلیفه شد که افراد فوق با وی مخالف بودند ؟ محمد بن اسماعیل بخاری در صحیح ترین کتاب اهل سنت بعد از قرآن به نقل عمر می‌نویسد : حین تَوَفَّى الله نَبِیَّهُ صلى الله علیه وسلم أَنَّ الْأَنْصَارَ خَالَفُونَا وَاجْتَمَعُوا بِأَسْرِهِمْ فی سَقِیفَةِ بَنِی سَاعِدَةَ وَخَالَفَ عَنَّا عَلِیٌّ وَالزُّبَیْرُ وَمَنْ مَعَهُمَا صحیح البخاری ج ۶ ص ۲۵۰۵ ، ح۶۴۴۲ ، ناشر : دار ابن کثیر , الیمامة - بیروت - ۱۴۰۷ - ۱۹۸۷ ، الطبعة : الثالثة ، تحقیق : د. مصطفى دیب البغا . زمانی که رسول خدا (صلی الله علیه [وآله وسلم] ) از دنیا رفت ، انصار با ما مخالفت کردند و همگی در سقیفه بنی ساعده جمع شدند و نیز علی (علیه السلام) و زبیر و تمامی کسانی که با آنها بودند ، مخالف ما بودند . بنابراین در انتخاب ابوبکر ، نه نصی از جانب خدا و رسول وجود دارد و نه در انتخاب او با مردم مشورت شده است ؛ از این رو خلافت وی نامشروع بوده است . در انتخاب عمر نیز با هیچ کسی مشورت نشد ؛ بلکه تمامی مردم ؛ از جمله امیر المؤمنین علیه السلام با انتخاب وی مخالف بود ؛ بنابراین انتخاب عمر نیز کاملاً مستبدانه و نامشروع بوده است . برای اطلاع بیشتر در این باره به آدرس ذیل مراجعه بفرمایید : http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=۱۴۷۵ گفته‌اید که : " اگر علی(ع) از سوی خدا انتخاب شده بود چرا با ابوبکر(رضی)و عمر(رضی) بیعت کرد؟ چنانچه در کتب شیعة امامیه بدان تصریح شده است؟ " ما این مطلب را نیز به صورت مفصل بررسی کرده‌ایم ، لطفاً به آدرس ذیل مراجعه بفرمایید : http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=۴۳۸ اما آیه «والسابقون الأولون» : شما بعد از این آیه گفته‌اید : "چنانکه ملاحظه میشود در این آیة کریمه صریحاً به پیشی گیرندگان مهاجر و انصار وعدة بهشت داده است " در جواب می‌گوییم : اولاً : خداوند در آیات فراوانی به تمامی مؤمنین وعده بهشت داده و اختصاص به «سابقون الأولون» ندارد ؛ چنانچه در آیه ۷۲ سوره توبه می فرماید : وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها وَ مَساکِنَ طَیِّبَةً فی جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَکْبَرُ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیم . خداوند به مردان و زنان باایمان، باغهایى از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جارى است جاودانه در آن خواهند ماند و مسکنهاى پاکیزهاى در بهشتهاى جاودان (نصیب آنها ساخته) و (خشنودى و) رضاى خدا، (از همه اینها) برتر است و پیروزى بزرگ، همین است! اما احدی نگفته است که این وعده خداوند سبب عصمت مؤمنین میشود و آنها را از خطا و لغزش بازمی‌دارد ؛ از این رو ، این وعده هرگز نمی‌تواند به صورت مطلق باشد ؛ بلکه خوشنودی خداوند از آنها و در نتیجه رفتن به بهشت مقید شده به ایمان و انجام عمل صالح . این مطلب به خوبی از سیاق آیه استفاده میشود ؛ زیرا آیات قبل و بعد آن در مذمت منافقین وارد شده و آنها را به خاطر اعمال زشت شان مذمت کرده است . به عبارت دیگر : منظور خداوند این نیست که هر کسی جزء سابقون الأولون بودند ؛ حتی اگر ایمان به خدا هم نداشته باشند و هیچ عمل صالح نیز انجام نداده باشد ، فقط به همین دلیل که جزء سابقون الأولون بوده‌اند ، خدا از آنها برای همیشه راضى است، و هیچ گاه از آنها خشمگین نمىشود هر چند که زشت ترین اعمال را انجام داده باشند . ثانیاً : اگر رضایت خداوند از آنها مقید به عمل صالح نباشد و آنها بدون قید و شرط ( چه بعدها عمل صالح انجام دهند و چه کارهای زشتی مرتکب شوند ) به بهشت بروند ، آیات بسیاری از قرآن کریم تکذیب خواهد شد ؛ از جمله خداوند در آیه ۷ و ۸ سوره زلزله می‌فرماید : وَ مَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَه . هر کس هموزن ذرّهاى کار بد کرده آن را مىبیند ! اگر ادعای اهل سنت پذیرفته شود ، باید بگوییم که تمام مردم ، نتیجه اعمال بد خود را خواهند دید ، مگر آن‌هایی که با پیامبر هجرت کرده‌اند که اعمال بدن آنها حساب نشده و رضایت خداوند از آن دائمی است ! علاوه بر این اگر رضایت خداوند در این آیه مطلق باشد ، باید تمامی آیات قرآن را که راجع به وعده و عید و جزا و پاداش نازل شده است ، تخصیص بزنیم . یعنی از هر کسی گناهی سر بزند ، مجازات خواهند شد ؛ مگر سابقون الأولون که آنها حتی اگر مرتد و یا منافق نیز بشوند ، مجازات نخواهند شد و قبول این مطلب مساوی با لغویت شریعت و فرمان‌های خداوند که بعد از نزول آیه به سابقون الأولون داده است ؛ زیرا ثابت میشود آنها چه به شریعت اسلام پایبند باشد و چه نباشند ، خداوند آنها را به بهشت خواهد برد . اگر منظور آیه این باشد که کسانی که جزء سابقون الأولون بوده‌اند ، هیچگاه گناه نکردند و لغزشی از آنها صورت نگرفت و معصوم از دنیا رفتند ، با اعتقادات اهل سنت نمی‌سازد و انکار بدیهیات خواهد بود و اگر بگوییم که منظور خداوند آن است که آن ها گناه کردند ، ظلم کردند ، مرتکب فسق و فجور شدند ؛ اما در عین حال باز هم خدا از آنها راضى است و آنها را به بهشت خواهد برد ، با بسیاری دیگر از آیات قرآن کریم در تضاد خواهد بود ؛ زیرا خداوند در آیه ۹۶ توبه می‌فرماید : فَإِنَّ اللَّهَ لا یَرْضى عَنِ الْقَوْمِ الْفاسِقین . خداوند (هرگز) از جمعیّت فاسقان راضى نخواهد شد ! و نیز در آیه ۵۷ و ۱۴۰ سوره آل عمران می فرماید : وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمین . خداوند، ستمکاران را دوست نمىدارد . اگر ادعای اهل سنت را بپذیریم ، باید بگوییم که خداوند از فاسقین و ظالمین راضی نیست ؛ مگر از آن‌هایی که با پیامبر هجرت کردند که خداوند از آنها برای همیشه از آنها راضی است و فسق و فجور آنها هیچ تأثیری در رضایت خداوند نخواهد داشت !! ثالثاً : در میان همین سابقون الأولون کسانی بودند که خداوند در قرآن کریم آنها را منافق و «فی قلوبهم مرض» معرفی کرده است ؛ چنانچه در آیه ۳۱ سوره مدثر می‌فرماید : وَ مَا جَعَلْنَا أَصحَْبَ النَّارِ إِلَّا مَلَئکَةً وَ مَا جَعَلْنَا عِدَّتهَُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِینَ کَفَرُواْ لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ وَ یَزْدَادَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ إِیمَانًا وَ لَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ لِیَقُولَ الَّذِینَ فىِ قُلُوبهِِم مَّرَضٌ وَ الْکَافِرُونَ مَا ذَا أَرَادَ اللَّهُ بهَِاذَا مَثَلًا . مأموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز براى آزمایش کافران معیّن نکردیم تا اهل کتاب [یهود و نصارى] یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقّانیّت این کتاب آسمانى) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظورى دارد؟!» به اتفاق مفسرین سوره مدثر و خصوصاً این آیه در مکه نازل شده و مراد از «فی قلوبهم مرض» نیز منافقین هستند . و همین منافقین بودند که به همراه دیگر مؤمنان و رسول خدا به مدینه هجرت کردند . بنابراین چگونه می‌تواند خداوند از تمامی کسانی که با پیامبر هجرت کردند ، به صورت دائمی رضایت داشته باشد . رابعاً : کسانی در میان همین سابقون الأولون بوده‌اند که به اتفاق شیعه و سنی ، مورد غضب خداوند و در آتش جهنم خواهند بود . کسانی همچون ابوالغادیه ، قاتل عمار یاسر . ابن تیمیه حرانی در باره او می‌نویسد : کان مع معاویة بعض السابقین الأولین وإن قاتل عمار بن یاسر هو أبو الغادیة وکان ممن بایع تحت الشجرة وهم السابقون الأولون ذکر ذلک ابن حزم وغیره . منهاج السنة ، ج۶ ، ص۳۳۳ . به همراه معاویه کسانی از سابقین الأولین (مهاجران نخستین) بودند . و قاتل عمار بن یاسر ، ابو الغادیه است و او کسی است که با پیامبر در بیعت شجره ، بیعت کرده و آنها از سابقین الأولین هستند . این مطلب را ابن حزم و دیگران نقل کرده‌اند . در حالی که رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم در باره وی و گروهش فرموده : وَیْحَ عَمَّارٍ تَقْتُلُهُ الْفِئَةُ الْبَاغِیَةُ ، یَدْعُوهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ ، وَیَدْعُونَهُ إِلَى النَّار . صحیح البخاری ، ج۱ ، ص ۱۱۵ ، کتاب الصلاة، ب ۶۳ ، باب التَّعَاوُنِ فِی بِنَاءِ الْمَسْجِدِ ، ح ۴۴۷ و صحیح البخاری ، ج۲ ، ص۲۰۷ ، کتاب الجهاد والسیر، ب ۱۷ ، باب مَسْحِ الْغُبَارِ عَنِ النَّاسِ ، فِی السَّبِیلِ ، ۲۸۱۲ . عمار را گروه نابکار می‌کشند ؛ در حالی که عمار آنها را به سوی بهشت و آنها عمار را به سوی آتش دعوت می‌کنند . جالب این است که خود ابو الغادیه ، قاتل عمار ، نقل کرده است که کشنده عمار در آتش است . ذهبی در میزان الإعتدال می‌نویسد : عن أبی الغادیة سمعت رسول الله صلى الله علیه وسلم یقول : قاتل عمار فی النار وهذا شیء عجیب فإن عمارا قتله أبو الغادیة میزان الاعتدال فی نقد الرجال ، شمس الدین محمد بن أحمد الذهبی ، ج ۲ ، ص ۲۳۶ . از أبو غادیه نقل شده است که از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود : کشنده عمار در آتش است . و این چیزی است عجیب ؛ زیرا خود ابو غادیه عمار را کشته است . اما روایاتی که به نقل از اهل بیت در مدح خلفاء آورده‌اید : اگر می‌خواهی نظر حقیقی امیر المؤمنین علیه السلام را در باره ابوبکر و عمر را بدانی ، لازم نیست خودت را به زحمت بیندازی و به کتاب‌های نظیر الغارات ، وقعة الصفین و ... که از نظر شیعه و سنی هیچ ارزشی ندارد مراجعه کنی ، صحیح مسلم در اختیار شما است ، لطفاً به کتاب الجهاد ، باب حکم الفئ مراجعه بفرماید که عمر بن الخطاب خودش اعتراف می‌کند : فَلَمَّا تُوُفِّىَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- قَالَ أَبُو بَکْرٍ أَنَا وَلِىُّ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- فَجِئْتُمَا تَطْلُبُ مِیرَاثَکَ مِنَ ابْنِ أَخِیکَ وَیَطْلُبُ هَذَا مِیرَاثَ امْرَأَتِهِ مِنْ أَبِیهَا فَقَالَ أَبُو بَکْرٍ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- « مَا نُورَثُ مَا تَرَکْنَا صَدَقَةٌ ». فَرَأَیْتُمَاهُ کَاذِبًا آثِمًا غَادِرًا خَائِنًا وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّهُ لَصَادِقٌ بَارٌّ رَاشِدٌ تَابِعٌ لِلْحَقِّ ثُمَّ تُوُفِّىَ أَبُو بَکْرٍ وَأَنَا وَلِىُّ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- وَوَلِىُّ أَبِى بَکْرٍ فَرَأَیْتُمَانِى کَاذِبًا آثِمًا غَادِرًا خَائِنًا . پس از وفات رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) ابوبکر گفت : من جانشین رسول خدا هستم ، شما دو نفر (عباس و علی ) آمدید و تو ای عباس میراث برادر زاده‌ات را درخواست کردی و تو ای علی میراث فاطمه دختر پیامبر را . ابوبکر گفت : رسول خدا فرموده است : ما چیزی به ارث نمی‌گذاریم ، آن‌چه می‌ماند صدقه است و شما او را دروغگو ، گناهکار ، حیله‌گر و خیانت‌کار معرفی کردید و حال آن که خدا می داند که ابوبکر راستگو ، دین دار و پیرو حق بود . پس از مرگ ابوبکر ، من جانشین پیامبر و ابوبکر شدم و باز شما دو نفر مرا خائن ، دروغگو و گناهکار خواندید گفته‌اید : " وانگهی چرا از‹ ۱۲› امام در قرآن نام و وصفی نیست ولی از أصحاب کهف و ذو القرنین و لقمان و هارون و غیره ......... بتفصیل سخن آمده است؟ " شما نیز باید به این سؤال پاسخ دهید که چرا نام ابوبکر ، عمر و عثمان در قرآن نیامده است ، آیا میشود که نام اصحاب کهف در قرآن بیاید و نام ابوبکر که به اعتقاد شما برترین شخص بعد از پیامبر اسلام است ، در قرآن نیامده باشد ؟! ما پیش از این ، این مطلب را نیز بررسی کرده‌ایم ، لطفاً به این آدرس مراجعه بفرمایید : http://www.valiasr-aj.com/fa/page.php?bank=question&id=۵۰۰ اما بحث این که چرا امیر المؤمنین علیه السلام فرمود : « دَعُونِى وَ الَْتمِسُوا غَیْرِى» : این مطلبی نیست که بتوان در این قسمت به صورت مفصل به آن پاسخ داد ، ما در این جا جواب مختصری می‌دهیم و اگر قانع نشدید ، در خدمت شما هستیم . از اشتباهات بزرگ بعضى از اندیشمندان ، این است که تصور نمودهاند امامت با حکومت مترادف است و حال آنکه حکومت یکى از شؤون امامت است ، امام وظایف و شؤونانتی دارد که عبارتند از : ۱ . هدایت مردم ؛ ۲ . مرجعیت علمى ؛ ۳ . حفظ شریعت ؛ ۴ . وساطت در فیض بر کلّ هستى ؛ ۵ - بسط عدالت و ... تمامى این شؤنات و وظائف إمام که اشاره شد ؛ جز بسط عدالت ، در دوران خلافت خلفاء ثلاثه بر وجود مقدس حضرت امیر المؤمنین علیه السلام مترتب بود ؛ ولى بسط عدالت در سایه حکومت مشروط به ایجاد زمینه و خواست مردم بود ، که بعد از قتل عثمان فراهم گردید. بدیهى است که حاکم اسلامى منصوب از طرف خدا ، در صورتى مىتواند حکومت حق تشکیل دهد که جامعه پذیراى آن باشد و زمینه تشکیل حکومت فراهم شده باشد. اما در صورت فقدان شرائط و عدم امکان اجراى حق ، تشکیل حکومت ، و یا قبول حکومت بر او واجب نیست ؛ همانطورى که رسول اکرم صلى اللّه علیه وآله در مدتى که مکّه بودند ، اقدام به تشکیل حکومت نکردند ؛ ولى به مجرد آمدن به مدینه و اعلام آمادگى مردم ، اقدام به تشکیل حکومت نمودند. بنابراین إمام منصوب از جانب خداوند إمام است مردم بخواهند و یا نخواهند و شرایط تشکیل حکومت براى او فراهم باشد یا نباشد ؛ ولى مادامى که جامعه پذیراى حکومت نباشد و موانعى بر سر راه حکومت ایجاد کند ، تشکیل حکومت براى حاکم اسلامى واجب نیست ؛ ولى همین که موانع ، برطرف و شرایط اجراى حکومت فراهم گردید ، اقدام به تشکیل حکومت خواهد کرد. پر واضح است که بیعت مردم، موانع اجراى حکومت را از بین برده و زمینه تشکیل حکومت را مهیا مىسازد، نه اینکه به حکومت حاکم اسلامى، مشروعیت ببخشد. زمانی که عثمان به دست یاران رسول صلی الله علیه وآله وسلم ، کشته شد و مردم برای بیعت با امیر المؤمنین اصرار داشتند ، زمانی بود که دیگر اثری از اسلام واقعی نمانده بود و خلفای پیشین آن قدر بدعت در اسلام گذاشته بودند که اسلام کاملاً دگرگون شده بود ؛ تا جایی که وقتی امیر المؤمنین علیه السلام در میان مردم بصره نماز خواند ، مردم گفتند : نماز على علیه السلام یاد آورد نماز پیامبر صلى اللّه علیه وآله بود . بخاری در صحیح ترین کتاب اهل سنت بعد از قرآن می‌نویسد : عن عِمْرَانَ بن حُصَیْنٍ قال صلى مع عَلِیٍّ رضی الله عنه بِالْبَصْرَةِ فقال ذَکَّرَنَا هذا الرَّجُلُ صَلَاةً کنا نُصَلِّیهَا مع رسول اللَّهِ صحیح البخاری ، ج ۱ ، ص ۲۷۱ ، بَاب إِتْمَامِ التَّکْبِیرِ فی الرُّکُوعِ ، ناشر : دار ابن کثیر , الیمامة - بیروت - ۱۴۰۷ - ۱۹۸۷ ، الطبعة : الثالثة ، تحقیق : د. مصطفى دیب البغا عمران بن حصین گفته است : همراه با علی (علیه السلام) در بصره نماز خواندیم ، مردم گفتند : نماز این شخص ما را به یاد نمازی که با رسول خدا خوانده بودیم انداخت . و همچنین عدهاى از مردم که در زمان عثمان به تصرف بى رویه بیت المال عادت کرده بودند و انتظار داشتند در زمان على علیه السلام نیز به همان منوال کار پیش برود ، و روى این جهات، مراد على علیه السلام از جمله «دَعُونِى وَ الَْتمِسُوا غَیْرِى» این است که : اگر چنانچه منظور شما این است که حکومت من نیز به همان روش خلفاء گذشته باشد ، و کتاب خدا وسنت پیامبر کنار گذاشته شود ، من حاضر نیستم این چنین حکومتى را بپذیرم . و بهترى گواه این سخن، کلام حضرت على علیه السلام در همان خطبه مورد نظر شما است که مىفرماید: فَإِنَّا مُسْتَقْبِلُونَ أَمْراً لَهُ وُجُوهٌ وَ أَلْوَانٌ لَا تَقُومُ لَهُ الْقُلُوبُ وَ لَا تَثْبُتُ عَلَیْهِ الْعُقُولُ وَ إِنَّ الآفَاقَ قَدْ أَغَامَتْ وَ الَْمحَجَّةَ قَدْ تَنَکَّرَتْ . زیرا ما با حادثه ای روبرو هستیم که آن را چهره ها و رنگهاست، حادثه ای که دلها بر آن استوار، و عقلها بر آن پایدار نمی ماند، آفاق حقیقت را ابر سیاه گرفته، و راه مستقیم دگرگون و نا آشناخته شده است . والسلام علی من اتبع الهدی گروه پاسخ به شبهات | ||