باسلام

دوست گرامی؛ توضیح یک آیه بوسیله مثال قیاس گفته نمی شود و کسی چنین چیزی را منع نکرده است.

در آیه ای که مطرح کرده اید «اولی الامر» به «الرسول» عطف شده لذا «اولی الامر» هم همانند «الرسول» مفعول فعل «اطیعوا» می باشد و مسلمانان به حکم این آیه باید از دستورات خدا و رسول و اولی الامر اطاعت کنند.

اطاعت از خداوند در این آیه منظورى جز این ندارد که ما او را در آنچه از طریق پیامبر عزیزش به سوى ما وحى کرده یعنی قرآن. اما اطاعت از رسول گرامیش دو جنبه دارد، یکى جنبه تشریع، یعنی اطاعت از او در انچه پروردگارش از غیر طریق قرآن به او وحى فرموده(منظور جزئیات و تفاصیل احکام است که خداى تعالى در این باره فرموده : و انزلنا الیک الذکر لتبین للناس ما نزل الیهم ؛ ما کلیات احکام را بر تو نازل کردیم تا تو براى مردم جزئیات آنها را بیان کنى) دوم یک دسته دیگر از احکام و آرایى است که آن جناب به مقتضاى ولایتى که بر مردم داشتند و زمام حکومت و قضا را در دست داشتند صادر مى ‏کردند ، و خداى تعالى در این باره فرموده : لتحکم بین الناس بما اراک الله تا در بین مردم به آنچه خداى تعالى به فکرت مى ‏اندازد حکم کنى)

پس اطاعت رسول معنایى ، و اطاعت خداى سبحان معنایى دیگر دارد هر چند که اطاعت از رسول خدا (ص) ، در حقیقت اطاعت از خدا نیز هست ، چون تشریع کننده تنها خداست پس کلمه «اطیعوا» را تکرار کرد، تا بفهماند اطاعت خدا یک نحوه اطاعت است و اطاعت رسول یک نحوه دیگر است.

و اما «اولى الامر» اطاعت آنان در آراء و در اقوالشان بر مردم واجب است ، همان طور که اطاعت رسول در آراء و اقوالش بر مردم واجب بود و دلیل اینکه در ادامه آیه از اولی الامر سخنی نگفته این است که گفتار اولى الامر هم بالاخره به کتاب و سنت برگشت مى ‏کند. اولى الامر اختیارى در تشریع شرایع و یا نسخ آن ندارند ، و تنها امتیازى که با سایرین دارند این است که حکم خدا و رسول یعنى کتاب و سنت به آنان سپرده شده؛ از اینجا مى ‏فهمیم که خداى تعالى یک اطاعت دارد و رسول و اولى الامر هم یک اطاعت دارند.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

(۱)