باسلام

دوست گرامی؛ دو آیه از قران می تواند شاهد برای این کار باشد:

آیه اول: وقتی خداوند به حضرت زکریا(ع) وعده یک پسر یعنی حضرت یحیی(ع) را داد قرآن می فرماید: «فخََرَجَ عَلىَ‏ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَى إِلَیهِْمْ أَن سَبِّحُواْ بُکْرَةً وَ عَشِیًّا؛ او از محراب عبادتش به سوى مردم بیرون آمد و با اشاره به آنها گفت: « (بشکرانه این موهبت،) صبح و شام خدا را تسبیح گویید!» (سوره مریم آیه ۱۱)

آلوسی در تفسیر این آیه می گوید:

«إنه علیه السلام کان قد أخبر قومه بما بشر به قبل جعل العلامة فلما تعذر علیه الکلام أشار إلیهم بحصول ما بشر به من الأمر العجیب فسروا بذلک» (روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم والسبع المثانی ج۱۶ ص۷۲، دار إحیاء التراث العربی – بیروت)

آیه دوم: «قالَ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَیْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَکُونُ لَنا عیداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آیَةً مِنْکَ وَ ارْزُقْنا وَ أَنْتَ خَیْرُ الرَّازِقینَ؛ عیسى بن مریم عرض کرد: «خداوندا! پروردگارا! از آسمان مائده‏ اى بر ما بفرست! تا براى اول و آخر ما، عیدى باشد، و نشانه‏ اى از تو و به ما روزى ده! تو بهترین روزى دهندگانى!» (سوره مائده آیه ۱۱۴)

آیا نزول یک مائده آسمانی برای تعدادی حواریون می تواند عید برای کل مسیحیان باشد ، اما نزول رحمة للعالمین عید برای مسلمانان نیست ؟!

همچنین طبق روایتی رسول الله صلی الله علیه و آله در روز تولد خود قربانی کرد سیوطی می گوید:

«أخرجه البیهقی عن أنس أن النبی صلى الله علیه وسلّم عق عن نفسه بعد النبوة مع أنه قد ورد أن جده عبد المطلب عق عنه فی سابع ولادته والعقیقة لا تعاد مرة ثانیة ، فیجعل ذلک على أن الذی فعله النبی صلى الله علیه وسلّم إظهار للشکر على إیجاد الله إیاه رحمة للعالمین وتشریع لأمته کما کان یصلی على نفسه لذلک فیستحب لنا أیضاً إظهار الشکر بمولده بالاجتماع وإطعام الطعام ونحو ذلک من وجوه القربات وإظهار المسرات ثم رأیت إمام القراء الحافظ شمس الدین بن الجزری قال فی کتابه المسمى عرف التعریف بالمولد الشریف ما نصه : قد رؤی أبو لهب بعد موته فی النوم فقیل له ما حالک ؟ فقال : فی النار إلا أنه یخفف عنی کل لیلة اثنین وأمص من بین أصبعی ماء بقدر هذا وأشار لرأس أصبعه وإن ذلک باعتاقی لثویبة عند ما بشرتنی بولادة النبی صلى الله علیه وسلّم وبإرضاعها له ، فإذا کان أبو لهب الکافر الذی نزل القرآن بذمة جوزی فی النار بفرحه لیلة مولد النبی صلى الله علیه وسلّم به فما حال المسلم الموحد من أمة النبی صلى الله علیه وسلّم یسر بمولده ؛ با آنکه عبدالمطلب از رسول الله صلی الله علیه و آله در روز سوم تولد ایشان عقیقه کرده بود ولی ایشان پس از نبوت دوباره این کار را انجام دادند با انکه عقیقه دوباره انجام نمی شود پس ایشان این کار را بخاطر شکر و حمد خدا بخاطر ایجادشان انجام داده اند و اینکه ایشان را رحمة للعالمین قرار داده و خواسته این کار را برای امت خود تشریع کند چنانکه در این روز به همین خاطر بر خود صلوات می فرستاد پس برای ما هم مستحب است شکر خدا بجا آوریم بخاطر تولد ایشان و اطعام کنیم و کارهای دیگری که موجبات خوشحالی است را انجام دهیم.

در کتاب عرف التعریف بالمولد الشریف شمس الدین جزری دیدم که نوشته بود ابولهب را بعد از مرگش در خواب دیدند و از حالش سوال کردند گفت در آتش هستم فقط در شبهای دوشنبه بر من تخفیف می دهند به این صورت که از بین انگشتانم کمی آب جاری می شود و این بخاطر این است که من چون تولد رسول الله را شنیدم ثویبه کنیز خود را آزاد کردم چون او به ایشان شیر داد. اگر ابولهب کافر بخاطر خوشحالی در تولد ایشان به این فیض می رسد پس حال مسلمان که در تولد ایشان خوشحالی کند چه خواهد بود.» (الحاوی للفتاوی فی الفقه وعلوم التفسیر والحدیث والاصول والنحو والاعراب وسائر الفنون، ج ۱، ص ۱۸۷، دار الکتب العلمیة - بیروت / لبنان - ۱۴۲۱هـ - ۲۰۰۰م ، الطبعة : الأولى ، تحقیق : عبد اللطیف حسن عبد الرحمن)

قضیه ابولهب در صحیح بخاری هم آمده است: «ثُوَیْبَةُ مَوْلَاةٌ لِأَبِی لَهَبٍ کان أبو لَهَبٍ أَعْتَقَهَا فَأَرْضَعَتْ النبی صلى الله علیه وسلم فلما مَاتَ أبو لَهَبٍ أُرِیَهُ بَعْضُ أَهْلِهِ بشرحیبة قال له مَاذَا لَقِیتَ قال أبو لَهَبٍ لم أَلْقَ بَعْدَکُمْ غیر أَنِّی سُقِیتُ فی هذه بِعَتَاقَتِی ثُوَیْبَةَ» (صحیح البخاری، ج ۵، ص ۱۹۶۱،ش ۴۸۱۳)

سخن برخی از علمای اهل سنت در مورد جشن تولد گرفتن:

حضرمی شافعی(م۹۳۰ه) می گوید :

«یجتمع أهل ( مکة ) لیلة المولد الشریف ، للذکر والدعاء والتبرک بمسقط رأسه [ صلى الله علیه وسلم ] . وأفتى جماعة من المتأخرین بأن عمل المولد على هذا القصد حسن محمود؛ مردم در شب تولد رسول الله صلی الله علیه و آله در محل تولد ایشان در مکه اجتماع می کنند و ذکر و تسبیح و تبرک می جویند گروهی از متاخرین جشن تولد را به این نیت نیکو و پسندیده دانسته اند.» (حدائق الأنوار ومطالع الأسرار فی سیرة النبی المختار ج ۱، ص ۱۰۵ ، دار الحاوی - بیروت - ۱۹۹۸م ، الطبعة : الأولى ، تحقیق : محمد غسان نصوح عزقول)

ابن عباد می گوید:

«اما المولد ، فالذی یظهر لی انه عید من أعیاد المسلمین وموسم من مواسمهم ، وکلّ ما یفعل فیه ممّا یقتضیه وجود الفرح والسرور بذلک المولد المبارک . . أمرٌ مباح لا منکر؛ تولد رسول الله صلی الله علیه و آله عید مسلمانان است و هرآنچه که باعث شادی است در این روز انجام دادن امر مباحی است.» (القول الفصل بمولد خیر الرسل: ۱۷۵)

صالحی شامی(م۹۴۲ه) می گوید :

وقال الشیخ الإمام العلامة نصیر الدین المبارک الشهیر باب الطباخ فی فتوى بخطه : إذا أنفق المنفق تلک اللیلة وجمع جمعا أطعمهم ما یجوز إطعامه وأسمعهم ما یجوز سماعه ودفع للمسمع المشوق للآخرة ملبوسا ، کل ذلک سرورا بمولده صلى الله علیه وسلم فجمیع ذلک جائز ویثاب؛ اب الطباخ گفته است: اطعام و شنیدنیهای جایز و لباس پوشیدن اگر بخاطر خوشحالی در تولد رسول الله صلی الله علیه و آله باشد همه جایز و ثواب دارد» (سبل الهدى والرشاد فی سیرة خیر العباد ج ۱، ص ۳۶۳ ، دار الکتب العلمیة - بیروت - ۱۴۱۴هـ ، الطبعة : الأولى ، تحقیق : عادل أحمد عبد الموجود وعلی محمد معوض)

همانطور که کلام علمای اهل سنت را آوردیم ، آنها این کار را از سیره خود رسول خدا (ص) گرفته اند ! یعنی آن حضرت خود در سالگرد ولادت خویش قربانی می کرده اند ! آیا تبعیت از ایشان می شود بدعت ؟

جدای از این ، دیگر علمای اهل سنت صریحا گفته بودند که حتی اگر این کار بدعت باشد ، بدعت به نظر اهل سنت ، بر دو نوع است ، بدعت قبیح و بدعت حسن که این کار جزء بدعتهای حسن قرار می گیرد. چنانکه بکری دمیاطی می گوید:

«من البدع الحسنة التی علیها صاحبها لما فیه من تعظیم قدر النبی صلى الله علیه وسلم وإظهار الفرح والاستبشار بمولده الشریف؛ اظهار فرح و شادی در تولد رسول الله صلی الله علیه و آله از بدعتهای حسنه است.»

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

(۱)