با سلام

در پاسخ به سؤال اول شما، در حدیث آمده است:

أول الأوصیاء بعد أخی ، الحسن ثم الحسین ، ثم تسعة من ولد الحسین فی منزل واحد فی الجنة . ولیس منزل أقرب إلى الله من منزلی ثم منزل إبراهیم وآل إبراهیم

در این حدیث پیامبر از منزلت ابراهیم و آل ابراهیم را یک منزلت بیان می‌کند و آن‌ها را بعد از منزلت خود در پیشگاه می‌داند و قبل از آن هم فرموده است که همه ائمه علیهم السلام در یک منزلت هستند، این قرینه نشان می‌دهد که منظور از منزلت من یعنی منزلت من و فرزندان من چون درمورد حضرت ابراهیم هم فرموده است منزلت ابراهیم و آل ابراهیم.

ثانیا اگر هم در این حدیث چنین صراحتی وجود نداشته باشد در احادیث معتبر دیگری وجود دارد که با نگاه به آن‌ها می‌توان به این جمع بندی رسید.

در رابطه با سؤال دوم شما در خود روایت‌آمده است:

وشهیدنا خیر الشهداء أعنی حمزة عمی . قالت : یا رسول الله ، سید الشهداء الذین قتلوا معک ؟ قال : لا ، بل سید الشهداء من الأولین والآخرین ما خلا الأنبیاء والأوصیاء .

حضرت تصریح می‌کند که منظور حمزه سید الشهداء است و بعد هم می‌فرماید: البته غیر از انبیاء و اوصیاء؛ یعنی مقام حمزه از تمامی شهدا بالاتر است غیر از شهدایی که علاوه بر مقام شهادت پیامبر یا وصی پیامبر هم بوده‌اند که امام حسین علیه السلام هم وصی پیامبر بوده‌اند؛ پس مقام حمزه از امام حسین علیه السل ام بالاتر نیست.

اینکه چرا خود امام حسین را نفرمودند؛ چون اصلا بحث در شهداء عادی امت‌ها است و پیامبر می‌فرماید: حمزه از تمامی شهداء امت‌های گذشته و آینده مقام بالاتری دارد و بعد خود حضرت می‌فرماید: جز کسانی که پیامبر یا وصی بودند و شهید شدند که شامل امام حسین نمی‌شود و پیامبر در مقام بیان مقام امام حسین علیه السلام نیستند؛ بلکه می‌خواهند مقام حمزه را بیان کنند.

موفق باشید.

گروه پاسخ به شبهات مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)

نظر شما: * نام: * پست الکترونیکی: * متن نظر : * کد امنیتی:

بازگشت