 |
درباره ما |  |
| کد سؤال: ۲۴۲۹۴ | قرآن و کتب آسمانی نبوت »معجزه چند سؤالی | تعداد بازدید: ۳۳ |
با سلام و احترام همان طور که اشاره فرمودید به علت سیاست منع تدوین حدیث، بسیاری از روایات که از پیامبر صلی الله علیه و آله صادر شده بود از بین رفت و از سوی دیگر به مدد به کارگیری دسته ای از جاعلان حدیث، بسیاری از فضائل و داستانها و ...که حقیقت نداشت وارد منابع اهل تسنن شد که با مطالعه مشخص میشود بسیاری از مشهورات نزد آنان، ثمره همان سیاست است؛ اما نکته دیگری که باید بیان شود که در سوال جنابعالی هم منعکس شده است این است که اگرچه بسیاری از منابع اسلامی دستخوش همان اعمال سیاست های خاص این افراد قرارگرفت و ناگفته های پیامبر صلی الله علیه و آله به عنوان گفته و گفته های مبارک ایشان، تبدیل به ناگفته شد، اما جنبه اعجاز قرآن که یکی از نشانه های آن، دعوت به تحدی بوده است، منحصر در سنت نبوی نمی باشد که با تردید در صحت و سقم برخی از فقرات آن، دچار خلل شود، بلکه با توجه به تواترآیات قرآن و قطعی الصدور بودن همه آن (تواتر قرآن مورد اتفاق بزرگان شیعه و سنی است که به عنوان نمونه کلام مرحوم شیخ مفید بیان میشود که میفرمایند: إعْتِقَادُنَا أنَّ القُرآنَ الذی أنْزَلَهُ اللّهُ على نبیِّهِ مُحَمَّدٍ (صلى الله علیه وآله) هُوَ مَا بَیْنَ الدَّفَّتَیْنِ، وهو ما فی أیدی الناسِ لیس بأکثرٍ من ذلک ، ومَبْلَغَ سُوَرِهِ عِنْدَ الناسِ مائة وأربع عشرة سورةٌ . اعتقاد ما این است که : قرآنی که خداوند بر پیامبرش نازل کرده، همان قرآنی است که الآن بین جلد و در اختیار مردم است و بیشتر از این نبوده ، تعداد سوره‌های این قرآن در نزد مردم، یک صد و چهارده سوره است . الاعتقادات فی دین الإمامیة - الشیخ الصدوق - ص ۸۴ کلام آیت الله العظمی خویی در مورد تواتر قرآن وأما أصل القرآن فهو واصل إلینا بالتواتر بین المسلمین ، وبنقل الخلف عن السلف . وتحفظهم على ذلک فی صدورهم وفی کتاباتهم ، البیان فی تفسیر القرآن - السید الخوئی - ص ۱۵۸ اصل قرآن که به دست ما رسیده است متواتر بین مسلمین است و این تواتر با توجه به نقل خلف از سلف(سینه به سینه) و با توجه به حفاظت آنان بر قرآن در قلبها و نوشتارشان حاصل شده است. و نظر به اینکه دعوت به تحدی در قرآن هم آمده است(قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلى أَنْ یَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا یَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَ لَوْ کانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهیرا، سوره اسراء آیه ۸۸،)، اصل دعوت به تحدی ثابت است، اگر چه اصل دعوت به تحدی در سنت نبوی مورد شک و تردید باشد؛ بنابراین دوری که شما سبب تسلسل و عدم قابلیت برای اثبات اعجاز قران بیان کرده بودید وجود ندارد؛ ضمن اینکه شواهد و مویدات به روشنی بیان میکند که انگیزه برای تحدی و تلاش برای بی اعتبار کردن قرآن همواره به کاملترین و بیشترین صورت موجود است، زیرا افرادی چون شعراء و متکلمین و ملحدین و دسته های مختلف، هرکدام با هدفی، یکی برای مطرح کردن خود مانند ادباء و شاعران و یکی برای ضربه به اسلام مانند ملحدین و زنادقه و...همواره به دنبال دست و پنجه نرم کردن با اسلام و قران و مسلمین بوده اند و نهایت انگیزه را برای این اقدام داشته اند و مقتضی برای اقدام افراد مختلف برای تحدی با قرآن به کاملترین صورت وجود داشته است؛ نکته دیگری هم که باید به این مطالب اضافه کرد این است همان دعوت به تحدی و اعتراف به علوشان و مرتبه قرآن از سوی زبان شناسان و بزرگان ادب و شعر و...آن قدر در بین عرب زیاد است که نوعی تواتر برای دعوت به تحدی را اثبات میکند، اگر چه برخی از مطالب روایت شده ممکن است یقین آور نباشد ولی مجموعه آنها اطمینانی برای افراد حاصل میکند که نشان میدهد که توافق بر کذب سازی و داستانسرایی منتفی است، به عنوان نمونه به کلام ابن المقفع که در صدد آوردن کلامی مثل قران بود اشاره میشود: حکی أن ابن المقفع طلب أن یعارض القرآن ، فنظم کلاما ، وجعله مفصلا ، وسماه سورا ، فاجتاز یوما بصبی یقرأ فی مکتب : ) وَقِیلَ یَا أَرْضُ ابْلَعِی مَآءَکِ وَیَا سَمَاءُ أَقْلِعِی وَغِیضَ الْمَآءُ وَقُضِیِ الأمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِیِّ وَقِیلَ بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ( فرجع ، ومحا ما عمل ، وقال : أشهد أن هذا لا یعارض أبدا ، وما هو من کلام البشر ، وکان فصیح أهل عصره النکت والعیون تفسیر الماوردی ج ۱ ص ۳۱ ، اسم المؤلف: أبو الحسن علی بن محمد بن حبیب الماوردی البصری الوفاة: ۴۵۰هـ ، دار النشر : دار الکتب العلمیة - بیروت / لبنان - لا یوجد ، الطبعة : لا یوجد ، تحقیق : السید ابن عبد المقصود بن عبد الرحیم حکایت شده است که ابن المقفع میخواست با قرآن رقابت داشته باشد، کلامی را تنظیم کرد و نام آن را سوره قرار داد، روزی از کنار کودکی در مکتب میگذشت، دید که این کودک این ایه شریفه را تلاوت میکند...بعد از شنیدن این آیه برگشت و آنچه که را که مهیا کرده بود محو کرد و گفت گواهی میدهم هیچ چیز توان رقابت و معارضه با آن را ندارد و کلام بشری نیست، این در حالی است که ابن المقفع فصیح عصر خودش بوده است. اضافه بر این مطلب امثال عتبه و اصمعی به ناتوانی خود در رویارویی با قران و شکست خود در مقام تحدی با قرآن تصریح کرده اند. موفق باشید گروه پاسخ به شبهات موسسه حضرت ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف
| ||