 |
درباره ما |  |
| کد سؤال: ۲۴۲۶۱ | امامت و ائمه (علیهم السلام) »امامت خاصه »امام علی (ع) »فرزندان »حضرت زینب (س) | تعداد بازدید: ۱۳۰ |
باسلام دوست گرامی در برخی از منابع به شکستن سر حضرت زینب سلام الله علیها بعد از شهادت حضرت سید الشهداء علیه السلام اشاره شده است، از جمله مرحوم مجلسی فرموده اند که این مطلب را در بعضی کتب معتبره دیده اند: أَقُولُ رَأَیْتُ فِی بَعْضِ الْکُتُبِ الْمُعْتَبَرَة.......فَالْتَفَتَتْ زَیْنَبُ فَرَأَتْ رَأْسَ أَخِیهَا فَنَطَحَتْ جَبِینَهَا بِمُقَدَّمِ الْمَحْمِلِ حَتَّى رَأَیْنَا الدَّمَ یَخْرُجُ مِنْ تَحْتِ قِنَاعِهَا وَ أَوْمَأَتْ إِلَیْهِ بخرقة [بِحُرْقَةٍ] وَ جَعَلْتْ تَقُولُ- بحار الأنوار (ط - بیروت) / ج۴۵ / ۱۱۵ / باب ۳۹ الوقائع المتأخرة عن قتله صلوات الله علیه إلى رجوع أهل البیت ع إلى المدینة و ما ظهر من إعجازه صلوات الله علیه فی تلک الأحوال ..... ص : ۱۰۷ وقتی حضرت زینب سر مبارک برادرش را بر روی نی دید، پیشانی خود را به چوبه محمل کوبید تا اینکه مشاهده شد که خون از زیر روسری مبارک جاری شد......... از این واقعه برخی از بزرگان مانند مرحوم امام خمینی رضوان الله علیه که دقت ویژه ای در روایات داشته اند، در آثار و اشعار خود بهره برده اند: رفت بر نی رأس پر خـون حسین بود زینب پای نی در شور و شین نی زِ حلقوم حسین خون می مکید پـای نی زیـنب گریـبان می دریـد دیـد بر نی چـون سر آن حق پرست سر به محمل زد جبین خود شکست http://hawzahnews.com/mobile/mobiledetail/News/۳۴۳۸۴۶/۷۵ اضافه بر رهبر کبیر انقلاب که به این مطلب تصریح داشته اند، بسیاری از فقها و بزرگان دیگر مانند مرحوم آیت الله تبریزی، سید صادق روحانی و غیره نیز به این مطلب اذعان داشته اند که نمونه ای از این موارد اشاره میشود: نکته دیگری که قابل توجه است این است که عزاداری و لطمه و آزردن در میان ادیان دیگر نیز شبیه آنچه در روایت سرشکستن حضرت زینب کبری سلام الله علیها بیان شد، رواج داشته است تا آنجا که در عزای عزیزان خود ریش های خود را میکندند و شدیدترین لطمات را به بدن خود وارد میساختند و در عزای بزرگان و زعماء از این مقدار هم تجاوز میکردند: وکان الیهود ، عند ندب المیت ، یبکون کثیرا ، ویمزقون ثیابهم ، ویلطمون خدودهم ، ویصومون عن الأکل ( ۲ صم ۱ : ۱۲ ) ، ویرتمون على الأرض ( ۲ صم ۱۲ : ۱۶ ) ، وینتفون شعر لحاهم ، ویحلقونه ، ویجرحون أجسادهم ( لا ۱۹ : ۲۸ و ۲۱ : ۵ وتث ۱۴ : ۱ وار ۱۶ : ۶ ) ، وذلک لمدة سبعة أیام ، إلا الزعماء فکانوا یندبونهم شهرا کاملا قاموس الکتاب المقدس - مجمع الکنائس الشرقیة - ص ۹۶۵ یهودیان هنگام ندبه در عزای میت، بسیار میگریستند و لباسهای خود را پاره میکردند و به صورت خود لطمه میزدند و چیزی نمیخوردند و بر زمین میخوابیدند و موهای صورت و لحیه خود را میکندند و بدنهای خود را مجروح میکردند و این کار را هفت روز ادامه میدادند، درمورد زعمای خود این کار را یکماه ادامه میدادند. موفق باشید.گروه پاسخ به شبهات موسسه حضرت ولیعصر عجل الله تعالی فرجه الشریف | ||