با سلام

دوست گرامی

پاسخ در غالب چند نکته بیان می شود:

نکته اول:

علومی که اهل بیت علیهم السلام از آن استفاده می کنند به دو بخش تقسیم می شود:

الف: بخشی از این علوم منشاء الهی دارند (وحی و الهام و...) که علوم ماورای طبیعی گفته می شود. در کتاب شریف "کافی" بابی وجود دارد با عنوان "ان الائمة اذا شاؤوا ان یعلموا علموا"، یعنی امامان هرگاه می‌خواستند که چیزی را بدانند، از آن آگاه می‌شدند. در این باب روایات بسیاری جمع آوری شده است.

ب) بخشی از این علوم هم از راه عادی به دست می آید که در این بخش مانند سایر مردم هستند و فرقی ندارند.

نکته دوم:

امامان بزرگوار، وظیفه نداشتند که در هر امری از امور روزانه خود، متوسل به علوم ماورای طبیعی شوند بلکه آنها هم مانند سایر مردم موظف به انجام تکالیف از طریق علوم عادی بودند. مثلا اگر در مسند قضاوت می نشستند مدعی باید برای اثبات حرف خود شاهد می آورید. و طبق قرائن موجود حکم صادر می نمود نه این که با علم غیب حکم صادر کند.

نکته سوم:

موارد استفاده از علم غیب، موارد خاص بود. و آن هم جایی بود که پای مصلحت و حفظ دین در میان بود. و الا اگر قرار بود امام کلا از علم غیب استفاده کند با دو مشکل اساسی روبرو می شد. یکی این که وجه ی الگو بودن او از بین می رفت. و دیگری این که استفاده همیشگی از علم غیب باعث اختلال در نظام هستی می شد. چون اراده خداوند بر اساس نظام اسباب و مسببات طبیعی نوع بشر تعلق گرفته است. لذا می بینیم امام وقتی بیمار می شود نزد طبیب می رود. برای خرید ما یحتاج به بازار می رود. برای ارتزاق مانند سایر مردم کار می کند.

با توجه به نکات بیان شده باید گفت: امام رضا علیه السلام اگر چه در رفتنش به نزد مامون و خوردن انگور زهر آلود، اختیاری نداشته و به اجبار چنین کاری را انجام دادند. اما امام موظف به رفتار، بر طبق علوم عادی بود. مانند سایر امامان دیگر.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

نظر شما: * نام: * پست الکترونیکی: * متن نظر : * کد امنیتی:

بازگشت