 |
درباره ما |  |
| کد سؤال: ۲۳۵۰۵ | احکام فقهی »روزه عقاید شیعه و پاسخ به شبهات آن | تعداد بازدید: ۳۷ |
بسم الله الرحمن الرحیم سلام دوست محترم؛ روزه عبادتی است که انسان در یک ماه از سال قمری (ماه مبارک رمضان) در
طول روز، گذشته از ترک یک سری گناهان، برخی لذتهای حلال از جمله خوردن و آشامیدن
را بخاطر خدا ترک می‌کند تا این عبادت (روزه) صحیح باشد. صبر و صبوری نیز به معنای تحمّل و استقامت در برابر مشکلات و فشارهای
مختلف است. بدین ترتیب رابطه بین صبر و روزه بخوبی روشن است. هرقدر عمل انسان به
دستورات روزه دقیقتر باشد، صبر و تحمّل انسان نیز بیشتر می‌شود. کسی که روزه می‌گیرد
، از اذان صبح تا اذان مغرب گرسنگی و تشنگی را تحمل می‌کند یعنی در برابر فشار
گرسنگی و تشنگی صبر و استقامت می‌کند . این صبر و تحمل یک ماهه نوعی تمرین برای یازده
ماه دیگر سال است. اگر در غیر از ماه رمضان غذای حرامی در مقابل انسان قرار گرفت،
به یاد آورد که در ماه مبارک رمضان بخاطر دستور خدا غذای حلال را بر خود حرام کرده
و نه یک روز بلکه سی روز تمام آب و غذا نخورده است. حال چگونه به غذای حرام دست
درازی کند؟! اگر به خانه آمد و ناهار هنوز آماده نبود، از کوره در نرود و ناراحت
نشود . به یاد آورد که او توانست در روز ماه رمضان مثلا دوازده ساعت تحمل کند و غذا
نخورد و اتفاقی هم نیفتاد! پس الان هم قطعا می‌تواند یک ساعت دیگر تحمل کند بدون
اینکه با همسرش پرخاش کند.
به عبارت دیگر رابطه صبوری با روزه ، رابطه ای مستقیم است که هرچه عمل
به دستورات روزه و روزه داری دقیقتر باشد، آستانه صبر و تحمل انسان در تمام زندگی
بالاتر رفته و درجات بهتری از صبوری و استقامت را در زندگی بدست خواهد آورد. | ||