 |
درباره ما |  |
| کد سؤال: ۲۳۳۰۱ | نهج البلاغه عمومی »بررسی روایات امامت و ائمه (علیهم السلام) »امامت خاصه »امام علی (ع) | تعداد بازدید: ۳۸ |
با سلام دوست گرامی در این خطبه، امیرالمومنین می فرمایند لَقَدْ نَهَضْتُ فِیهَا وَ مَا بَلَغْتُ الْعِشْرِینَ. یعنی من به بیست سال نرسیده بودم و آماده نبرد با مشرکان بودم. لذا ابتدا باید معنای نهضت روشن شود. نهض در لغت به معنای آماده شدن است: در لسان العرب آمده: نهض الطائر : بسط جناحیه لیطیر در اینجا نهض به این معناست که پرنده بالهایش را باز کرد یعنی آماده شد تا پرواز کند. محمد بن مکرم بن منظور الأفریقی المصری. لسان العرب ج ۷ ص ۲۴۵، دار النشر : دار صادر - بیروت ، الطبعة : الأولى در اساس البلاغه زمخشری آمده: وتناهدوا فی الحرب نهض بعضهم إلى بعض للمحاربة در این عبارت نهض بعضهم الی بعض للمحاربه: یعنی گروهی بر گروه دیگر بپا خواست تا جنگ کنند. یعنی آماده شدند تا بجنگند. أبو القاسم محمود بن عمر بن محمد بن عمر الخوارزمی الزمخشری. اساس البلاغة ج۱ ص۶۶۰، دار النشر : دار الفکر - ۱۳۹۹هـ ۱۹۷۹م همچنین در معجم الافعال المتعدیه آمده: و تناهضوا فی الحرب : نهض کل تناهضوا فی الحرب را اینگونه معنا کرده اند که همه آماده شدند. موسى بن محمد بن الملیانی الأحمدی، معجم الافعال المتعدیه بحرف، ج۱ ص۴۰۱. پس حضرت در خطبه آماده بودن خود را متذکر می شود در حالی که هنوز کمتر از بیست سال، سن داشتند و این دال بر شجاعت بسیار حضرت می باشد در حالی که هنوز سن چندانی نداشت شاهد و قرینه این مطلب هم، ماجرای لیله المبیت است که مشرکین نقشه قتل پیامبر صلی الله علیه و آله را کشیدند و امیرالمومنین بجای پیامبر صلی الله علیه و آله در بستر ایشان خوابیدند. ماجرای لیله المبیت در کتب بسیاری از اهل سنت نقل شده است از جمله احمد بن حبنل در مسندش نقل می کند: حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ حَدَّثَنَا مَعْمَرٌ قَالَ وَأَخْبَرَنِی عُثْمَانُ الْجَزَرِیُّ أَنَّ مِقْسَمًا مَوْلَى ابْنِ عَبَّاسٍ أَخْبَرَهُ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ فِی قَوْلِهِ ( وَإِذْ یَمْکُرُ بِکَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِیُثْبِتُوکَ ) قَالَ تَشَاوَرَتْ قُرَیْشٌ لَیْلَةً بِمَکَّةَ فَقَالَ بَعْضُهُمْ إِذَا أَصْبَحَ فَأَثْبِتُوهُ بِالْوَثَاقِ یُرِیدُونَ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَقَالَ بَعْضُهُمْ بَلْ اقْتُلُوهُ وَقَالَ بَعْضُهُمْ بَلْ أَخْرِجُوهُ فَأَطْلَعَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ نَبِیَّهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ عَلَى ذَلِکَ فَبَاتَ عَلِیٌّ عَلَى فِرَاشِ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ تِلْکَ اللَّیْلَةَ وَخَرَجَ النَّبِیُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ حَتَّى لَحِقَ بِالْغَارِ وَبَاتَ الْمُشْرِکُونَ یَحْرُسُونَ عَلِیًّا یَحْسَبُونَهُ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ فَلَمَّا أَصْبَحُوا ثَارُوا إِلَیْهِ فَلَمَّا رَأَوْا عَلِیًّا رَدَّ اللَّهُ مَکْرَهُمْ فَقَالُوا أَیْنَ صَاحِبُکَ هَذَا قَالَ لَا أَدْرِی ... مشرکان در مکه به مشاوره پرداختند، بعضى گفتند به هنگام صبح او را ببندید و به زندان بیفکنید (منظورشان پیامبر(صلى الله علیه وآله) بود) و بعضى گفتند او را به قتل برسانید و بعضى گفتند او را تبعید کنید. خداوند متعال پیامبرش را از این ماجرا آگاه ساخت و در این هنگام على(علیه السلام) در بستر پیامبر(صلى الله علیه وآله) خوابید ... و پیامبر(صلى الله علیه وآله) از مکه خارج شد... أبو عبد الله أحمد بن محمد بن حنبل بن هلال بن أسد الشیبانی (المتوفى : ۲۴۱هـ). مسند أحمد. جزء ۷ ص ۱۱۴. مصدر الکتاب : موقع الإسلام موفق باشید گروه پاسخ به شبهات | ||