باسلام

دوست گرامی

در کتاب امالی شیخ طوسی و کشف الغمه چنین آمده است:

وَ عَنِ الْمِنْهَالِ بْنِ عَمْرٍو قَالَ‏ حَجَجْتُ فَدَخَلْتُ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ فَقَالَ لِی یَا مِنْهَالُ مَا فَعَلَ حَرْمَلَةُ بْنُ کَاهِلٍ الْأَسَدِیُّ قُلْتُ تَرَکْتُهُ حَیّاً بِالْکُوفَةِ قَالَ فَرَفَعَ یَدَیْهِ ثُمَّ قَالَ اللَّهُمَّ أَذِقْهُ حَرَّ الْحَدِیدِ اللَّهُمَّ أَذِقْهُ حَرَّ النَّارِ قَالَ فَانْصَرَفْتُ إِلَى الْکُوفَةِ وَ قَدْ خَرَجَ بِهَا الْمُخْتَارُ بْنُ أَبِی عُبَیْدَةَ وَ کَانَ لِی صَدِیقاً فَرَکِبْتُ لِأُسَلِّمَ عَلَیْهِ فَوَجَدْتُهُ قَدْ دَعَا بِدَابَّتِهِ فَرَکِبَهَا وَ رَکِبْتُ مَعَهُ حَتَّى أَتَى الْکُنَاسَةَ فَوَقَفَ وُقُوفَ مُنْتَظِرٍ لِشَیْ‏ءٍ وَ کَانَ قَدْ وَجَّهَ فِی طَلَبِ حَرْمَلَةَ بْنِ کَاهِلٍ فَأُحْضِرَ فَقَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی مَکَّنَنِی‏ مِنْکَ‏ ثُمَّ دَعَا بِالْجَزَّارِ فَقَالَ اقْطَعُوا یَدَیْهِ فَقُطِعَتَا ثُمَّ قَالَ اقْطَعُوا رِجْلَیْهِ فَقُطِعَتَا ثُمَّ قَالَ النَّارَ النَّارَ فَأُتِیَ بِطُنِّ قَصَبٍ ثُمَّ جُعِلَ فِیهَا ثُمَّ أُلْهِبَ فِیهِ النَّارُ حَتَّى احْتَرَقَ فَقُلْتُ سُبْحَانَ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالْتَفَتَ إِلَیَّ الْمُخْتَارُ فَقَالَ مِمَّ سَبَّحَتْ فَقُلْتُ لَهُ دَخَلْتُ عَلَى عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ فَسَأَلَنِی عَنْ حَرْمَلَةَ فَأَخْبَرْتُهُ أَنِّی تَرَکْتُهُ بِالْکُوفَةِ حَیّاً فَرَفَعَ یَدَیْهِ وَ قَالَ اللَّهُمَّ أَذِقْهُ حَرَّ الْحَدِیدِ اللَّهُمَّ أَذِقْهُ حَرَّ النَّارِ فَقَالَ الْمُخْتَارُ اللَّهَ اللَّهَ أَ سَمِعْتَ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ یَقُولُ هَذَا قُلْتُ اللَّهَ اللَّهَ لَقَدْ سَمِعْتُهُ یَقُولُ هَذَا فَنَزَلَ مُخْتَارٌ فَصَلَّى رَکْعَتَیْنِ ثُمَّ أَطَالَ ثُمَّ سَجَدَ وَ أَطَالَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ ذَهَبَ وَ مَضَیْتُ مَعَهُ حَتَّى انْتَهَى إِلَى بَابِ دَارِی فَقُلْتُ لَهُ إِنْ رَأَیْتَ أَنْ تُکْرِمَنِی بِأَنْ تَنْزِلَ وَ تَتَغَذَّى عِنْدِی فَقَالَ یَا مِنْهَالُ تُخْبِرُنِی أَنَّ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ دَعَا اللَّهَ بِثَلَاثِ دَعَوَاتٍ فَأَجَابَهُ اللَّهُ فِیهَا عَلَى یَدَیَّ ثُمَّ تَسْأَلُنِی الْأَکْلَ عِنْدَکَ هَذَا یَوْمُ صَوْمٍ شُکْراً لِلَّهِ عَلَى مَا وَفَّقَنِی لَهُ.

و روایت است از منهال بن عمرو که او گفت: وقتى که به حج رفته بودم خدمت على بن حسین (ع) رفتم آن حضرت گفت: یا منهال چه کرد حرملة بن کاهل اسدى؟ گفتم: او را گذاشتم زنده در کوفه گفت: آن حضرت دستهاى مبارک برداشت و گفت بار خدایا بچشان او را گرمى آهن، بار خدایا بچشان او را حرارت آتش، گفت: چون بازگشتم بکوفه خروج کرده بود مختار بن أبى عبیده و دست یافته به مردم کوفه و مرا با او دوستى بود، سوار شدم که بروم بدیدن و سلام او او را یافتم و او نیز مرکب طلبیده با هم سوار شدیم و آمدیم بکناسه، او استاد و انتظار چیزى میکشید و در آن حال مختار بطلب حرملة ابن کاهل فرستاده بود و او را حاضر ساخته گفت: الحمد للَّه که مرا مستولى گردانید بر تو و ممکن ساخت ، و بعد از آن جلاد را طلبید و فرمود تا هر دو دست و هر دو پاى او را برید آنگاه گفت: النار النار، پس پشته هیزم آوردند و آتش زدند و او را در آن انداختند تا سوخت، من گفتم: سبحان اللَّه سبحان اللَّه، مختار این شنیده متوجه شد و گفت: سبب تسبیح تو چه بود؟ گفتم: رفته بودم بخدمت على ابن حسین (ع) آن حضرت أحوال حرمله از من پرسید من خبر دادم او را که من حرمله را زنده گذاشتم در کوفه دستهاى مبارک برداشت و فرمود که‏: اللهم اذقه حر الحدید، اللهم اذقه حر النار. مختار گفت: اللَّه اللَّه آیا تو شنیدى این را از على بن حسین که میفرمود این را؟ گفتم: بخدا که شنیدم‏ این را که میگفت، مختار فرود آمد و دو رکعت نماز طولانى گزارد، و بعد از آن سجده دور و دراز کرد بعد از آن سر برداشت و روان شد و من با وى رفتم تا منتهى شد بخانه من گفتم اگر مصلحت میدانى لحظه مشرف فرماى مر او فرود آى در منزل من و طعام چاشت نزد من بخور گفت: أى منهال خبر دادى مرا که على بن حسین (ع) سه نوع دعا فرمود و حق سبحانه و تعالى آن را اجابت فرمود بر دست من این چنین نعمتى بمن خورانیدى بعد از آن سؤال میکنى که نزد تو طعام خورم این روز روزه شکر است خداى را که مرا توفیق داد از براى این امر.

اربلى، على بن عیسى، کشف الغمة فی معرفة الأئمة (ط - القدیمة)، ج‏۲ ؛ ص۱۱۲، بنى هاشمى - تبریز، چاپ: اول، ۱۳۸۱ق.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات