چرا به ضریحی که نسبت نشده است تبرک می‌جویند؟
با سلام دوست گرامی
تبرک
به آثار صالحان، دلیل قرآنی و روایی دارد در داستان حضرت یوسف ، حضرت یعقوب چشمانش
بخاطر گریه بر فرزندش نابینا شده بود که با تبرک به پیراهن حضرت یوسف بینا شد اذْهَبُوا
بِقَمیصی هذا فَأَلْقُوهُ عَلى وَجْهِ أَبی یَأْتِ بَصیراً وَ أْتُونی
بِأَهْلِکُمْ أَجْمَعینَ پیراهن مرا نزد پدرم یعقوب برده بر روی او افکنید تا
دیدگانش بینا شود.یوسف۹۳
آیا
این تبرک به اثار انبیاء وصالحین نیست؟!! در خصوص ضریح نیز باید بگوییم این نیز مانند پیراهن یوسف چون منتسب به یک اولیاء و امام است لذا از این جهت مورد تبرک است اما شرک به معنی پرستیدن است که چنین چیزی در این موارد منتفی است چون نیت را باید در این خصوص در نظر داشت همچنانکه رهبر فکری وهابیت ابن تیمیه گوید اگر کسی به بت سجده کند اما قصد او پرستیدن بت نباشد اشکال ندارد
او می گوید
وإلا فلو قدر أنه سجد قدام وثن ولم یقصد بقلبه السجود له بل قصد السجود لله بقلبه لم یکن ذلک کفرا وقد یباح ذلک إذا کان بین مشرکین یخافهم على نفسه فیوافقهم فی الفعل الظاهر ویقصد بقلبه السجود لله کما ذکر
وگرنه، اگر تقدیر چنین آید که او(هر شخصی) در برابر بتی سجده کرد و در قلبش قصد عبادت آن را نداشته باشد بلکه نیتش سجده برای خدا باشد این کفر نخواهد بود. برای کسی که در بین مشرکان است و بر نفس خویش از آنان ترس دارد، ممکن است مباح باشد که در فعل ظاهری با آنها همراه شود – و برای بت هایشان سجده نماید – و در قلبش قصد سجود برای الله تعالی را داشته باشد
: کتب ورسائل وفتاوى شیخ الإسلام ابن تیمیة ، اسم المؤلف: أحمد عبد الحلیم بن تیمیة الحرانی أبو العباس الوفاة: ۷۲۸ ، دار النشر : مکتبة ابن تیمیة ، الطبعة : الثانیة ، تحقیق : عبد الرحمن بن محمد بن قاسم العاصمی النجدی مجموع الفتاوى ج ۱۴ ص ۱۲۰
با این وجود در خصوص ضریح نیز باید بگوییم مراد پرستیدن نیست که بگوییم این بت پرستی است!!
در
روایات نیز چنین آمده است
حدثنی
محمد بن الحسن بن علی بن مهزیار ، عن جده علی ابن مهزیار ، عن الحسن بن سعید ، عن
عبد الله بن عبد الرحمان الأصم ، قال : حدثنا أبو عمرو شیخ من أهل الکوفة ، عن أبی
حمزة الثمالی عن أبی عبد الله علیه السلام قال : کنت بمکة - وذکر فی حدیثه - قلت :
جعلت فداک انی رأیت أصحابنا یأخذون من طین الحائر لیستشفون به هل فی ذلک شئ مما
یقولون من الشفاء ، قال : قال : یستشفى بما بینه وبین القبر على رأس أربعة أمیال ، وکذلک قبر
جدی رسول الله صلى الله علیه وآله وکذلک طین قبر الحسن وعلی ومحمد فخذ منها ،
فإنها شفاء من کل سقم وجنة مما تخاف ولا یعدلها شئ من الأشیاء التی یستشفى بها الا
الدعاء ...
کامل الزیارات - جعفر بن محمد بن قولویه - ص ۴۷۰
محمد بن الحسن بن على بن مهزیار، از پدرش، از جدش
على بن مهزیار، از حسن بن سعید، از عبد الله بن عبد الرحمن اصم، وى مىگوید:
ابو عمرو که شیخى از اهل کوفه بود براى ما حدیث گفت، وى
از ابو حمزه ثمالى و او از حضرت ابى عبد الله علیه السلام نقل کرده، وى گفت: من در
مکه بودم (... در اثناء حدیثش گفت):
فدایت شوم مىبینم اصحابمان را که تربت حائر را براى
استشفاء اخذ مىکنند، آیا اینکه مىگویند در این تربت شفاء هست درست است؟
وى گفت: امام علیه السلام فرمودند:
استشفاء مىجویند به تربتى که از قبر تا رأس چهار میلى
قرار گرفته و شفاء
حاصل مىشود و همچنین است قبر جدم رسول خدا صلى
الله علیه و آله و سلم و نیز همین
طور است تربت قبر حضرات امام حسن و على بن الحسین و محمد
بن على علیهم السلام، پس از تربت این قبور مطهره اخذ کن که شفاء است براى هر دردى
و حافظ است از آنچه خوف و هراسى دارى و هیچ داروئى معادل آن نبوده مگر دعاء
کامل الزیارات، النص، ص: ۲۸۱
در
منابع اهل سنت نیز فراوان در این خصوص نقل شده است
نقل
شده است که حضرت فاطمه (ع) بقر سر قبر پدر آمده و از خاک قبر حضرت برداشته و به
عنوان تبرک بر چشمان خود می‌‌گذاشت
جاءت فاطمة - رضی الله تعالى عنها - فوقفت على قبره
وأخذت قبضة من تراب القبر فوضعته على عینیها وبکت وأنشأت تقول : ماذا على من شم
تربة أحمد
سبل الهدى والرشاد ج ۱۲ ص ۳۳۷
موفق باشید
گروه پاسخ به شبهات | 
