 |
درباره ما |  |
| کد سؤال: ۲۲۶۱۰ | عمومی »بررسی روایات احکام فقهی »خمس | تعداد بازدید: ۶۱ |
با سلام دوست گرامی در این خصوص باید به این نکته توجه داشت که آنچه از قرائن و شواهد در روایات از جمله کلمه ( الناس) در مقابل ( الشیعه ) و ( پاکیزه ماندن نسل ) و غیره به دست می آید، این است که منظور ائمه، حلال دانستن انفال بوده است؛ چون یکی از مواردی که به نص قرآن از مختصات پیامبر صلی الله علیه و آله شمرده شده و طبیعتا بعد از پیامبر(ص) به امامان اختصاص پیدا می کند، انفال است .انفال به ثروت های عمومی مانند معادن، نفت ، جنگل ها , دریاها و ..... گفته می شود که اختیار آن ها به دست حاکم اسلامی (امام عادل ) است . بعد از رسول خدا و وقوع حادثه سقیفه و غصب خلافت , این ثروت ها به دست غیر ائمه افتاد ، از طرفی شیعیان و پیروان اهل بیت خواه نا خواه در جامعه اسلامی ناگزیر از استفاده آن ها و تصرف در آن ها بودند. بر اساس این روایات ائمه این اموال را نسبت به شیعیان حلال کردند تا دچار مشکل نشوند لذا صاحب وسائل الشیعه این روایاتی را که خمس را برای شیعیان حلال دانسته است را در باب انفال آورده است و عنوان آن را ... جواز تصرف الشیعة فی الانفال و الفئ وسائرحقوق الامام مع الحاجة و تعذر الایصال گذاشته است با این بیان ائمه علیهم السلام سهم خود را از انفال و ثروت های عمومی در صورتی که شیعیان نتوانند به امام برسانند ،بخشیده اند . آنان را از پرداخت خمس انفال نسبت به آن ها معاف کرده اند احتمال دیگر این است که این اذن خصوصی امامان نسبت به تصرفات در خمس می باشد؛ چون مضمون روایات دیگر در این خصوص این است که تصرف در مال متعلق خمس جائز نیست مگر به اجازه و اذن امام موفق باشید گروه پاسخ به شبهات | ||