 |
درباره ما |  |
| کد سؤال: ۲۲۵۳۸ | عقاید شیعه و پاسخ به شبهات آن »سب ولعن مخالفین امامت و ائمه (علیهم السلام) »حضرت زهرا (س) | تعداد بازدید: ۵۵ |
باسلام دوست گرامی در پاسخ به سوال شما باید چند نکته مد نظر داشت: اولا اصل مشروعیت لعن در قرآن کریم و روایات صحیح السند اهل بیت علیهم
السلام موجود است که می توانید جهت اطلاع بیشتر به آدرس زیر مراجعه فرمائید: http://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=۶۳۴۰ ثانیا در مورد برخی از افرادی که مستحق لعن هستند، یک کار کوچک از آنان
سر نزده است بلکه بزرگترین جرائم تاریخ بشری را مرتکب شده اند و هیچ دلیل محکمی
مبنی بر رضایت اهل بیت علیهم السلام از آنان به ما نرسیده است و حتی در روایتی از
وجود مقدس امام رضا سلام الله علی وارد شده است که حضرت فرمودند: کَانَتْ لَنَا أُمٌ صَالِحَةٌ مَاتَتْ وَ هِیَ عَلَیْهِمَا سَاخِطَةٌ
وَ لَمْ یَأْتِنَا بَعْدَ مَوْتِهَا خَبَرٌ أَنَّهَا رَضِیَتْ عَنْهُمَا. مادر ما (یعنی وجود مقدس حضرت زهرا سلام الله علیها) زن صالحه ای بود
که از دنیا رفت و از آن دو غضبناک بود و بعد از درگذشت ایشان خبری مبنی بر اینکه
از آن دو راضی شده باشد به ما نرسیده است. الطرائف، ص ۲۵۲ به برخی از کار هایی که عمر بن خطاب در طول تاریخ مرتکب شده
است به نحو مختصر اشاره می شود: ۱.کتک زدن بستگان پیامبر صلی الله علیه وآله توسط عمر بن خطاب ۲. شک در رسالت و نبوت پیامبر صلی الله علیه و آله توسط عمر در جریان
حدیبیه، ۳. اعتراض وجسارت به پیامبر به خاطر خواندن نماز بر عبد الله ابی ۴. بدعت گذاری عمر در دین ۵. ترساندن اهل مدینه ۶.تخلف از جیش اسامه وهجوم به خانه حضرت زهراسلام الله علیها در مورد ترساندن اهل مدینه و تهدید به آتش افروزی، خلیفه دوم با این
تهدید حد اقل حضرت زهرا (س) و اهل بیت وی را ترسانده است که در این صورت جواب اهل
سنت از روایت « من أخاف أهل المدینة أخافه الله ، وعلیه لعنة الله والملائکة
والناس أجمعین» چه خواهد بود ؟ احمد با سند صحیح که شعیب الارنوط هم این روایت را تصحیح کرده است نقل
کرده: ۱۶۶۰۸ - حدثنا عبد الله حدثنی أبی ثنا عفان قال ثنا حماد یعنى بن سلمة
عن یحیى بن سعید عن مسلم بن أبی مریم عن عطاء بن یسار عن السائب بن خلاد ان رسول
الله صلى الله علیه و سلم قال : من أخاف أهل المدینة أخافه الله عز و جل وعلیه
لعنة الله والملائکة والناس أجمعین لا یقبل الله منه یوم القیامة صرفا ولا عدلا
قال تعلیق شعیب الأرنؤوط : إسناده صحیح رجاله ثقات رجال الشیخین غیر حماد
بن سلمة فمن رجال مسلم وغیر صحابیه فمن رجال أصحاب السنن سائب بن خلاد می گوید : از رسول خدا شنیدم فرمود : هر کس مردم مدینه را
بترساند خدا اورا بترساند ، و بر چنین کسی باد لعنت خدا و ملائکه و تمام مردم .» مسند أحمد بن حنبل - (ج ۴ / ص ۵۵) المؤلف : أحمد بن حنبل أبو عبدالله الشیبانی ذهبی در تاریخ الإسلام می‌نویسد : قال یزید بن الهاد ، عن أبی بکر بن المنکدر ، عن عطاء بن یسار ، عن
السائب بن خلاد ، أنه سمع رسول الله صلى الله علیه وسلم یقول : من أخاف أهل
المدینة أخافه الله ، وعلیه لعنة الله والملائکة والناس أجمعین . رواه مسلم بن أبی
مریم ، وعبد الله بن عبد الرحمن بن أبی صعصعة ، عن عطاء عن السائب ، وخالفهم موسى
بن عقبة ، عن عطاء فقال : عن عبادة بن الصامت ، والأول أصح . «سائب بن خلاد می گوید : از رسول خدا شنیدم فرمود : هر کس مردم مدینه
را بترساند خدا اورا بترساند ، و بر چنین کسی باد لعنت خدا و ملائکه و تمام مردم
.» الذهبی ، شمس الدین محمد بن أحمد بن عثمان ، (متوفای۷۴۸هـ) ، تاریخ
الإسلام ووفیات المشاهیر والأعلام ، ج ۵ ، ص ۲۶ ، تحقیق د. عمر عبد السلام تدمرى ،
ناشر : دار الکتاب العربی - لبنان/ بیروت ، الطبعة : الأولى ، ۱۴۰۷هـ - ۱۹۸۷م . محمد ناصر البانی در السلسة الصحیحة می‌نویسد : [ من أخاف أهل المدینة أخافه الله ] . ( وهذا إسناد حسن ) وروی عن جابر
بن عبد الله به إلا أنه لم یقل : أخافه الله وزاد : فعلیه لعنة الله وغضبه لا یقبل
منه صرفا ولا عدلا . وإسناده صحیح . وقد صح الحدیث عن جابر بلفظ : من أخاف أهل المدینة
فقد أخاف ما بین جنبیّ . أخرجه أحمد . «این روایت که اگر کسی مردم مدینه را بترساند خدا او را می ترساند ،
سندش صحیح است، و از جابر نیز نقل شده است
، فقط در نقل او جمله اخافه الله نیست ، اگر چه جمله : پس بر او باد لعنت وخشم خدا
، وجود دارد ، و سندش نیز صحیح است . وهمچنین با سند صحیح از جابر آمده است که فرمود : هر کس مردم مدینه را بترساند
قلب مرا ترسانده است .» البانی ، محمد ناصر (متوفای۱۴۲۰هـ) ، السلسلة الصحیحة (مختصره) ، ج۵ ، ص۳۸۲
، رقم ۲۳۰۴ ، ناشر : مکتبة المعارف – الریاض . در مورد نهی امام صادق سلام الله علیه از آن فرد، علتش در خود روایت
نقل است و ان این است که آن فرد به طور علنی لعن می کرد و امام مطلق لعن را رد نکردند. از طرفی ما طبق کلام حضرت علی سلام الله علیه که صفات منافقین را برای
ابابکر و عمر بر شمرده است، دلیلی بر توبه نداریم. مسلم بن حجاج نیشابوری چهار صفت : کَاذِبًا آثِمًا غَادِرًا خَائِنًا
را نقل و ابن حبان دو لقب دیگر را از آن حصرت در شأن ابابکر و عمر نقل میکند: ظَالِمٌ
فَاجِرٌ و البانی وهابی نیز این روایت را تصحیح کرده است. رک : صحیح مسلم،
کتاب الجهاد والسیر، باب حکم الفئ ، ح ۱۷۵۶ و البانی ، محمد ناصر الدین (متوفای
۱۴۲۰هـ)، التعلیقات الحسان علی صحیح إبن حبان ، ج۹ ، ص۳۱۹ ـ ۳۲۰. همچنین در صحیح بخاری از قول رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد
صفات منافقین نقل شده است: حدثنا قَبِیصَةُ بن عُقْبَةَ قال حدثنا سُفْیَانُ عن الْأَعْمَشِ عن
عبد اللَّهِ بن مُرَّةَ عن مَسْرُوقٍ عن عبد اللَّهِ بن عَمْرٍو أَنَّ النبی صلى
الله علیه وسلم قال أَرْبَعٌ من کُنَّ فیه کان مُنَافِقًا خَالِصًا وَمَنْ کانت
فیه خَصْلَةٌ مِنْهُنَّ کانت فیه خَصْلَةٌ من النِّفَاقِ حتى یَدَعَهَا إذا أؤتمن
خَانَ وإذا حَدَّثَ کَذَبَ وإذا عَاهَدَ غَدَرَ وإذا خَاصَمَ فَجَرَ. از عبد الله بن عمر نقل شده است که رسول خدا (ص) فرمود: چهار ویژگی است
که اگر همه آنها در شخصی باشد، منافق خالص است و هر گاه یکی از این ویژگی‌ها در
شخصی باشند، یک خصلت از منافقین را دارد تا زمانی که آن را رها کند : هر گانه
امانتی به او سپرده می‌شود، خیانت میکند، هر وقت سخن می‌راند، دروغ می‌گوید؛ هر
زمان تعهد می‌دهد نیرنگ میکند و هر وقت با کسی دشمنی میکند، دست به کارهای
ناشایست می‌زند. صحیح البخاری، کتاب الإیمان، بَاب عَلَامَةِ الْمُنَافِقِ ، ح۳۳ و ۳۴. پس در نتیجه از این روایات، اصلِ این شش صفت منافقین از این دو نفر به
اثبات رسیده و هیچ دلیلی بر توبه آن ها نداریم و اصل اولی هم این قاعده را به
اثبات می رساند. از طرفی خداوند متعال در مذمت منافقین چنین می نویسد: وَعَدَ اللَّهُ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْکُفَّارَ نَارَ
جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا هِیَ حَسْبُهُمْ وَلَعَنَهُمُ اللَّهُ وَلَهُمْ
عَذَابٌ مُقِیمٌ. خداوند به مردان و زنان منافق و کفار وعده آتش دوزخ داده، جاودانه در
آن خواهند ماند، همان برای آنها کافی است، و خدا آنها را از رحمتش دور ساخته، و
عذاب همیشگی برای آنها است. سوره توبه، آیه ۶۸ در مورد سوال دوم شما نیز از آنجائی که خشم و غضب حضرت زهرا سلام الله
علیها خشم و غضب رسول خدا صلی الله علیه و آله محسوب می شود، و خشم و غضب آن حضرت
مساوی با خشم و غضب خداوند متعال است و از طرفی دیگر دلیلی بر توبه نیست و اصل غضب
آن حضرت است، پس احتمال توبه منتفی است. http://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=۵۰۰۰ http://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=۵۱۰۴ جهت اطلاع از نفرین حضرت زهرا سلام الله علیها بر ابابکر و عمر و
همچینین عدم رضایت ان حضرت آن دو به لینک های زیر مراجعه فرمائید: http://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=۷۰۵۲ http://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=۵۰۹۵ خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی
الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا. آنها که خدا و پیامبرش را ایذاء میکنند خداوند آنها را از رحمت خود در
دنیا و آخرت دور میسازد، و برای آنان عذاب خوار کنندهای آماده کرده است. سوره احزاب، آیه ۵۷ عذاب را مقید به زمان و یا مکان و تعداد خاصی نفرموده است. از طرفی به هیچ عنوان نمی توان گفت که اعمال و رفتار های این ها از روی
نفهمی بوده است چرا که آنان در مدینه حضور داشته و تعالیم پیامبر اکرم صلی الله
علیه و آله را از نزدیک می دیدند و دستورات پیامبر در مورد رعایت حرمت خویشان و
نزدیکان آن حضرت به مرات شنیده و دیده بودند. آن هم طبق مبنای اهل سنت که میگویند
صحابه وجب به وجب از پیامبر تبعیت می کردند. براستی چرا عمر در این مورد از پیامبر
تبعیت نکرد؟ آیا مخالفت با آن حضرت جایز است؟ موفق باشید
گروه پاسخ به شبهات | ||