باسلام

دوست گرامی

طبق روایات زمین از خلقت حضرت آدم (ع) تا قیامت هیچگاه از حجت خداوند خالی نیست. یعنی باید در زمین امامی باشد تا جهان از هم نپاشد به عنوان نمونه به روایات زیر می توان اشاره کرد:
امام صادق علیه السلام می فرمایند: مَا زَالَتِ الْأَرْضُ إِلَّا وَ لِلَّهِ فِیهَا الْحُجَّةُ یُعَرِّفُ الْحَلَالَ وَ الْحَرَامَ وَ یَدْعُو النَّاسَ إِلَى سَبِیلِ اللَّهِ . (الکافی ،ج۱ ،ص۱۷۸.) هیچ وقتی از پیدایش زمین تا به حال نگشته است مگر آن که از برای خدا در آن حجتی بوده است که حرام و حلال خدا را به آنها تعلیم دهد و مردم را به راه خدا بخواند.
امام باقر علیه السلام می فرمایند: وَ اللَّهِ مَا تَرَکَ اللَّهُ أَرْضاً مُنْذُ قَبَضَ آدَمَ ع إِلَّا وَ فِیهَا إِمَامٌ یُهْتَدَى بِهِ إِلَى اللَّهِ وَ هُوَ حُجَّتُهُ عَلَى عِبَادِهِ وَ لَا تَبْقَى الْأَرْضُ بِغَیْرِ إِمَامٍ حُجَّةٍ لِلَّهِ عَلَى عِبَادِهِ .(الکافی ،ج۱ ،ص۱۷۹.) بخدا سوگند از زمانى که خدا آدم را قبض روح نمود زمینى را بدون امامى که بوسیله او بسوى خدا رهبرى شوند وانگذارد و او حجت خداست بر بندگانش و زمینى بدون امامى که حجت خدا باشد بر بندگانش وجود ندارد.
همچنین در روایات بیان شده است که اگر حجت الهی در زمین نباشد زمین اهلش را فرو می برد. أَبِی حَمْزَةَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللّهِ ع أَ تَبْقَى الْأَرْضُ بِغَیْرِ إِمَامٍ قَالَ لَوْ بَقِیَتِ الْأَرْضُ بِغَیْرِ إِمَامٍ لَسَاخَتْ‏. (الکافى،ج ۱،ص۱۷۹.) ابوحمزه گوید بامام صادق علیه السلام عرض کردم: زمین بدون امام مى‏ ماند؟ فرمود: اگر زمین بدون امام باشد فرو رود.
حتی از زمان حضرت عیسی تا پیامبر ما نیز حجتی در بین مردم بود این طور نبود که زمین خالی از حجت باشد

اما از نگاه عقلی نیز علماء وجود حجت را ثابت کرده اند در بین علماء کلام، قاعده ای است به نام قاعده لطف، این قاعده لطف از قواعد کلامی است که متکلمان به آن، بر وجود و لزوم معصوم استدلال می کنند. و این به معنی است که خداوند، زمینه نزدیکی انسان به طاعت و دوری او را از معصیت، فراهم می کند، اما نه به گونه ای که به حد اجبار برسد. شیخ مفید در پاسخ از این پرسش که دلیل بر وجود امام زمان (ع) چیست؟ به قاعده لطف استناد می کند و می نویسد: وجود امام معصوم و حجت حق، در هر زمان لازم و این وجود معصوم، لطف است و لطف، همیشه بر خدا لازم است. مصنفات شیخ مفید، ج ۱،

سید مرتضی در رساله غیبت می نویسد: «وجود حضرت در پرده غیبت نیز لطف است؛ زیرا شیعیان با اعتقاد به وجود حضرت ... در ارتکاب کار زشت، هراسی از حضرت دارند...رسائل الشریف المرتضی، ج ۲، ص ۲۹

بنابرایناین لطف خدا چنین اقتضاء می کند که در تمام اعصار و ازمان ازلا و ابدا حجت در میان خلق برای هدایت تکوینی و تشریعی بوده باشد و خدای مهربان هرگز بندگان خود را مهمل نمی گذارد، ایحبس الانسان ان یترک سدی (آیه ۳۶ سوره القیامه) لذا هیچگاه ارض خالی از ولی و حجت نبوده است

اگر رهبرى معصوم در هر دورانى و نسل از نسل‏هاى بشر نباشد ؛ چه بسا مردم گمراه، گمراهى و فساد خود را معلول نبودن این رهبر بدانند. از این رو براى همیشه، خداوند باید امامى یا امامانى معصوم در جامعه معیّن کرده باشد تا حجّت را بر مردم اتمام کند و بهانه‏اى براى منحرفان باقى نماند «فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ؛ انعام، آیه ۱۴۹» در روایتى از امام باقر (ع) فرموده است : «اِنّ الحجّة لا تقومُ للّه عزّوجل عن خلقهِ الّا بالامام حتّى یعرفونه؛ «بحارالانوار، ج ۲۳، ص ۳۰، ح ۴۷» حجّت خدا بر خلقش تمام نشود، مگر به وجود امامى زنده که مردم او را بشناسند».

همچنین باید در میان بشر همواره فرد کاملى موجود باشد که تمام کمالات انسانى ممکن در او به فعلیت رسیده و در ضمن با عالم ربوبى ارتباط داشته باشد (تا ارتباط بین عالم غیب و نوع انسان محفوظ بماند) که اگر چنین برگزیده‏اى در میان بشر نباشد ؛ حرکت تکاملى افراد بى غایت و بدون هدف خواهد بود
موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

نظر شما: * نام: * پست الکترونیکی: * متن نظر : * کد امنیتی:

بازگشت