با سلام

دوست گرامی

اولا: حادثه عاشورا دو جهت دارد که باید از همدیگر تفکیک شود:

جهت اول، این است که امام حسین علیه السلام و یارانش بعد از شهادت به جایگاهی که خداوند متعال برای آنان آماده کرده بودند دست یافتند و الان در بهشت هستند و از نعمت های الهی استفاده می‌کنند. اگر این جهت را نگاه کنیم شیعیان از این جهت افتخار می‌کنند و جایی برای اشک ریختن برای آن حضرت نیست. ظاهرا کسانی که چشم شان تنها دنیا را می بینند این طریق به حادثه عاشورا نگاه می‌کنند و عقیده ای به جهات دیگر ندارد.

جهت دوم تراژدی مصیبت بار کربلا است. اگر شیعیان در ایام محرم مشغول عزاداری و نوحه سرایی هستند،‌ از این جهت است که در کربلا آن حضرت به صورت فجیع که دل هر انسان آزاده و باشعور را خون می‌کند، کشتند. روی همین جهت است که قبل از به شهادت رسیدن امام حسین علیه السلام انبیاء وقتی از سرنوشت آن حضرت با خبر شدند برایش اشک ریختند. و هنگامی که جبرئیل امین برای رسول خدا صلی الله علیه وآله خبر شهادتش را دادند، اشک ریخت و به امیر مؤمنان، فاطمه زهرا خبر دادند و ‌آنها نیز برایش گریه کردند. و حتی در روایتی رسول خدا در مسجد برایش روضه خواند و صحابه گریه کردند. برای اطلاع بیشتر از این روایات، به این آدرس مراجعه فرمایید:

http://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=۴۹۱۴

بعد از این که به شهادت رسیدند، ائمه بعدی نیز برای آن حضرت گریه کردند و اشک ریختند. در روایت صحیح آمده است که امام رضا علیه السلام فرمود: وقتی ایام محرم فرا می رسید، پدرم امام کاظم ایام حزنش شروع می شد وقتی روز عاشورا فرا می‌رسید روز مصیبت، حزن و گریه اش بود.

سؤال این است که ‌آیا امام کاظم علیه السلام نمی دانست که امام حسین در بهشت غرق نعمت الهی است که برایش اشک می ریخت؟

برای اطلاع بیشتر از این روایت به این آدرس مراجعه فرمایید:

http://www.valiasr-aj.com/persian/shownews.php?idnews=۷۸۳۵

در روایت دیگر امام رضا علیه السلام فرموده است که روز مصیبت امام حسین، پلک چشم ما را خون کرده است: ان یوم الحسین اقرج جفوننا و اسبل دموعنا. ... یعنی همه ائمه برایش گریه کرده اند که پلک چشماشون زخم شده است.

إن یوم الحسین أقرح جفوننا ، وأسبل دموعنا ، وأذل عزیزنا ، بأرض کرب وبلاء ، أورثتنا الکرب والبلاء ، إلى یوم الانقضاء ، فعلى مثل الحسین فلیبک الباکون ، فإن البکاء یحط الذنوب العظام .

الأمالی - الشیخ الصدوق - ص ۱۹۰

ثانیا: در روایات صحیح شیعه و اهل سنت، برای اشک ریختن در مصیبت امام حسین علیه السلام ثواب و پاداش بیان شده است و جای انکار نیست. و از طرفی روایت داریم کسی که فرد دیگر را بگرید یا بگریاند بهشت برایش واجب می شود:

ومن بکى وأبکى واحدا فله الجنة ، ومن تباکى فله الجنة. بحار الأنوار - العلامة المجلسی - ج ۴۴ ص ۲۸۸

آخوند و مداح نیز به خاطر این که از امام حسین علیه السلام حرف می‌زنند و یاد وخاطره آن حضرت را در دلها زنده می‌کنند،‌ اجر می برند و کور باد چشمی که این همه عظمت را برای پیروان حسینی نمی بینند.

اصلا این روایت را برایش بفرست:

عن أبی عبد الله ( علیه السلام ) ، قال : من أراد الله به الخیر قذف فی قلبه حب الحسین ( علیه السلام ) وحب زیارته ، ومن أراد الله به السوء قذف فی قلبه بغض الحسین وبغض زیارته .

کامل الزیارات - جعفر بن محمد بن قولویه - ص ۲۶۹

امام صادق علیه السلام فرمود: وقتی خداوند بخواهند برای فردی خیری را اراده کند، محبت حسین علیه السلام را در دلش می اندازد و برای کسی که بخواهد بدی را اراده کند، بغض حسین را در دلش می اندازد.

خود مان را محک بزنیم که محب حسینیم و یا دشمن آن حضرت.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

نظر شما: * نام: * پست الکترونیکی: * متن نظر : * کد امنیتی:

بازگشت