 |
درباره ما |  |
| کد سؤال: ۲۱۷۰۲ | نهج البلاغه | تعداد بازدید: ۱۹ |
باسلام دوست گرامی مراد حضرت چنین است: انسان بخیل سرافکنده است. بخل که یکی از مذمومات اخلاقی می باشد موجب حقارت انسان بوده و عار برای آدمی است. ترس نیز یکی از صفاتی است که نباید انسان مومن در خود راه دهد چرا که کسی که می ترسد، ایمان کامل نداشته و نقصی بر او وارد است. فقر نیز از جمله مواردی است که فرد را می توان با پول خرید فلذا فرد فقیر را شاید بتوان با پول خرید، دیگر زبان او نمی تواند در اختیارش باشد. تنگدست نیز توضیح جمله قبل است که در زمانه ای، اگر کسی فقیر باشد کسی او را تحویل نمی گیرد و ممکن است در انظار مردم جایگاهی نداشته باشد. کسی که توانایی ندارد، چه بسا از بسیاری امور درمانده باشد فلذا هر انسانی باید در حداقلی ترین کار ها توانایی داشته باشد تا محرومیتی نداشته باشد. صبر در مقابل سختی ها و ناملایمات، نوعی شجاعت است که طرف به خرج می دهد. منظور از اینکه زهد ثروت است، انسان زاهد چون به مقدار کفایت استفاده میکند و از ریخت و پاش جلوگیری می کند، مانند این است که نسبت به مال و اموال در حال ذخیره بوده و در حال ثروت اندوزی است. این جمله در مورد مقاوت آدمی مهم است. چه بسا کسی در مقابل آماج تهمت و تخریب ها پارسایی و نیکویی از خود نشان دهد، و صبر را مانند سپری پیشه خود سازد، خود را عزیز گردانده و دشمنان خود را خوار گردانده است. موفق باشید گروه پاسخ به شبهات | ||